ส่งออกปีนี้ดีขึ้น ทำการค้าเกินดุล แต่ไหงชาวบ้านยังเจอ 'มะพร้าวถูก กะทิแพง' 'ข้าวเปลือกถูก ข้าวสารแพง' 'อ้อยถูก น้ำตาลแพง'

ต้องเฮนะนี่ พวกมีความสุขอยู่แล้ว เพราะ คสช.คืนให้ แบบเจ้าสัวเงี้ย โดยเฉพาะลูกไล่ (อย่างยะใส ไพบูลย์ หมอวรงค์ และสุเทือก) แม้แต่พวกสลิ่ม (ที่ยังไม่รู้สึกรู้สา) ก็ได้ฮากับเขาด้วย

เมื่อนางสาวพิมพ์ชนก วอนขอพร ผู้อำนวยการสำนักงานนโยบายและยุทธศาสตร์การค้า หรือ สนค. กระทรวงพาณิชย์ เปิดเผยถึงสถิติการส่งออกของประเทศในช่วงเดือนสิงหาคม ๒๕๖๑ พบว่า

“การส่งออกขยายตัวร้อยละ ๖.๖๘ คิดเป็นมูลค่า ๒๒,๗๙๔.๔ ล้านเหรียญสหรัฐ ซึ่งเป็นมูลค่าการส่งออกที่สูงสุดเป็นประวัติการณ์” แต่การนำเข้าเดือนเดียวกันกลับสูงกว่า ที่อัตรา ๒๒.๘ เปอร์เซ็นต์ วงเงิน ๒๓.๓ ล้านดอลลาร์

เท่ากับว่าเมื่อเดือนที่แล้วเศรษฐกิจการพาณิชย์ไทยยุค คสช. ยังขาดดุลที่ ๕๘๘.๑ ล้านเหรียญ หรือ ๑๘,๘๐๐ ล้านบาท

หรือไม่เช่นนั้น ถ้าจะเอาสถิติปีนี้ทั้งปีตั้งแต่มกราคม การขยายตัวด้านส่งออกอยู่ที่ ๑๐ เปอร์เซ็นต์ ขณะที่การนำเข้ายังโตเอาโตเอา เกือบ ๑๖ เปอร์เซ็นต์ แต่มีมูลค่าน้อยกว่าส่งออกจำนวน ๒,๓๕๑.๓ ล้านดอลลาร์

เป็นผลให้ดุลการค้าต่างประเทศของไทยปี ๒๕๖๑ ถึงเดือนสิงหาคม เกินดุลราว ๔,๗๐๐ ล้านบาท

(www.lokwannee.com/web2013/?p=323931)

นี่ละทำให้ประดาพวกคนดีๆ ที่ชอบเสียสิทธิอิสรภาพเพื่อความสงบเรียบร้อยของบ้านเมือง ไม่ต้องออกมาเป่านกหวีดปิดกรุงเทพฯ แล้วแวะกิน ‘ลั้นช์’ กันที่สยามอินเตอร์คอนติเน็นตัล พากันหน้าชื่น

ทั้งที่ระดับชาวบ้านต้องกินกลางวันรถเข็นข้างทาง ยังหน้าเหี่ยว เพราะไอ้การส่งออกที่ว่ามากขึ้นเป็นประวัติการณ์ ทั้งนั้นทั้งนี้น่ะส่วนหนึ่งมาจากราคาสินค้าเกษตรกรรม ‘ต่ำกว่า’ และเฉือนตลาดโลกได้ จึงมีคนซื้อเพิ่ม

แต่มันไม่ได้สะท้อนมาถึงการครองชีพของประชากรส่วนใหญ่ที่ยังฝืดเคืองกันอยู่ ดังที่ Thuethan Prasobchoke แจงเอาไว้ เช่น “มะพร้าวถูกแต่กะทิแพง” กับ “ราคาข้าวเปลือกถูกลง แต่ข้าวสารแพง” หรือ “ราคาอ้อยจะลดลง แต่ราคาน้ำตาลเท่าที่เคยเห็น ไม่เคยลด” อย่างนี้เป็นต้น

 

แต่ถ้าหากไม่มองให้ถ้วนทั้งขอบฟ้า อย่าง panorama view จะไม่เห็นแง่มุมที่แฝงเร้น เช่นที่ว่าดีขึ้นนั้น ดีกว่าเมื่อสี่ห้าปีที่แล้วก่อน คสช.ยึดอำนาจไหม ถ้าดีกว่าดีเท่าไหร่ พอกลบลบอัตรา inflation เงินเฟ้อได้เพียงใด

ประเด็นสำคัญอยู่ที่สภาพปากท้องของประชาชนส่วนใหญ่ขณะนี้เป็นอย่างไรแน่นั่นต่างหาก จะให้หวังกับวาทกรรมประชารัฐหรือไทยนิยมต่อไปอีกสี่ห้าปี ไม่ไหวแน่ โดยเฉพาะในสภาพที่ ถือแถน ประสพโชค ว่า

“เลวร้ายยิ่งกว่านั้นก็คือ ไปเอื้อฝ่ายที่ได้เปรียบ ให้ได้เปรียบยิ่งขึ้นเพราะเป็นพวกเดียวกัน”