ภาพจาก ลุงแอ๊ด โถแบด
บ่นหน่อย... คือรู้สึกว่าที่สุดแล้ว #วันแม่ นี่มันควรจะเป็นทุกวันมั้ยอะ? อีกอย่างนึงนะ การตอบแทน #แม่ มันก็ไม่น่าจะวนอยู่กับการบริโภคกับแม่แบบตัวใครตัวมัน บ้านใครบ้านมันน่ะ (ถ้าจะ represent ว่าเป็นวัน "แห่งชาติ" น่ะนะ)
...เคยลองหันไปดูกันบ้างมั้ย ว่า #สิทธิลาคลอด บ้านเรา ถ้าเปรียบเทียบกับโลกอารยะใน OECD หรือพวกรัฐสวัสดิการ เรามันแย่กว่าชาวบ้านเขาขนาดไหน? หรือประเทศนี้เคยมี #สวัสดิการ ให้กับแม่ที่ต้องทำงานนอกบ้านในขณะที่มีลูกเล็ก หรือไม่? มีสิทธิลดหย่อนในทางภาษียังไงบ้าง? มีกฎหมายป้องกันไม่ให้นายจ้าง/ที่ทำงาน เอาเปรียบคนเป็นแม่หรือหญิงตั้งครรภ์บ้างหรือไม่? ฯลฯ
คำตอบคือ "ไม่"
ผลก็คือ อัตราการเกิดหล่นวูบ และทุกวันนี้จำนวนครอบครัวที่แม่ได้เลี้ยงลูกเองจนพ้นปฐมวัยน่าจะมีไม่มากแล้ว ส่งให้ปู่ย่าตายายเลี้ยงก็มีมาก แล้วศูนย์เด็กเล็กมีกระจายกันเพียงพอหรือไม่? หรือบ้านนี้เมืองนี้มีแต่เรือดำน้ำเท่านั้นที่ขาดแคลน? ต้องซื้อก่อน?? #ความมั่นคงของมนุษย์ ล่่ะ???
แล้วพวกบรรดากิจกรรมกึ่งพิธีกรรมที่ทำกันทั่วไป ถ่ายรูปกันมันก็น่าจะดีอยู่ เพียงแต่อย่าลืมว่าประเทศมันไม่ได้มีแต่ครอบครัวเราอยู่เดี่ยวๆไง ถ้าว่ากันตามจริง แม่ของคนอื่น เขาก็คือ "แม่" ไม่ต่างอะไรกับแม่เรา แม้จะไม่รู้จักกันเลยก็ตามแต่เราก็อยู่บ้าน(ประเทศ)เดียวกัน น่าจะช่วยกันเรียกร้องสิทธิและศักดิ์ศรีของแม่ทุกวันแม่ได้น่ะ ไม่ใช่มีแต่กิจกรรมในครอบครัว ตัวใครตัวมัน แต่จะดีกว่านั้นถ้าเรายืนยันอย่ายอมให้บ้านนี้ใจร้ายใจดำกับ "แม่" มากนัก ให้พวกเธอมีศักดิ์ศรีมากขึ้น
ย้ำอีกที ประเทศนี้คือ #สังคมเหลื่อมล้ำอันดับสามของโลก อะไรทำได้ก็ทำเถอะ บ่นๆๆๆ
Dvibhadr Bundrikswast
