"ผมผิดหวังมากๆ ครับรู้สึกเหมือนตัวเองถูกหลอก"
ผมรู้สึกเช่นนี้จริง ๆ ถึงตอนนี้ก็ยังรู้สึกเช่นนี้ ...
คงไม่ต้องอธิบายอะไรมากมั้งครับว่า เพราะเหตุใด "คุณยิ่งลักษณ์-พรรคเพื่อไทย"จึงเป็นเพียงความหวังเดียวของผม ที่หวังจะให้เป็นธงนำ เรียกร้องต่อสู้เพื่อความเป็นประชาธิปไตยและนำความถูกต้องเป็นธรรมสู่สังคมไทย
ตลอดระยะเวลาที่ผ่านมา ผมรู้สึกเป็นเกียรติได้ร่วมรบ ร่วมต่อสู้กับพวกเขาในสนามรบที่เต็มไปด้วยความโหดร้ายและป่าเถื่อนนี้
แต่ถึง นาทีนี้...ขอสารภาพเลยครับว่า ผมอยู่กับอุดมคติ ติดกับหลักการของการต่อสู้มากเกินไป ผมไม่เคยคิดว่าเผด็จการแห่งตุลาการภิวัฒน์ไทย จะโหดร้าย อำมหิตได้ถึงขนาดนี้
คำตัดสิน คุณบุญทรง เตริยาภิรมย์ และพวก ที่รุนแรงพอๆ ไม่ต่างกับการฆ่าล้างเผ่าพันธุ์ ทั้งที่เป็นกระบวนการยุติธรรมที่มีข้อกังขากันทั้งโลก
ทำให้เข้าใจการตัดสินใจของ คุณยิ่งลักษณ์ ชินวัตร เป็นอย่างดีครับว่า ทำไมเธอถึงเลือกที่จะหนี ที่ผ่านมา เธอได้แบกรับภาวะความคาดหวังจากมวลชน ผู้รักประชาธิปไตยเป็นจำนวนมาก อีกทั้งต้องดำเนินชีวิตอยู่ภายใต้ความกดดันอย่างแสนสาหัส เกินกว่าที่คนอย่างผมจะรับรู้และเข้าใจได้
ใช่ครับ ผมก็..หนี.. แต่เงื่อนไขการหนีของผม ไม่ได้อยู่บนความคาดหวังของใคร ...
ก็ขอแสดงยินดีกับคุณยิ่งลักษณ์ ที่จะได้มีโอกาสสัมผัสกับอิสระภาพของการใช้ชีวิตอย่างคนปกติทั่วไป
ขอขอบคุณกับการที่ได้อดทน อดกลั้น ต่อสู้อย่างหนักแน่นเด็ดเดี่ยว และยอมแบกรับภาระอันหนักอึ้งของพวกเรามาช่วงระยะเวลาหนึ่ง
และขอต้อนรับสมาชิกใหม่"ผู้ลี้ภัยการเมือง"ในต่างประเทศ
ต้องขอโทษ ขออภัย สำหรับมวลมิตรผู้รักประชาธิปไตย และคนเสื้อแดงทั้งหลายที่ได้โพสต์ข้อความทำร้าย ทำลายความรู้สึก... อย่างที่บอกแล้ว ผมรู้สึกเช่นนั้นจริง ๆ
ถามว่า นับจากนี้จะสู้กันต่อไปกันอย่างไร ยังมีความหวังที่จะสู้อยู่ต่อไปอีกหรือไม่
เหตุการณ์ครั้งนี้สอนให้ผมรู้ว่า อย่าสู้บนหลักการ หรืออยู่กับอุดมคติจนเกินไป โดยเฉพาะการต่อสู้กับเผด็จการอำมาตย์ที่อำมหิตและป่าเถื่อน
สู้ด้วยพลังกายและพลังใจ เท่าที่ตัวของเราเอง จะทำได้....
อย่าท้อแท้ และสิ้นหวังนะครับ.. เพราะทุกการต่อสู้ขึ้นอยู่กับความอดทนและความหวัง
อย่างน้อยแต่ผมคิดว่าสำคัญคือ "หวังและคอยเติมพลังให้กับตัวเอง" ครับ
Jom Petchpradab
