สามชาย ศรีสันต์
8h
·
ในธรรมศาสตร์ ถ้าจะถามว่านักศึกษาควรจะขอบคุณใครบ้างเมื่อจบการศึกษารับปริญญากลายเป็นบัณฑิต นอกจากจะเป็นพ่อแม่ ครู อาจารย์แล้ว ก็เป็นป้าแม่บ้านนี่แหละครับ อาคารเรียนรวมสังคมศาสตร์จะมีป้าแม่บ้านนั่งประจำบนโต๊ะตลอดทุกช่องทางแยกของตึก เรียงรายไปตลอดเส้นทางเดินไปยังห้องเรียน ถ้าหาห้องเรียนไม่พบ คนที่จะบอกทางได้ดีที่สุดก็ป้าแม่บ้านเหล่านี้
เมื่ออาจารย์เข้ามาในห้องเรียน ป้าแม่บ้าน จะเปิดแอร์ เปิดไฟ คอมพิวเตอร์ เครื่องเสียง โปรเจคเตอร์ และทำความสะอาดกระดานไวท์บอร์ทไว้รอสำหรับการเริ่มต้นการเรียนการสอน แน่นอนว่านักศึกษาพบเจอป้าแม่บ้านมากกว่าอาจารย์ประจำวิชาเพราะต้องมาเรียนทุกวัน ขณะที่อาจารย์ประจำวิชามีโอกาสพบเพียงสัปดาห์ละครั้ง
ห้องเรียนอาคารเรียนรวม SC3 ที่ธรรมศาสตร์ สามารถจะเขียนบนผนังรอบห้องเรียนในทุกด้าน บางครั้งนักศึกษานำปากกาเคมีไปเขียน หรือบางครั้งให้ทำงานกลุ่มเขียนลงบนการดาษฟลิปชาร์ทนักศึกษาวางกระดาษบนพื้นห้องเขียนปากกาเคมีซึมเลอะพื้น ก็ป้าแม่บ้านนี่แหละที่ต้องหาวิธีลบลอยหมึกปากกาที่ลบด้วยแปรงลบกระดาษไม่ออก
เวลาอาจารย์เดินเข้าห้องสอนแม่บ้านหลายคนทำตัวไม่ถูกนั่งเกรงก้มหน้า บางคนลุกขึ้นยืนยกมือไหว้ด้วยความเคารพ ป้าแม่บ้านเหล่านี้คือคนที่ต้องเผชิญกับปัญหาสารพัดที่เกิดขึ้นก่อน คอยวิ่งแก้ปัญหาเฉพา่ะหน้าที่บางครั้งอาจารย์ก็ไม่สามารถจะทำได้
นักศึกษาเคยสัมภาษณ์แม่บ้านเหล่านี้พบว่า ต้องมาเข้างานตอน 7 โมงเช้า เพื่อเตรียมห้องเรียนให้พร้อมสำหรับการเรียนการสอน และเลิกงานหลักสี่โมงเย็น เพราะต้องดูแลเก็บกวาดห้องเรียนหลังการเรียนการสอน โดยไม่มี OT แม่บ้านเกือบทั้งหมดจะห่อข้าวมารับประทาน มีเวลาพักเที่ยงน้อยนิดเพราะต้องเตรียมห้องเรียน ที่สำคัญคือไม่มีห้องพัก เวลารับประทานอาหารต้องไปนั่งหลบมุมตามซอกหลืบแคบๆ ที่ลับตาคน ไม่มีชั้นล๊อคเกอร์เก็บของส่วนตัว เวลาเจ็บป่วยกระทันหัน หรือปวดประจำเดือนก็ยากที่จะได้ผละงานออกจากโต๊ะที่ต้องนั่งประจำ ป้าแม่บ้านหลายคนทักทาย ให้ความเอ็นดูกับนักศึกษาเหมือนลูกหลาน บางครั้งเผื่อแผ่มาถึงอาจารย์ด้วย
เป็นบุคลา
กรระดับล่างสุดที่มีส่วนสำคัญมากสำหรับการจัดการเรียนการสอน แต่ไม่เคยได้รับเกียรติ์หรือคำชื่นชมใด ทั้งไม่ถูกจัดว่าเป็นส่วนหนึ่งของมหาวิทยาลัยด้วยซ้ำ เพราะมหาลัยจ้างเหมาบริษัทภายนอกมาดูแลจัดหาแม่บ้านอีกที
การให้แม่บ้านมากล่าวคำอวยพรให้บัณฑิต ด้านหนึ่งก็ทำให้แม่บ้านที่ต้องคอยหลบกินข้าวในซอกหลืบของตึกในมหาลัยมีตัวตนมีคนมองเห็น แต่อีกด้านหนึ่งก็เป็นการแสดงให้เห็นว่า สังคมเราบำรุงบำเรอสิ่งที่ดีที่สุด พิเศษที่สุดให้กับบัณฑิตจบใหม่มานานแล้ว บัณฑิตบ้านเรานั้นสูงส่งแม้แม่บ้านก็ยังไม่มีสิทธิ์ที่จะกล่าวคำอวยพรให้