วันพุธ, ธันวาคม 20, 2566

เรื่องราวของ บุ๊ค Elevenfinger ผู้ไม่ขอยืนเพลงสรรเสริญ ขอนั่งเฉยในห้อวขัง แต่ถูกแอนตี้


Tawan Tantawan
13h·

“การไม่ยืนเพลงสรรเสริญ เป็นสิทธิอย่างหนึ่ง ซึ่งไม่ใช่การสร้างความเกลียดชังหรือสร้างความเดือดร้อนให้กับใคร”

เราได้ยินมาว่า บุ๊ค Elevenfinger โดนผู้ต้องขังกลุ่มหนึ่งล่ารายชื่อ(โดยไม่แจ้งจุดประสงค์ว่าจะนำไปทำอะไร) การล่ารายชื่อที่ว่ามา คือการที่ผู้ต้องขังที่เป็นหัวหน้าห้องของห้อง11 ในแดน 6 (แดนวินัย) จะเดินไปถามชื่อผู้ต้องขังคนอื่นๆในห้อง และเขียนรายชื่อเหล่านั้นด้วยตนเอง และไม่แจ้งกับผู้ต้องขังเหล่านั้นว่าจะนำรายชื่อไปทำอะไร

หลังจากนั้นผู้ต้องขังกลุ่มนั้นได้นำรายชื่อทั้งหมดไปยื่นกับเจ้าหน้าที่เพื่อขับไล่บุ๊คออกจากห้อง โดยอ้างว่าบุ๊คสร้างความเกลียดชัง ทั้งๆที่บุ๊คยืนยันว่าบุ๊คเพียงแค่นั่งเฉยๆ และไม่ได้สร้างความเดือนร้อนหรือทำร้ายผู้ต้องขังคนอื่น

เมื่อวานนี้บุ๊คถูกไล่ออกจากห้อง 11 ไปอยู่ที่ห้องอื่นแทน โดยหลังจากบุ๊คถูกขับไล่ไปห้องอื่น กลุ่มผู้ต้องขังคนดังกล่าวก็ร้องเพลงสรรเสริญอย่างกึกก้อง อีกทั้งยังเฮและพูดอย่างดีใจประมาณว่า “เราทำได้แล้ว เราไล่มันออกจากห้องไปได้แล้ว” (ผู้ต้องขังคนอื่นในห้องเล่าให้ฟัง)

กลุ่มผู้ต้องขังดังกล่าว เป็นกลุ่มคดีดัง ซึ่งน่าสงสัยว่ามีอิทธิพลค่อนข้างมากในเรือนจำหรือไม่ เนื่องจากผู้ต้องขังเหล่านี้มีห้องน้ำส่วนตัว อีกทั้งเจ้าหน้าที่ยังรับเรื่องและย้ายบุ๊คทันทีโดยไม่ได้เป็นไปตามกระบวนการที่ถูกต้อง

หากเจ้าหน้าที่เรือนจำพอจะมีวิจารณญาณที่มากพอ ก็น่าจะพอเข้าใจว่าการกระทำของกลุ่มผู้ต้องขังดังกล่าวต่างหากที่เป็นการละเมิดสิทธิผู้อื่น ล่ารายชื่อโดยไม่แจ้งจุดประสงค์ และนำรายชื่อเหล่านั้นไปใช้เพื่อสนองความต้องการของตน นี่หรือเปล่าคือการล่าแม่มดและสร้างความเกลียดชัง?

เรือนจำพิเศษกรุงเทพมหานคร