"นักบินอวกาศของครู" เป็นบทความ หรือข้อเขียน ที่ยอดเยี่ยมในการดำเนินเรื่อง เป็นบันทึกการสอนที่ดีที่สุด เป็นเรื่องสั้นที่สร้างสรรค์ที่สุด เป็นการสร้างความหวังที่ทรงพลังอย่างที่สุด

Jom Petchpradab
6 hours ago
·
"นักบินอวกาศของครู" เป็นบทความ หรือข้อเขียน ที่ยอดเยี่ยมในการดำเนินเรื่อง เป็นบันทึกการสอนที่ดีที่สุด เป็นเรื่องสั้นที่สร้างสรรค์ที่สุด เป็นการสร้างความหวังที่ทรงพลังอย่างที่สุด. ดีใจแทนนักเรียนที่มีครูที่มีพลานุภาพในการสอนได้มากขนาดนี้ ...แต่เสียใจกับครูคนนี้ ที่ยังต้องทนอยู่กับ ระบบการจัดการศึกษาของสังคมนี้ ที่ให้เห็นความสำคัญของครู ไม่มากพอ. ขอบคุณแทนนักเรียนนะครับครู

วันนั้นเมื่อฉันสอน
6 hours ago
·
เธอคือนักบินอวกาศของครู
.
ผมเล่าเรื่องการเดินทางที่เงียบงันในอวกาศให้นักเรียนฟัง ถึงการเดินทางของสุนัขที่ชื่อว่า "ไลก้า(Laika)" สุนัขเพศเมียเร่ร่อนที่ถูกฝึกเพื่อให้บินขึ้นไปในอวกาศเพราะเชื่อว่ามันมีความแข็งแกร่งกว่าสุนัขโดยทั่วไปเนื่องจากทนหิวและทนอากาศหนาวได้ดี เพื่อพิสูจน์ว่า
" สิ่งมีชีวิตสามารถมีชีวิตรอดได้ในอวกาศ"
.
ยุคแรก ๆ ของการสำรวจอวกาศการส่งมนุษย์ขึ้นไปบนยานคือความเสี่ยงเกินไป ตั๋วไปไม่กลับเพียงขาเดียวของสุนัขไลก้าจึงเป็นเหมือนใบเบิกทางของมนุษย์ชาติก่อนที่มนุษย์คนแรกอย่างยูริกาการินจะตามขึ้นไปในภายหลัง
.
เมื่อฟังเรื่องราวการตายอย่างโดดเดี่ยวของไลก้าแล้วนักเรียนก็มีความรู้สึกเศร้าและสงสาร เพราะทุกคนต่างรู้จุดจบของมันยกเว้นตัวของไลก้าเอง
แต่เรื่องราวการเดินทางนี้ก็ได้เปิดโลกของพวกเขา จนมีนักเรียนผู้หญิงคนหนึ่งของผมบอกว่า "หนูฝันที่จะเป็นนักบินอวกาศ"
.
แล้วทำไมเราต้องไปสำรวจอวกาศด้วยล่ะ ?
ในเมื่อมันเสี่ยงเกินไปและใช้ทรัพยากรมหาศาล
.
ในสมัยเด็กผมไม่มีโอกาสได้เรียนกับครวิทยาศาสตร์ ผมต่างจากเด็กทั่วไปที่จะเข้าไปขลุกตัวอยู่ในห้องสมุดโดยมีหนังสือเล่มโปรดที่ไม่มีใครอ่านมันเป็นเรื่องของดาวในระบบสุริยะ ผมอ่านหนังสือเล่มนั้นและจินตนาการโลดแล่นไปอย่างลำพัง หยิบสมุดขึ้นมาวาดภาพดวงดาวต่าง ๆ ระบายสีพร้อมจินตนาการว่า
" ถ้าเราหลุดออกไปนอกระบบสุริยะจะเป็นอย่างไร ?"ที่แห่งนั้นมีอะไร และถ้าเราออกไปนอกโลกจมลงไปด้านใต้ของโลกมันจะมีที่สุดของที่สุดเหมือนก้อนของลำธารไหม ?
.
ในห้วงความคิดนั้นในวัยเด็กของผมจินตนาการทะยานไป และคงไม่มีเรื่องราวใดยิ่งใหญ่ไปกว่าได้รู้จักโครงการ Apollo 11 ที่ส่งมนุษย์ขึ้นไปเหยียบบนดวงจันทร์เป็นครั้งแรก ในสมัยนั้นไม่มีอะไรพิสูจน์ได้ว่าเรื่องราวนั้นเป็นจริง แต่ผมก็เลือกที่จะเชื่อเพราะมันจุดความหวังในใจของผมว่า
"นักบินอวกาศมีอยู่จริง"
.
ผมถ่ายทอดเรื่องราวนี้ให้กับเด็ก ๆ ฟัง พวกเขาดูสนใจมากที่ได้รู้จักเทคนิคการใช้แรงเหวี่ยงระหว่างดวงดาวเพื่อส่งยานและการสลัดท่อนของยาน
ลูน่าทิ้ง เช่นกันกับผมที่เป็นวัยเด็กผมไม่เข้าใจ "ทำไมต้องทิ้งด้วย"
แต่วันนี้ผมได้คำตอบแล้วบอกกับพวกเขาว่า
"เราจำเป็นต้องทิ้งบางอย่างเพื่อไปข้างหน้า
" เพราะเราเอาทุกอย่างไปด้วยไม่ได้
.
แล้วทำไมเราต้องไปสำรวจอวกาศด้วยล่ะ ? ผมตอบคำถามนี้แก่พวกเขา
ว่า "การไปสำรวจอวกาศเป็นเรื่องของคนอยู่บนโลกมากกว่าคนที่ไปเพราะมันเป็นการสร้างความหวังให้กับมนุษย์ชาติว่าเราสามารถออกไปนอกโลกได้และมีชีวิตรอด การไปยังดวงจันทร์ก็อาจจะเป็นการปูทางให้เราไปยังดาวอังคารได้ในอนาคต นั่นคือทำให้เรากล้าที่จะค้นหาบ้านหลังที่ 2 "
.
นีลอาร์มสตรองเคยกล่าวเอาไว้ว่า "อาจจะเป็นก้าวเล็ก ๆ ของชายคนหนึ่งแต่เป็นก้าวที่ยิ่งใหญ่ของมนุษยชาติ" สิ่งที่พวกเขาทำได้จุดประกายให้คนรุ่นหลังและเทคโนโลยีต่าง ๆ ในอวกาศก็ถูกนำมาใช้งานเป็นประโยชน์แก่มนุษย์โลก หากไม่นักบินอวกาศไม่ออกผจญภัยเราอาจไม่ได้สิ่งเหล่านี้มา
เช่นเดียวกันพวกเธอคือ "นักบินอวกาศของครู"
.
ก่อนหน้านี้มีรุ่นพี่ของเรามากมายที่ครูส่งออกไปเรียนที่โรงเรียนประจำอำเภอโรงเรียนต่างจังหวัดซึ่งใหญ่กว่าเราเป็น 20 เท่า เขาคือคนที่เก่งที่สุดในโรงเรียนแห่งนี้ ถ้าพวกเขาไปไม่รอดครูก็หมดความหวังที่จะส่งใครออกไปอีก
.
ครูยังจำได้ถึงนักเรียนรุ่นแรกของครูที่แม้แต่จะแบ่งครึ่งตัวเลขก็ยังทำไม่เป็น แต่เมื่อผ่านการฝึกฝนและครูได้ส่งพวกเขาออกไป รุ่นพี่ของเธอก็อยู่รอดคนแล้วคนเล่า บางคนได้ที่ 1 ของโรงเรียน บางคนสอบเข้าได้ลำดับที่ 2 และหลาย ๆ คนสอบได้ในห้องพิเศษโดยที่ไม่เคยแม้แต่จะไปกวดวิชาที่
.
คนไปจึงสร้างความหวังให้คนอยู่ พวกเธอก็เช่นเดียวกันเธอจะต้องเป็นดังเช่นนักบินอวกาศ สร้างความหวังให้กับรุ่นน้องของพวกเธอในโรงเรียนแห่งนี้
เมื่อเรียนจบเหมือน การไปเหยียบดวงจันทร์ของนีลอาร์มสตรองได้สร้างความหวังให้มนุษย์ชาติเพราะอีกไม่กี่ปีใน ค.ศ.2026 นาซ่ามีแผนการที่จะส่งมนุษย์ไปที่ดวงจันทร์อีกครั้งในโครงการที่มีชื่อว่า Artemis III และมันจะไม่ใช่แค่การไปแล้วกลับเหมือนอย่างเคยแต่จะเป็นการสร้างสถานีวิจัยที่มนุษยอาศัยอยู่ได้ณ ที่แห่งนั้น
.
เมื่อวันนั้นมาถึงแล้ว เราก็คงไมได้อยู่ด้วยกันแต่ขอให้นักเรียนนึกถึงเรื่องราวที่ครูเคยสอนในวันนี้ ไม่แน่ว่าอาจจะมีพวกเธอในนี้ที่ถูกเลือกไปเป็นนักบินอวกาศ มาลองนึกเล่น ๆ ดูซิว่าเราจะปลูกอะไรบนนั้นเพื่อให้มีชีวิตรอด ?
ต่อในความคิดเห็น