โตโต้ ปิยรัฐ - Piyarat Chongthep
November 11 at 10:02 PM ·
ผมได้รับคำเตือนมาจาก ผู้มากประสบการณ์ทางการเมือง และคนมีสี ทั้งฝ่ายประชาธิปไตย ว่าให้ผมระมัดระวังตัวเพิ่มขึ้น ทั้งในการใช้ชีวิตประจำวัน และในพื้นที่ชุมนุม เนื่องจากว่าระยะหลังมานี่ ผลงานเข้าตากรรมการ เสียเหลือเกิน
..
หากกระบวนการบ่อนแซะ สามารถทำลายเกาะคุ้มภัยได้ นั่นคือสัญญาณการเช็คบิล เอาคืนจากอำนาจรัฐจะตามมาอย่างรวดเร็ว
.
ดังนั้น เกาะคุ้มภัยของเรามีเพียงหนึ่งเดียวคือ หลักการต้องมั่นคง แนวทางต้องสันติวิธีปราศจากความรุนแรง สิ่งนี้สิ่งเดียวจึงจะคุ้มภัยเราได้ในเวลานี้
.
ข้อมูลที่ผมทราบจากคนในฝ่ายความมั่นคงเอง พวกเขายังจัดประเภทผม เป็นหนึ่งในหัวของทีม ที่ยังรักษากฎกติกาข้อนี้อยู่ คือ สันติวิธี
.
เขาต้องการทำลายจุดนี้ เขาต้องการลากผมเข้าเงื่อนไขการใช้ความรุนแรง กระบวน ไอโอ และ การยั่วยุให้ผมเริ่มก่อนจะเกิดขึ้นอย่างเป็นกระบวนการ และ ถ้าผมไม่เริ่ม สักที การจัดฉาก ยืมมือ หรือ สร้างสถานการณ์จะเกิดขึ้นได้ทุกเมื่อ
.
และเมื่อนั้นมาถึง ชะตากรรม และจุดจบของผม จะไม่ต่างจาก เสธแดง หรือคุณไม้หนึ่ง ก.กุนที
..
นี่คือ สิ่งที่ประมวลจากข้อมูลที่มาพร้อมๆกัน จากทุกสายที่ปรารถนาดี ก็ต้องฟังไว้เพื่อนำมาปรับกระบวนการทำงาน และแจ้งประชาชนให้ทราบว่า ผมเห็นสัญญาณนี้มาบ้าง ไม่ใช่ ระแวง หรือ เชื่อคนง่าย แต่วิธีนี้ถูกใช้มาทุกยุค ทุกสมัย และใช้ได้ผลด้วย
.
เวลานี้ ผมจึงตกเป็น ตำบลกระสุนตก จากทุกสารทิศ
.
หากจะเล่นกันอย่างนี้ เกมส์หลังจากนี้ ฝ่ายรัฐเอง ก็เตรียมตัวรับ การต่อสู้ ในรูปแบบสันติวิธีห้าวๆ ใสๆ กวนตีนๆ จาก พวกเราได้เลย โดยเฉพาะ น้องๆ ทีม wevo เขามีแผนเผด็จศึก ให้ลองเล่น จะได้รู้กันไปว่า สันติวิธีจะล้มเผด็จการได้อย่างไร
โตโต้ ปิยรัฐ จงเทพ
12 พ.ย. 63
https://www.facebook.com/toto.piyarat/posts/788053308411191
...
โตโต้ ปิยรัฐ - Piyarat Chongthep
18h ·
สวัสดีครับพี่น้องประชาชน
..
เมื่อวันวานพึ่งจะมีน้องนักเรียน อาชีวะ (รุ่นน้อง)ติดต่อมาจะพาสมัครพรรคพวกเข้าร่วมงาน ถ้ามีอีกในครั้งหน้า ผมก็ตอบรับด้วยความยินดี
..
จบบทสนทนา ทำให้ผมนึกถึงเหตุการณ์เมื่อวันที่ 8 พ.ย. 63 ที่ผ่านมา ในค่ำคืนนั้นก่อนที่เราจะเจอกับเหตุการณ์ ฉีดน้ำแรงดันสูงนั้น ในตอนนั้นผมอยู่ส่วนหน้าสุดของม็อบ ร่วมกับเพื่อนๆหลายๆกลุ่ม แต่ผมสังเกตน้องอาชีวะกลุ่มหนึ่ง ใส่เสื้อช้อปอาชีวะ สถาบันหนึ่ง รวมกลุ่มกันอยู่ 4-5 คน ผมไม่ทราบว่าเขาสังกัดกลุ่มไหน เพราะไม่ติดสัญลักษณ์กลุ่ม
..
น้องๆพอเห็นผม. ก็มีน้องคนหนึ่งเดินเข้ามาทักทาย แล้วถามผมว่า “พี่เอาไง. หลังแนวรถเมล์คือลวดหนาม เราจะไปยังไง “ เขาพูดพรางก็ชี้นิ้วไปทางรถเมล์ที่จอดขวางอยู่
...
ผมก็ตอบเขาตามตรงว่า “เวลานี้ยังไม่รู้ครับ แต่ขอลองดูช่องทางก่อน อาจจะต้องเจรจา”
.....
เพื่อบรรยากาศในการเจรจา เราต้องเปิดพื้นที่เอาสิ่งกีดขวางออกไปก่อน โดยเฉพาะที่มันมีอันตราย แล้วสักพักเราขอขยับรถเมล์คันแรกออกไปได้ แต่เราจะพบกับแนวลวดหีบเพลงประมาณ 3 แถวเรียงซ้อนกันยาวประมาณ 5 เมตรอยู่ระหว่างรถเมล์คันที่ 2 และ 3
...
น้องอาชีวะคนเดิม ก็วิ่งมาหาผมพร้อมถุงมือหนังที่เขาได้รับแจกมา มายื่นให้ผมขณะที่ผมกำลังยืนพิจารณาขดลวดหีบเพลง น้องบอก “รื้อเลยไมพี่ เอาเลยไม ใส่ถุงมือ แล้วรื้อง่าย”
....
ผมนิ่งเงียบไปสักพักแล้วสวมถุงมือที่น้องยื่นให้ แล้วจึงค่อยๆ ปลดลวดเกี่ยวที่พันลวดหีบเพลงที่สลับซับซ้อนอย่างช้าๆ (ในหัวไม่ได้คิดว่าจะรื้อได้เพราะลวดหีบเพลงที่ว่านั้น พันกันด้วยลวด และสลิงอีกชั้นหนึ่ง)
....
ในขณะที่ผมค่อยๆดำเนินการอยู่นั้น น้องอาชีวะที่ยังยืนอยู่ข้างๆ ก็ค่อยบอกปฏิกิริยาตำรวจ และรถน้ำปราบจราจลให้ผมทราบเป็นระยะๆ
...
น้องอาชีวะ ...”พี่ๆๆๆๆ เขาจะใช้น้ำฉีดแล้ว”
โตโต้ .... (เงียบ และก้มหน้าก้มตาดูแนวลวดต่อไปว่าจะแกะสลิงยังไง)
น้องอาชีวะ ... “ พี่ๆๆๆๆ เขาเร่งเครื่องรถแล้ว”
โตโต้ ... (ยังเงียบต่อ)
น้องอาชีวะ ... “พี่ๆๆ มันฉีดแล้ว!!!”(ตะโกนสุดเสียง)
.....
หลังสิ้นเสียงตะโกน “มันฉีดแล้ว”. ทั้งตัวของน้องอาชีวะคนนั้น และตัวผม ก็ถูก ทีม wevo ที่ติดตามอยู่ใกล้บริเวณ ดึงตัวเข้าหลบที่ปลอดภัยข้างรถเมล์ ที่ยังจอดขวางอยู่
....
พอนึกถึงเรื่องนี้ ก็ยังเป็นเรื่องที่ประทับใจ นำมาเล่าให้เพื่อนๆในกลุ่มฟังอยู่หลายวง ว่าความสามัคคีที่หน้างานของพวกเรา คนที่ไม่ได้อยู่จุดนั้นจริงๆไม่มีใครรู้สึกถึงมันได้ มีแต่พวกเราที่หลายๆเรื่องมันเล่าสู่กันฟังไม่ได้ แต่ก็ยังอยู่ในความทรงจำของเรา และมันจะอยู่ตลอดไป
...
โตโต้ ปิยรัฐ จงเทพ
13 พ.ย. 63
