"เสียงของคนเล็กคนน้อย" ในการประท้วงทรัมป์

“จักรพรรดิซึ่งไร้อาภรณ์ อย่าเอาเด็กไปใกล้ ๆ เขา อย่าให้เด็กได้ฟังขี้ปากของเขาเชียว” จากเพลง “One Small Voice” เป็นเพลงเก่าที่ Carole King แต่งและร้องไว้นานแล้ว แต่ต้องขุดขึ้นมาใหม่ในยุคที่สหรัฐฯ มี “emperor” พระองค์ใหม่ที่ทำตัวเหมือง “emperor ที่โง่และเย่อหยิ่ง” 

ในนิทานจากเดนมาร์ก และ “One Small Voice” ก็คือเสียงของเด็กที่ทักขึ้นว่า “แต่จักรพรรดิไม่สวมเสื้อผ้าอะไรเลยนี่นา” ในขณะที่ชาวเมืองทุกคนหวาดกลัว ข้าราชบริพารของเขาจักรพรรดิก็ไม่กล้าพูดอะไร แม้จะรู้ว่าช่างตัดเสื้อกลั่นแกล้ง หลอกจักรพรรดิว่าตัดเสื้อที่คนมองไม่เห็นได้ 

จะเห็นว่า “การประท้วง” ที่เกิดขึ้น ตั้งแต่หลังทรัมป์ได้รับเลือกตั้งก็ดี หรือ #WomensMarch ในวันที่เขารับตำแหน่งก็ดี ล้วนเป็น “One Small Voice” แบบนี้แหละ 

เสียงของคนเล็กคนน้อย พ่อแม่ คนที่ไม่พอใจกับทัศนคติของนายโดนัลด์ ทรัมป์ 

เสียงของผู้มีความหลากหลายทางเพศ ฯลฯ ทั้งนี้ทั้งนั้น ไม่ได้มุ่งจะ “ขับไล่” เขาออกจากตำแหน่ง ไม่ได้มุ่งให้ ”ล้มเลิก” กระบวนการเลือกตั้ง แต่เป็นการรณรงค์จัดตั้งตาม“ประเด็น” ปัญหาที่พวกเขาทำอยู่ 

ความจริงก็คล้าย ๆ กับปรากฏการณ์ “Tea Party” เมื่อตอนที่พรรครีพับลิกันแพ้เลือกตั้งนั่นแหละ แทนที่จะบอยคอตการเลือกตั้ง พวกเขากลับไปเลียแผล สร้างมวลชนขึ้นมาใหม่จากระดับรากหญ้า นั่นเป็นสิ่งที่กำลังเกิดขึ้นกับเดโมแครตในเวลานี้เช่นกัน

ซึ่งต่างจากพวก “ซอมบี้” ที่เที่ยวไปบีบคอให้คนอื่นเชื่อแบบเขา ไม่ได้ดังใจก็ไปยึดทำเนียบรัฐบาล ไปยึดสถานที่ราชการเป็นแรมเดือน สร้างความเดือดร้อนให้กับคนในสังคม เสร็จแล้วก็บอยคอต “เลือกตั้ง” เพราะรู้ว่าเลือกกี่ทีพวกที่ตัวเองเชียร์ก็แพ้ ใช้บริการทหารดีกว่า เห็นยังว่าต่างกันอย่างไร?

http://www.huffingtonpost.com/entry/one-small-voice_us_588a2830e4b0024605fe459f?ncid=engmodushpmg00000004


Pipob Udomittipong