ที่มา FB
เอกชัย หงส์กังวาน
May 16
กรงในกะลา
ช่วงเดือนกุมภาพันธ์ผมได้รับโทรศัพท์จากผู้หญิงคนหนึ่งเธอบอกว่า เธอและเพื่อนของเธอสนใจที่จะทำสารคดีทางการเมืองที่เกี่ยวกับผม สิ่งนี้สร้างความประหลาดใจให้กับผมไม่น้อย
ผมสงสัยที่พวกเขาเลือกผม นี่อาจเป็นการตัดสินใจที่ผิดพลาดครั้งใหญ่ที่สุดในชีวิตของพวกเขา แต่ผมก็ไม่ปฏิเสธที่จะถ่ายทอดชีวิตของผมเพื่อให้พวกเขาทำสารคดี
ต่อมาเธอนัดพบผมที่ร้าน Mac Donald ในห้าง Big C ลาดพร้าว ผมเดินทางไปถึงที่นั่น และได้พบกับเธอ-ผู้กำกับ
พวกเขาอธิบายการถ่ายทำสารคดี สารคดีนี้ต้องถ่ายทำหลายวันซึ่งต่างจากการให้สัมภาษณ์ของผมที่ผ่านมา
สารคดีนี้เป็นสารคดีทางการเมืองที่จะเข้าร่วมประกวดกับประชาไท พวกเขาต้องถ่ายทำที่บ้านของผมหลายครั้ง รวมทั้งยังมีนักแสดงคนอื่นเข้าร่วมการทำถ่ายทำสารคดีนี้
สิ่งที่ผมประทับใจในตัวของพวกเขาคือ ความมุ่งมั่นของพวกเขาในการทำสารคดีทางการเมืองในยุคที่คนไทยส่วนใหญ่ไม่กล้าแม้แต่จะ Follow, Share และ Like โพสท์ที่พวกเขาถูกใจ
อย่างไรก็ตามผมกำหนดเงื่อนไข 2 ข้อให้กับพวกเขาคือ สารคดีนี้จะต้องไม่ "ดราม่า" และไม่ทำให้ผมเป็นคนสติไม่สมประกอบเป็นอันขาด พวกเขาเห็นด้วยกับเงื่อนไขของผม
หลายวันต่อมาพวกเขาเดินทางมาที่บ้านของผม วันนั้นมีผู้ช่วยผู้กำกับเข้าร่วมด้วยอีก 1 คน
พวกเขามีอุปกรณ์ถ่ายทำสารคดีมากมายราวกับทีมถ่ายทำภาพยนตร์มืออาชีพ เช่น ไฟสปอร์ตไลท์ และไมค์ลอย
แม้ความก้าวหน้าของเทคโนโลยีจะทำให้อุปกรณ์เหล่านี้มีขนาดเล็กลง และราคาถูกลงอย่างมากเมื่อเทียบกับอดีต แต่พวกเขายังใช้เงินหลายหมื่นบาทไปกับอุปกรณ์เหล่านี้
พวกเขาเป็นนักสร้างภาพยนตร์เพื่อล่าเงินรางวัล พวกเขามีประสบการณ์ในการทำภาพยนตร์สารคดีเพื่อส่งเข้าประกวดหลายเวที เงินรางวัลที่ได้จะนำมาใช้จ่าย-ซื้ออุปกรณ์เพิ่มเติม
ผมชื่นชมในความพยายามของพวกเขา ความขยันอย่างเดียวไม่สามารถทำให้คนประสบความสำเร็จ ความคิดเพื่อสร้างสรรค์ต่างหากที่ทำให้พวกเขาประสบความสำเร็จ
การถ่ายทำสารคดีในวันแรกพวกเขาสัมภาษณ์ผมเพียงคนเดียว การสัมภาษณ์กินเวลายาวนานตั้งแต่ 9.00-20.00 น. แม้จะมีการหยุดพักเป็นบางช่วง แต่การสัมภาษณ์อย่างมาราธอนเช่นนี้ทำให้ผมเหนื่อยไม่ใช่น้อย
นอกจากนี้พวกเขายังถ่ายทำกิจวัตรประจำวันของผม เช่น การนอน และการทำงาน หลายส่วนมีการจัดฉากเพิ่มเติมราวกับละครเวที
สิ่งที่ผมรู้สึกตลกที่สุดคือ การประดับหลอดไฟฟ้าสีแดง-น้ำเงินที่กระจกในห้องนอนของผมราวกับรายการ The Face Thailand
ต่อมาพวกเขานัดสัมภาษณ์ผมอีก ครั้งนี้มีผู้สัมภาษณ์ด้วย เขาเป็นนักศึกษา ม.ธรรมศาสตร์ ซึ่งกำลังโลดแล่นกับการแสดงละครเวที และละครโทรทัศน์ แต่ผมไม่ชมละครโทรทัศน์จึงไม่รู้จักเขา
เขาเป็นตัวแทนฝ่ายอนุรักษ์นิยม มันเป็นไอเดียของผู้กำกับที่ต้องการให้มีการถกเถียงในประเด็นสถาบันกษัตริย์ระหว่างฝ่ายก้าวหน้า-ฝ่ายอนุรักษ์นิยม เราจึงฉะกันในประเด็นนี้หลายชั่วโมง
แม้ผม-ผู้สัมภาษณ์จะมีความคิดไม่ตรงกันหลายเรื่อง แต่เราก็พร้อมที่จะเปิดใจรับฟังฝ่ายตรงข้าม ความคิดของเขาพุ่งเป้าไปที่นักการเมืองมากกว่าสถาบันกษัตริย์
ผมยอมรับว่า ปัญหาการเมืองไทยตลอดหลายปีที่ผ่านมา ส่วนหนึ่งเกิดจากนักการเมืองไทยที่ไม่มีคุณภาพ บางคนเห็นแก่ตัว บางคนขาดวิสัยทัศน์
สิ่งเหล่านี้เป็นตัวบั่นทอนความศรัทธาในระบอบประชาธิปไตยของประชาชนจนหลายคนโหยหาระบอบเดิม
ขณะที่เขาก็เปิดใจรับฟังมุมมองด้านสถาบันกษัตริย์ของผม ดูเหมือนเขาจะเริ่มเข้าใจมุมมองที่นอกเหนือจากการโฆษณาชวนเชื่อ เขาเรียนรู้เร็ว และเห็นด้วยกับผมในหลายประเด็น
หลายวันต่อมาพวกเขาเดินทางมาที่บ้านของผมตั้งแต่เวลา 6.00 น. ครั้งนี้เป็นการจัดฉากที่ดาดฟ้าในบ้านของผม
ผู้กำกับชอบวิวบนดาดฟ้า ผมจึงแนะนำให้พวกเขาถ่ายทำในช่วงเช้าเพื่อเลี่ยงอากาศที่ร้อนจัด
สิ่งที่น่าหวาดเสียวที่สุดในวันนั้นคือ การหามุมเพื่อวางกล้อง-เครื่องบันทึกเสียง ผู้ช่วยผู้กำกับต้องตะกายออกไปนอกกำแพงดาดฟ้าเพื่อถ่ายวิว-บันทึกเสียง ขณะที่ผู้กำกับนั่งหลบแดดอยู่ในห้องด้านในสบายๆ
ความไม่คุ้นเคยกับที่สูงทำให้บางคนรู้สึกกระอักกระอ่วนถ้าเขาต้องตายในระหว่างการถ่ายทำย่อมต้องถือเป็นการเสียชีวิตในระหว่างปฏิบัติหน้าที่ โดยไม่ได้รับเกียรติยศใดๆ
นอกจากนี้ยังมีการถ่ายทำฉากใหญ่ในช่วงปลายเดือนมีนาคม ครั้งนี้พวกเราต้องเดินทางไปถ่ายทำนอกสถานที่ ผู้กำกับเลือกสถานที่หลายแห่ง แต่สุดท้ายลงตัวที่อนุสาวรีย์ประชาธิปไตย และ ม.ธรรมศาสตร์
พวกเราเดินทางถึงอนุสาวรีย์ประชาธิปไตยในเวลา 6.00 น. พวกเราต้องถ่ายทำที่นี่ก่อน โชคดีที่ไม่มีตำรวจ-ทหารอยู่ในบริเวณนี้ การถ่ายทำจึงเป็นไปอย่างราบรื่น
สักพักรถตำรวจ สน.ชนะสงคราม ขับลาดตระเวนรอบอนุสาวรีย์นี้ 2 รอบ ตามมาด้วยรถทหาร พวกเราจึงรีบสลายตัวอย่างรวดเร็วก่อนที่ทหารจะทำให้สารคดีนี้ต้องแท้ง
สถานที่ต่อมาคือ ม.ธรรมศาสตร์ ผู้กำกับบอกให้ผมทำท่าแปลกๆในจุดที่เป็นสัญลักษณ์ของมหาวิทยาลัยนี้ เช่น ใต้ต้นตะขาม, รูปปั้น ปรีดี พนมยงค์ และป้ายรำลึกเหตุการณ์ 6 ตุลาคม พ.ศ. 2519
ภาพเหล่านี้ถูกใช้เป็นองค์ประกอบในสารคดีนี้จึงไม่มีบทสนทนา โดยมีพนักงานรักษาความปลอดภัยของ ม.ธรรมศาสตร์ จ้องมองสิ่งที่พวกเราทำ ขณะที่ผู้คนจำนวนมากเดินไปมาขวักไขว่
หลังความพยายามกว่า 1 เดือนในการถ่ายทำสารคดีนี้ ผู้กำกับรู้สึกพอใจในการถ่ายทำ ขณะที่ผมรู้สึกอึ้งกับสิ่งที่ผมได้ทำลงไป
ผู้กำกับบอกกับผมว่า สารคดีนี้จะมีความยาวไม่เกิน 15 นาที และจะส่งให้กับประชาไทภายในวันที่ 15 เมษายนเพื่อให้ทันเส้นตาย
สัปดาห์ที่ผ่านมาพวกเขาส่งสารคดีฉบับสมบูรณ์ให้ผมชมในอินเตอร์เน็ต สารคดีนี้มีความยาว 20 นาทีซึ่งมากกว่าที่พวกเขาบอกผมในตอนแรก และผ่านเส้นตายมาเกือบ 1 เดือน
กำหนดการประกวดถูกเปลี่ยนแปลงใหม่ พวกเขาจึงมีเวลาแก้ไขสารคดีนี้ ผมรู้สึกภูมิใจที่พวกเขาสามารถถ่ายทอดชีวิตของผมเป็นสารคดี นี่อาจเป็นสารคดีแรก-สารคดีเดียวในชีวิตของผม
การประกวดครั้งนี้มีสารคดีเข้าร่วมประกวดนับ 10 ชิ้นจากคนรุ่นใหม่ที่มีความฝัน-ความกล้าในยุคที่ผู้ปกครองประเทศอยากให้เยาวชนทำตามสิ่งที่ผู้ปกครองประเทศคิดไม่ใช่สิ่งที่พวกเขาคิด
วันเสาร์ที่ 20 พฤษภาคมนี้เป็นกำหนดการฉายสารคดีเหล่านี้ในหัวข้อ "เสรีภาพออนไลน์" ผู้จัดงานต้องประสบอุปสรรคหลายอย่างก่อนที่ทุกอย่างจะลงตัว
แม้สารคดีเหล่านี้จะเป็นภาพยนตร์สั้น แต่สารคดีเหล่านี้ถือเป็นก้าวเล็กๆของพวกเขาที่จะนำพาไทยออกจาก "กะลา"
ooo
[Trailer] กรงในกะลา: ร่วมชมและเปิดตัว 20 พฤษภาคม 2560
https://www.youtube.com/watch?v=PLGUWCIBJ6M
prachatai
Published on May 18, 2017
ประชาไท ภายใต้มูลนิธิสื่อเพื่อการศึกษาของชุมชนขอเชิญร่วมงาน 'กรงในกะลา' จัดฉายคลิปวิดีโอผลงานเยาวชน ในประเด็น 'เสรีภาพออนไลน์ Online Freedom' ทั้งหมด 10 คลิป ตั้งแต่เรื่องแม่แอดเฟสบุ๊ก พ.ร.บ. คอมพิวเตอร์ นักโทษการเมือง การอยู่ในโลกเสมือนจริง จนถึงเรื่อง Single Gateway
วันที่ 20 พฤษภาคม 2560ณ โรงภาพยนตร์ที่ 3 เอสพลานาดรัชดา ถ.รัชดาภิเษก กรุงเทพฯ (เปิดรับบัตรเวลา 13.00 - 14.00 น. บริเวณชั้น 3 เอสพลานาด รัชดา)
สามารถลงทะเบียนร่วมงานฟรีได้ที่ : https://goo.gl/KNUKOl
และร่วมโหวตรางวัล Popular Vote ให้กับคลิปที่คุณชอบที่สุด
