.jpg)
หมายเหตุไทยอีนิวส์ : เรื่องจากผู้อ่าน
เทพารักษ์กับหมุดทองเหลือง
คนตัดฟืนเจ้าเก่าขาประจำ ทำหมุดทองเหลืองหล่นลงอ่าวไทย เทพารักษ์ก็ใจดี เลยโดดน้ำลงไปช่วยงม
เทพารักษ์ (ชูหมุดคณะราษฎร์ขึ้นเหนือน้ำ)-นี่มันหมุดของแกใช่มั๊ย?
คนตัดฟืน-ไม่ใช่ครับ อันนี้มันเป็นของพวกเนรคุณ ชิงสุกก่อนห่าม ไม่ใช่ของผม
เทพารักษ์ (โดดลงไปงมใหม่ แล้วชูหมุดหน้าใสขึ้นมา)-แล้วหมุดอันนี้สิของแก ใช่ป่าว..?
คนตัดฟืน-อันนี้ก็ไม่ใช่ของผมอีกหละครับ ของใครก็ไม่รู้ จู่ๆมันก็มาโผล่ยามวิกาล แบบลับๆล่อๆ
เทพารักษ์ (ส่ายหน้า ไอ้ห่าคนตัดฟืนนี่เรื่องมากชิบ โดดตูมลงไปงมใหม่ คราวนี้งมนานหน่อย...แล้วก็ชูของสิ่งหนึ่ง ชิ้นใหญ่บะเร่อเฮ่อขึ้นเหนือน้ำ)- หมุดเหมิดนี่หมดแล้วนะ ไม่มีอีกหละ ที่เหลือในอ่าวไทย ก็มีแต่ไอ้เนี่ย...???
คนตัดฟืน-ระรรรรรรระระระ เรือดำน้ำ!!
เทพารักษ์-ก็เออหนะสิ!!
....
นิทานเรื่องนี้สอนให้รู้ว่า ในน้ำมีปลา ในนามีข้าว ในอ่าวไทยมีเรือดำน้ำ
อีก5ปีต่อมา ศาลตัดสินจำคุกทั้งสองเป็นเวลา5ปี แม้ว่าทั้งคู่จะกล่าวแก้ว่า แค่มาเก็บเห็ด เอ๊ย!มาดำน้ำงมหาหมุดทองเหลืองเฉยๆก็ตาม แต่ศาล"เชื่อได้ว่า"จำเลยทั้งสองเป็นลูกไล่ของขบวนการมอดไม้ทำลายป่า พอตำรวจจับได้ จำนนต่อหลักฐาน เลยทำฟอร์มโดดน้ำงมขวาน ...
"แล้วทีลูกกระทิงแดง ทำไมแม่มลอยนวล.."เทพารักษ์พึมพำ
