เปิดชีวิตสลดผู้ติดเอดส์ 38คนใช้ชีวิตในป่าช้า ท่ามกลางกองยางรถเตรียมไว้เผาศพตัวเอง
5 กุมภาพันธ์ 2560
ที่มา ข่าวสดออนไลน์
เป็นเรื่องราวอีกมุมชีวิตหนึ่งของผู้ติดเชื้อเอชไอวีที่หลายคนอาจไม่รู้ โดยคนกลุ่มนี้ได้รวมตัวกันมาพักฟื้นและใช้ชีวิตช่วงสุดท้ายกันในป่าช้า ท่ามกลางกองยางรถยนตร์เก่าๆที่เตรียมไว้เผาศพตัวเองและศพเพื่อนที่ล้มหายตายจากกันไปทุกวัน ถือเป็นอีกเรื่องราวที่ได้ฟังความน่าสลดใจอย่างยิ่ง
เรื่องราวนี้มีผู้ใช้เฟซบุ๊กชื่อ Somchai Somchai ได้โพสต์ข้อความเกี่ยวกับชีวิตของผู้ติดเชื้อเอชไอวีและมาใช้ชีวิตในช่วงสุดท้าย ภายในป่าช้า วัดป่าศรีมงคล (โคกร้าง ศูนย์เอดส์) ต.สวนจิก อ.ศรีสมเด็จ จ. ร้อยเอ็ด โดยระบุรายละเอียดว่า ความตายของคนที่นี่ (ศูนย์เอดส์ร้อยเอ็ด) ดูเป็นเรื่องปกติธรรมดามากครับ เพราะพวกเขาต้องดำรงชีวิตอยู่ในป่าช้า ท่ามกลางกองยางรถยนตร์เก่าๆที่เตรียมไว้เผาศพตัวเองและยังต้องช่วยกันเผาศพเพื่อนๆ ที่ต้องล้มหายตากจากกันไปทีละคนสองคนอีกด้วย…??
ซึ่งส่วนใหญ่แล้วผู้คนที่นี่ต่างก็ตกอยู่ในสภาพไร้ญาติขาดมิตร ไม่ต่างอะไรกับผู้อพยพที่ต้องหนีภัยจากความรังเกียจและการไม่ยอมรับของคนในครอบครัวตัวเอง จึงต้องมาอาศัยใช้ชีวิตหลบซ่อนอยู่ในป่าช้าแห่งนี้ ด้วยความเจ็บปวดบอบช้ำทั้งทางกายและจิตใจ ได้แต่อาศัยเพื่อนๆที่พานพบชะตากรรมเดียวกัน เข้าใจและเห็นอกเห็นใจซึ่งกันและกัน ช่วยปลอบประโลมจิตใจ เพียงเพื่อให้ชีวิตนี้หยัดยืนผ่านพ้นไปได้เพียงคืนวัน…??
เมื่อมีผู้เสียชีวิตก็จะทำการเผาศพให้รวดเร็วที่สุด เพื่อประหยัดค่าใช้จ่ายครับ (ประมาณว่า ตายเช้าเผาเย็น…ตายเย็นเผาเช้า) ส่วนใหญ่ก็จะเผาแบบนั่งยาง โดยการใช้ยางรถยนต์เก่าที่มีผู้ใจบุญบริจาคมาเป็นเชื้อเพลิง เผาแบบโล่งๆ เหมือนสมัยโบราณที่ไม่มีเมรุเผาศพ ส่วนคนที่โชคดีหน่อยที่พอมีญาติมิตรสหายก็จะได้เผาในเมรุ ซึ่งต้องมีค่าใช้จ่ายในการซื้อถ่าน เป็นเชื้อเพลิง…??
ผู้คนที่นี่มีประมาณ 38 คนครับ เพราะว่าไม่ได้รับคนเข้ามาเพิ่มเติมอีก และยังมีหมาจรจัดที่คนมาปล่อยทิ้งไว้อีกมากมาย พูดง่ายๆว่าชีวิตเหล่านี้ถูกทอดทิ้งจากสังคมแม้กระทั่งหมาจรจัด พวกเค้ายากลำบากมากเลยครับ เพราะขาดแคลนทั้งเงินและอาหาร ถ้าใครอยากจะทำบุญช่วยเหลือผู้ตกทุกข์ได้ยาก. ผมคิดว่าไม่มีที่ไหนเกินกว่านี้อีกแล้วครับ
จึงอยากจะเชิญชวนทุกคนร่วมด้วยช่วยกันบริจาคข้าวของเครื่องใช้ต่างๆ โดยเฉพาะพวกข้าวสารอาหารแห้งและเงินเข้ากองทุนที่ดูแลพวกเขาด้วยครับ เพราะตอนนี้พวกเขาขาดเสาหลักที่คอยค้ำชูแล้วครับ ท่านสามารถร่วมบุญช่วยเหลือเพื่อนมนุษย์ได้ เพราะหลวงพ่อที่เริ่มโครงการไว้ท่านมรณภาพไปแล้วครับ ตอนนี้จึงอยู่ในสภาพขาดเสาหลักที่จะคอยดูแลสงเคราะห์สถานที่แห่งนี้
และขอเชิญชวนทุกท่านร่วมด้วยช่วยกันบริจาคสิ่งของที่จำเป็นทุกชนิดไม่ว่าจะเป็น ข้าวสารอาหารแห้ง หรือของอุปโภคบริโภคทุกอย่าง รวมไปถึงอุปกรณ์จำเป็นสำหรับผู้ป่วยพวกยาต่างๆและแพมเพิส เป็นต้น
สามารถส่งของบริจาคช่วยเหลือผู้ป่วยได้ที่ วัดป่าศรีมงคล (โคกร้างศูนย์เอดส์) 16 หมู่ 3 ต. สวนจิก อ.ศรีสมเด็จ จ.ร้อยเอ็ด (ไปรษณีย์โสกเชือก) 45280
ผู้ดูแลเงินกองทุนจะมีผู้ใหญ่บ้านเป็นหลักและผู้ป่วยอีกสองท่านมีรายชื่อดังนี้ครับ
นายเสาร์ ชาญชำนิ (ผู้ใหญ่บ้าน 097-2407636)
โทรศัพท์ 083-3537492 และ 096-1537460
ป.ล.ความจริงผมมีเรื่องจะเล่าให้ฟังมากมายเลยครับ แต่ทุกวันนี้มีผู้คนน้อยมากที่มีความอดทนในการอ่านยาวๆ ผมก็พยายามตัดให้สั้นที่สุดแล้วนะครับ ถือเป็นการส่งต่อความคิดครับ มีคนอ่านเพิ่มอีกหนึ่งคนก็ถือว่าคุ้มค่ามากแล้วสำหรับผม
.....
กาย แพ็ทเทอร์สัน : ทุกวันนี้เวลาไปช่วยเมียทำงานที่สภากาชาดไทย (เมียมีโพรเจ็ควิจัยยาต้านเอดส์ที่นั่นครับ) ผมเจอคนเป็นเอดส์ที่ไปรับยามากมาย แต่ละคนหากดูแลตัวเองดีๆ กินยาครบตามคำสั่งหมอ ก็สามารถมีชีวิตได้แบบคนทั่วๆไปเลยครับพี่ป้อม
เอาเข้าจริงๆยาเอดส์สมัยนี้คุณภาพดีมาก ถ้าคนป่วยรู้จักรักษาสุขภาพนี่เรามองไม่ออกเลยว่าเขาเป็นเอดส์
เมจิค จอห์นสัน เป็นเอดส์มาเป็นสิบปีแล้วยังไม่ตายเลยครับ
การไปรับยาเอดส์ที่คลีนิคนิรนามนี่ก็ "นิรนาม" จริงๆนะครับ เพราะจะไม่มีการไปยุ่งกับตัวตนของคนป่วยเลย คนป่วยก็ยังคงเป็นคนป่วยนิรนาม ยังคงมีศักดิ์ศรีของความเป็นมนุษย์อยู่เต็มเปี่ยม
30 กว่าคนที่ว่านี้แทนที่จะไปอยู่วัดรักษาตามมีตามเกิด ผมว่าควรจะไปที่คลีนิคนิรนาม สภากาชาดไทยจะดีกว่าครับ
