ก็น่าคิดว่า ‘ทำไม’ ทั้งที่ฝ่ายรัฐบาลพยายามโหมหนักหน่วง จะทำโน่นนี่สารพัด เมกกะโปรเจ็คทั้งนั้น แต่ยังไม่เห็นผลอะไรเป็นชิ้นอัน ขณะที่ทางก้าวไกลก็ไม่หงอย ใครตามหรือเหลียวดู จะเห็นว่าพวกเขาไม่เคยนิ่ง สมกับชื่อ ‘ก้าว’ ตลอดเวลา
เนื่องเพราะเกาะเล็กๆ ตามตัวเลขทะเบียนบ้าน มีผู้อยู่อาศัย ๑๕๐ ครัวเรือน “แต่มีคนอยู่จริงประมาณครึ่งนึง” มีวัด มีโรงเรียน แต่โรงเรียนนั้น “ปัจจุบันมีนักเรียนอยู่ ๘ คน ครู ๒ คน เท่านั้น” นั่งเรือจากฝั่งตราด (ใกล้หน่อย) ใช้เวลาครึ่งชั่วโมงไปถึง
“เคยไม่มีไฟฟ้าใช้และก่อนหน้านี้ชาวบ้านใช้เครื่องกำเนิดไฟฟ้าดีเซล ต้องจ่ายค่าไฟฟ้าสูงถึง ๖๐ บาท/หน่วย” ตั้งแต่ปี ๒๕๔๗ ได้รับการสนับสนุนจากทุนอนุรักษ์พลังงาน ติดตั้งระบบโซลาร์เซลล์ ได้ไฟฟ้าเพียง ๗ กิโลวัตต์ นอกนั้นใช้เครื่องปั่นไฟดีเซล
พอปี ๕๗ ขยายระบบโซลาร์ ทำไฟได้เพิ่มเป็น ๔๐ กิโลวัตต์ ชาวบ้านช่วยกันควักเงินจัดระบบตั้งเสาเดินสาย จ่ายการไฟฟ้าฯ ไปล้านกว่าบาท ถึงปี ๖๐ ชาวบ้านร่วมกันตั้งเป็นบริษัทเกาะจิก ผลิตไฟฟ้าโซลาร์เซลล์ได้ ๑๑๐ กิโลวัตต์
ส่วนแหล่งน้ำบนเกาะ ปั๊มใช้ด้วยพลังแสงอาทิตย์ แม้ค่าไฟจะลดลงเหลือ ๑๓ บาทต่อหน่วย ก็ยังแพงกว่าในกรุงฯ มากมาย งานของพวกก้าวไกลในการไปเยือนเกาะนี้ก็คือเรียกร้องให้การไฟฟ้าลากสายส่งไฟฟ้าไปให้ถึงเกาะเสียที จะได้หนุนจุดขายของเกาะให้เด่นขึ้นมา
“นอกจากเรื่องพลังงานสะอาดบนเกาะจิก ที่นี่ยังเป็นสถานที่เงียบสงบ คนไม่พลุกพล่าน ธรรมชาติสมบูรณ์ มีจุดชมวิวที่งดาม มีโฮมสเตย์ให้เลือก ๕ แห่ง ใครอยากหลบไปใช้ชีวิตสงบๆ ที่นี่ก็ถือว่าเหมาะมากเลย” ส.ส.ไอ๊ซ์ชี้ชวน
นี่แหละมั้ง เป็นส่วนหนึ่งที่ทำให้กระแสก้าวไกลไม่ตก ไปได้เรื่อยๆ ไม่เหนื่อย ไม่หยุด เพราะเป็นกระแสกระจาย ไม่ใช่กระแสกระจุก
(https://www.facebook.com/nanaicez112/posts/6K6sz6NUtDASQ2l)
