Get Surariddhidhamrong
8h ·
จดหมายลงวันที่ 26 มกราคม 2567
คุณเคยเปิดโทรศัพท์ แล้วดูรูปซ้ำไปซ้ำมาไหม เคยส่องสตอรี่ไอจี ดูโพสต์ Facebook ซ้ำๆหรือเปล่า สภาพเราตอนนี้ก็ไม่ต่างเท่าไหร่ แค่เราไม่มีโทรศัพท์ เราอ่านจดหมายที่ทุกคนส่งเข้ามาซ้ำไปซ้ำมา ดูรูปในจดหมายซ้ำแล้วซ้ำเล่า ดูไปก็ยิ้มไป เคยมีคำพูดว่า หนังสือเล่มเดิม อ่านซ้ำกี่ครั้งก็จบเหมือนเดิม แต่มันจะเป็นอะไรไปถ้าหนังสือเล่มนั้นสร้างความประทับใจได้ เราก็พร้อมอ่านมันซ้ำไปซ้ำมาอีก จนหมายก็เช่นกัน จดหมายที่ทุกคนส่งมาให้มันส่งกำลังใจ และเสริมพลังพลังให้เราได้มาก เรายังเอาจดหมายของทุกคนวางไว้บนหัวนอนเสมอ
นอกจากจดหมาย หนังสือก็เป็นสิ่งที่บรรเทาความเสียหายจากสภาวะสูญเสียอิสรภาพได้อย่างดี กว่าครึ่งปีที่อยู่ในคุก เราอ่านหนังสือเพิ่มพูนความรู้ เพื่อเตรียมความพร้อมสำหรับการออกสู้ ออกไปเรียน ออกไปใช้ชีวิตข้างนอก นี่ก็อ่านไปเป็น 10 เล่มแล้ว ความกังวลไม่กี่อย่างในนี้คือ การอ่านอ่านหนังสือมากขึ้น จะทำให้อ่านเร็วขึ้น ถ้าอ่านเร็วขึ้น แล้วก็เกิดคำถามในใจว่าจะเอาหนังสือเล่มใหม่มาจากไหน หลังอ่านเล่มนั้นๆจบ หนังสือที่ก็ส่งมาได้เดือนละแค่หนึ่งเล่มเอง
ตอนนี้เราตั้งวงศึกษา และแก้ปัญหาหนังสือหมดด้วยการ หนังสือญาติที่ส่งมาเดือนละครั้ง ผัดกันอ่านหนึ่งในบุคลิกของคนหมั่นหาความรู้ รักการอ่าน คือเค้าจะจะรักษาหนังสือที่เค้าอ่านโดยธรรมชาติ แต่ยังไงเราก็มีสิ่งที่ต้องการศึกษาอย่างเฉพาะเจาะจงอยู่ คงจะดีกว่านี้ถ้าสามารถส่งหนังสือเข้ามาหลายๆเล่ม ท้ายที่สุดหนังสือเหล่านี้จะถูกเผยแพร่เป็นวิทยทานคนต่อไป
ความรู้บนโลกก็เหมือนใบไม้ในป่า เราไม่อาจเก็บมาได้ทุกใบ แต่ก็มีใบไม้ใบสำคัญอยู่หลายใบ ที่เราควรเก็บมาเรียนรู้ หรือบางใบถึงขั้นจำเป็น สิ่งไหนจำเป็น ก็สามารถนิยามได้จากการถามตัวเองว่า เราเป็นใคร? ต้องการอะไร? ความตระหนักรู้ผ่านโลกเจริญนะ
ปล. ดีใจมากๆที่ milk กลับมาเดินได้แล้ว ส่วนจอห์น(แมว)ก็คงต้องอาบน้ำบ่อยๆนะ
รักและคิดถึงทุกคนเสมอ
—————————————
28 มกราคม 2567
เก็ทอยู่ในเรือนจำมา 158 วัน #LetsGetRights #Freeget
