https://www.facebook.com/permalink.php?story_fbid=24654806970800700&id=100000942179021&ref=embed_post
อานนท์ นำภา
8h
·
23 มกราคม 2567 เวลา 5.00 น. กาเหว่ายังคงร้องกังวานรับกันเป็นระยะตรงเวลาเดิม แสงนีออนส่องสว่างทั้งคืน แม้ความมืดจะพยายามบอกพวกเราว่า “นี่กลางคืนนะ” แต่พวกเราก็รับรู้ว่าเวลาของที่นี่จะหมุนซ้ำและวนอยู่เช่นนี้ กลางวัน-กลางคืนและมีกาเหว่าร้องปลุกในทุกเช้า
.
ปราณและขาลลูกรัก อีก 8 ปีเจ้าปราณจะอายุครบ 15 ส่วนเจ้าขาลน้อยๆจะอายุ 9 ขวบ เด็ก ป. 3 คงยังไม่มีอะไรเปลี่ยนแปลงมากนัก คงเล่นซนกับเพื่อนๆ แต่เจ้าปราณในวัย 15 ปีคงมีอะไรเปลี่ยนแปลงและแปลกใหม่เข้ามาในชีวิต คำนำหน้าชื่อต้องเปลี่ยนจากเด็กหญิงเป็นนางสาว
.
พ่อไม่แน่ใจว่าเด็กสาววัยวัย 15 ปีจะมีหนุ่มมาจีบหรือยัง จะเริ่มดื่มกินกับเพื่อนหรือไม่ พ่ออยากนั่งฟังปราณเล่าเรื่องหนุ่มๆ ที่มาจีบหรือคนที่แอบชอบ อยากนั่งอยู่ด้วยตอนที่ปราณอกหักครั้งแรก แต่อีก 8 ปีที่เวลาของพวกเราหล่นหาย ก็อาจมีอะไรๆ ที่เปลี่ยนไปก็ได้ ถึงวันนั้นนั้นปราณกับขาลก็อาจไม่ได้รู้สึกผูกพันพอที่จะเล่าเรื่องส่วนตัวให้พ่อคนนี้ฟัง และอาจรู้สึกแตกต่างออกไปตามกาลเวลาที่พวกเราต้องพลัดพราก
.
จดหมายและการเขียนจดหมายเพื่อบันทึกเรื่องราว อาจจะเป็นสะพานหนึ่งเดียวที่จะเชื่อมกาลเวลาของพวกเราเข้าด้วยกันและทำให้พวกเราไม่ลืมกัน
.
ช่วงสัปดาห์ก่อน แม่เขียนจดหมายมาเล่าให้พ่อฟังว่าเจ้าขาลกินแพนเค้กอย่างตะกละ คือเคี้ยวยังไม่หมดก็จะเอาอีกชิ้น พ่อก็ได้แต่นั่งจินตนาการและขำไป พัฒนาการช่วงนี้ของขาลหรือโมเมนต์เช่นนี้ พ่ออยากขอให้แม่ช่วยถ่ายวิดีโอไว้ให้พ่อดูบ้าง คงน่ารักดี
.
วันนี้ศาลทหารกรุงเทพเบิกตัวพ่อไปทำหน้าที่ทนายความที่ศาลทหาร วันนี้ไม่แน่ใจว่าศาลอาญาจะเบิกตัวพ่อไปเป็นทนายให้จำเลยจำเลยที่โดนคดี ม. 112 หรือไม่ ถ้าเบิกเราคงได้เจอกัน
.
รักและคิดถึงลูกทั้งสองคน
อานนท์ นำภา
แดน 4 พิเศษกรุงเทพฯ
...
Puangrat Puangtip
เวลาของคุณไม่ได้หล่นหายไปไหน บันทึกของคุณจะกลายเป็นวรรณกรรมที่ดีชิ้นสำคัญให้คนรุ่นหลังได้อ่านเพื่อศึกษาเรียนรู้เหตุการณ์ในวันนี้อย่างแน่นอน อย่าหยุดเขียนนะคะ จะติดตามอ่านค่ะคุณทนาย
อานนท์ นำภา
8h
·
23 มกราคม 2567 เวลา 5.00 น. กาเหว่ายังคงร้องกังวานรับกันเป็นระยะตรงเวลาเดิม แสงนีออนส่องสว่างทั้งคืน แม้ความมืดจะพยายามบอกพวกเราว่า “นี่กลางคืนนะ” แต่พวกเราก็รับรู้ว่าเวลาของที่นี่จะหมุนซ้ำและวนอยู่เช่นนี้ กลางวัน-กลางคืนและมีกาเหว่าร้องปลุกในทุกเช้า
.
ปราณและขาลลูกรัก อีก 8 ปีเจ้าปราณจะอายุครบ 15 ส่วนเจ้าขาลน้อยๆจะอายุ 9 ขวบ เด็ก ป. 3 คงยังไม่มีอะไรเปลี่ยนแปลงมากนัก คงเล่นซนกับเพื่อนๆ แต่เจ้าปราณในวัย 15 ปีคงมีอะไรเปลี่ยนแปลงและแปลกใหม่เข้ามาในชีวิต คำนำหน้าชื่อต้องเปลี่ยนจากเด็กหญิงเป็นนางสาว
.
พ่อไม่แน่ใจว่าเด็กสาววัยวัย 15 ปีจะมีหนุ่มมาจีบหรือยัง จะเริ่มดื่มกินกับเพื่อนหรือไม่ พ่ออยากนั่งฟังปราณเล่าเรื่องหนุ่มๆ ที่มาจีบหรือคนที่แอบชอบ อยากนั่งอยู่ด้วยตอนที่ปราณอกหักครั้งแรก แต่อีก 8 ปีที่เวลาของพวกเราหล่นหาย ก็อาจมีอะไรๆ ที่เปลี่ยนไปก็ได้ ถึงวันนั้นนั้นปราณกับขาลก็อาจไม่ได้รู้สึกผูกพันพอที่จะเล่าเรื่องส่วนตัวให้พ่อคนนี้ฟัง และอาจรู้สึกแตกต่างออกไปตามกาลเวลาที่พวกเราต้องพลัดพราก
.
จดหมายและการเขียนจดหมายเพื่อบันทึกเรื่องราว อาจจะเป็นสะพานหนึ่งเดียวที่จะเชื่อมกาลเวลาของพวกเราเข้าด้วยกันและทำให้พวกเราไม่ลืมกัน
.
ช่วงสัปดาห์ก่อน แม่เขียนจดหมายมาเล่าให้พ่อฟังว่าเจ้าขาลกินแพนเค้กอย่างตะกละ คือเคี้ยวยังไม่หมดก็จะเอาอีกชิ้น พ่อก็ได้แต่นั่งจินตนาการและขำไป พัฒนาการช่วงนี้ของขาลหรือโมเมนต์เช่นนี้ พ่ออยากขอให้แม่ช่วยถ่ายวิดีโอไว้ให้พ่อดูบ้าง คงน่ารักดี
.
วันนี้ศาลทหารกรุงเทพเบิกตัวพ่อไปทำหน้าที่ทนายความที่ศาลทหาร วันนี้ไม่แน่ใจว่าศาลอาญาจะเบิกตัวพ่อไปเป็นทนายให้จำเลยจำเลยที่โดนคดี ม. 112 หรือไม่ ถ้าเบิกเราคงได้เจอกัน
.
รักและคิดถึงลูกทั้งสองคน
อานนท์ นำภา
แดน 4 พิเศษกรุงเทพฯ
...
Puangrat Puangtip
เวลาของคุณไม่ได้หล่นหายไปไหน บันทึกของคุณจะกลายเป็นวรรณกรรมที่ดีชิ้นสำคัญให้คนรุ่นหลังได้อ่านเพื่อศึกษาเรียนรู้เหตุการณ์ในวันนี้อย่างแน่นอน อย่าหยุดเขียนนะคะ จะติดตามอ่านค่ะคุณทนาย
