เดือนหน้า ก็เดือนตุลาอีกแล้ว

Fah Borkan
21h·

หลังโบสถ์พระประธาน
เราผ่านยุคของ “ไผ่แดง” มานานละ
เพราะสมภารกร่าง คึกฤทธิ์ ก็หมดฤทธิ์แล้ว
กำนันเจิม บ้านสี่เสาก็ถูกทุบแล้ว
พระประธานในโบสถ์ ก็คงไว้แค่วันหยุดราชการ
อ้ายแกว่นอ้วน แกว่นมิ้ง แกว่นเลี้ยบ
ก็เลิกเก็บเห็ดในป่า มาคอยเลียตีนนายกะลูกสาวนาย
เลิกปลุกระดม หันมาจูบปากกะพลพรรคท่านสมภาร
หยิบฉวยสันดานกำนันห้อย ไม่อดอยากปากแห้งต่อไป
มีจริตดูถูกประชาชน หว่านเงินโปรยทานสักพัก
ขี้คร้านจะเป็น ครูสำรวยลืมคำ เป็นความแดง
ลืมสิ้นคำมดเท็จ…
เดือนหน้า ก็เดือนตุลาอีกแล้ว
กลิ่นศพที่ท้องสนามหลวง คงจางจากรูจมูกของมัน
จมูกมันคงดอมดมแต่กลิ่นธนบัตร และซอกตีนชินวัตร
คอมมูนิสต์มันยังมาเป็นทุนนิยม 4 ทันสมัยแล้ว
กูจะดักดานเป็นซ้ายไปทำเหี้ยอะไรเล่า
เปลี่ยนสีมาเป็น จารีตนิยมฟัดกะเด็กสามนิ้วดีฝ่า
นี่คือฉากทัศน์ทางการเมือง ที่ไม่อาจปฏิเสธได้
ตราบใดที่ยังมีคนเดือนตุลาอย่างภูมิธรรม พรหมินทร์
หรือสุสานคนแก่อย่างพันศักดิ์ เฉลิม อดิศร รกสภา
การเมืองก็ยังคงยืดเยื้อไปอีกสักพัก รอมันตายจาก
กับการเมือง ในระบอบประชาธิปไตย
อันมีประชาชนเป็นเพียง ไม้ปรดับ
สิ่งโสมม และความอุจาดหลังโบสถ์พระประธาน
จะถูกสะสางด้วยการเติบโตของคนรุ่นใหม่
ลำพังอีลูกคุณหนูจะท้องโย้อีกกี่ท้อง
ก็ไม่อาจเปลี่ยนใจสังคมนี้หรอก
คืนสิทธิ์การประกันให้ คนไทยทุกคน
ฟ้า บ่กั้น