Thanalop Phalanchai
16h
·
วันที่ 20 กันยายน 2566 หนูมานั่งที่โรงเรียนอีก ยังคงไม่ได้รับสิทธิทางการศึกษาและไม่ได้เข้าสอบ
ณ วันนี้โรงเรียนยังไม่เคยมีคำตอบว่า ใครเป็นผู้ตัดสินใจว่าการมอบตัวไม่มีผล ใครให้ผู้ปกครองตามวิ่งไล่ เข้ามาพูดคุยในโรงเรียนตลอดเวลา ใครตัดสินใจคืนเงินค่าเทอมมาเงียบๆ
พวกครูผู้ปกครองไปพูดกับตำรวจชื่อเสรี ที่ขู่ฆ่าหนู ว่าหนูจะลี้ภัย ว่าต้องใช้กฎหมายกำจัดพี่บุ้ง พูดถึงหนูว่า "ถ้าหัวไม่ส่ายหางไม่กระดิก"
คุณยังเป็นคนจริงๆเหรอและทำงานกับเด็กจริงๆเหรอ
เคยมีครูถามจริง ทำนองคิดว่าหนูควรไปเรียนต่างประเทศ หนูก็ตอบว่าหนูอยากเรียนที่ไทยนี้แหละ ยังไม่อยากไป แพลนเที่ยวหนูก็ยังคิดไม่ออกจะเที่ยวไหนดี ยังไม่อยากไป
ที่เราทำอยู่คือเราต้องการสู้ แล้วเราจะออกไปทำไม ในเมื่อเราเลือกที่จะประกาศแถลงการณ์ปฎิเสธอำนาจไปแล้ว คือจุดประสงค์เราอยากเปลี่ยนสังคมไทย ให้สังคมมันเปลี่ยน ดีขึ้น ไม่ใช่ให้ทุกคนที่ออกไปอยู่ที่อื่น
รูปนี้พี่บุ้งเป็นคนถ่ายค่ะ หนูขอ หนูมานั่งไม่มีใครมาด้วย ไม่มีใครมาถ่ายรูปจัดฉาก ไม่มีใครมาบังคับ
.....
Krisadang-Pawadee Nutcharus
1d
·
วันที่ 20 กันยายน 2566 หนูมานั่งที่โรงเรียนอีก ยังคงไม่ได้รับสิทธิทางการศึกษาและไม่ได้เข้าสอบ
ณ วันนี้โรงเรียนยังไม่เคยมีคำตอบว่า ใครเป็นผู้ตัดสินใจว่าการมอบตัวไม่มีผล ใครให้ผู้ปกครองตามวิ่งไล่ เข้ามาพูดคุยในโรงเรียนตลอดเวลา ใครตัดสินใจคืนเงินค่าเทอมมาเงียบๆ
พวกครูผู้ปกครองไปพูดกับตำรวจชื่อเสรี ที่ขู่ฆ่าหนู ว่าหนูจะลี้ภัย ว่าต้องใช้กฎหมายกำจัดพี่บุ้ง พูดถึงหนูว่า "ถ้าหัวไม่ส่ายหางไม่กระดิก"
คุณยังเป็นคนจริงๆเหรอและทำงานกับเด็กจริงๆเหรอ
เคยมีครูถามจริง ทำนองคิดว่าหนูควรไปเรียนต่างประเทศ หนูก็ตอบว่าหนูอยากเรียนที่ไทยนี้แหละ ยังไม่อยากไป แพลนเที่ยวหนูก็ยังคิดไม่ออกจะเที่ยวไหนดี ยังไม่อยากไป
ที่เราทำอยู่คือเราต้องการสู้ แล้วเราจะออกไปทำไม ในเมื่อเราเลือกที่จะประกาศแถลงการณ์ปฎิเสธอำนาจไปแล้ว คือจุดประสงค์เราอยากเปลี่ยนสังคมไทย ให้สังคมมันเปลี่ยน ดีขึ้น ไม่ใช่ให้ทุกคนที่ออกไปอยู่ที่อื่น
รูปนี้พี่บุ้งเป็นคนถ่ายค่ะ หนูขอ หนูมานั่งไม่มีใครมาด้วย ไม่มีใครมาถ่ายรูปจัดฉาก ไม่มีใครมาบังคับ
.....
Krisadang-Pawadee Nutcharus
1d
·
หยก
ขอพูดเรื่องหยก เด็กหญิงอายุ 15 ปี ที่โรงเรียนไม่ให้เรียนต่อ (ไล่ออก)
ผมรู้จักหยก คุยกันหลายครั้งในรอบปีที่ผ่านมา
ผมขอบอกอย่างนี้ว่า
1. หยกเป็นเด็กที่ฉลาด
2. เธอเป็นเด็กสะอาดและเป็นตัวของตัวเอง
3. ไม่มีใครบงการเธอได้
ซึ่งผมมองอย่างนี้ใครจะเชื่อหรือไม่ ไม่เป็นปัญหา
เอาเข้าจริงๆแล้วไม่อยากพูดเรื่องนี้บ่อยนัก แต่เห็นว่าสมควรที่จะพูดบ้างเพราะมันเป็นเรื่องความรับผิดชอบของพวกเราทุกๆคน ผมเห็นว่าเรามีสิทธิที่จะคิดว่า
1. เราสงสัยและดูแคลนหยกได้ว่า ไม่เป็นตัวของตัวเอง และอยู่ภายใต้การบงการของขบวนการค้ามนุษย์
2. เราโกรธและเกลียดเธอได้ ที่เธอไม่เป็นไปอย่างที่พวกเราคิด พวกเราเชื่อ และพวกเราเห็นว่าถูกต้อง
3. ถึงที่สุดเราจะกำจัดเธอโดยวิธีใดๆก็ได้ เช่น ฆ่าเธอเสีย หรือช่วยกันให้รัฐมาเอาเธอออกไปจากสิ่งที่พวกเราเห็นว่าไม่เป็นไปตามขนบประเพณีของพวกเรา
ที่ผมพูดข้างต้น เป็นเพียงส่วนน้อยในหัวใจของคนที่เกลียดหยก
ในฐานะคนที่มีลูกสามคน ผมขอตั้งคำถามว่า
1. คุณรู้มั้ยว่า เมื่อหลายร้อยปีก่อน กรุงศรีอยุธยามีการแย่งชิงบัลลังก์กันไม่น้อยกว่า 20 ครั้ง และผู้มีอำนาจฆ่ากันตายตลอดมา
2. คุณรู้มั้ยว่า เมื่อร้อยปีก่อน คนที่เชื่อว่าโลกกลม และโลกไม่ได้เป็นศูนย์กลางของจักรวาลถูกเอาตัวไปเผาทั้งเป็น
3. คุณรู้มั้ยว่า ก่อนที่เราจะบินไปรอบโลก พี่น้องตระกูลไรท์ ถูกกล่าวหาว่าเป็นคนบ้าที่เชื่อว่าจะประดิษฐ์เครื่องบินได้
ฯลฯ
มีหลายเรื่องที่คุณไม่ได้คิด และไม่รับรู้อย่างแน่นอน
หยกเพียงแต่จะบอกพวกเราว่า ลูกหลานของเราไม่ควรซังกะตายอยู่ในระบบการศึกษาแบบนี้ อย่างน้อยคงไม่ต้องตัดผมและแต่งกายอยู่ในระบบที่เขาต้องการให้เป็น
ที่สำคัญ เธอบอกเราว่า โรงเรียนต้องให้เด็กคิดมากกว่าจำ ต้องสอนให้เด็กคิดมากกว่าทำตามคำสั่ง
ผมรู้ว่าเรื่องนี้เป็นเรื่องใหญ่ เพราะมันจะทำลายอำนาจของระบอบเก่า
แต่ผมเห็นว่าถ้าระบอบเก่ามันดีจริง เราคงไม่ต้องกังวลเรื่องการเลี้ยงลูกเราให้ปลอดภัย เราคงไม่ต้องวุ่นวายกับเรื่องการเมืองที่ล้าหลังเช่นนี้ อย่างน้อยที่สุดเราคงไม่ต้องมีเรื่องคดีกำนันนก การเรียกส่วยของนายพลตำรวจ เขียนมาเท่านั้น หรือเรื่องการติดยาเสพติดของเด็ก รวมทั้งการถูกหลอกลวงโดยนักการเมือง
เราไม่เคยตอบได้เลยว่าจะแก้ปัญหาเหล่านี้ได้อย่างไร นอกจากบอกให้เด็กๆ เงียบและหุบปาก
ผมคารวะหยก
ผมคารวะวีรชนเยาวชนทุกรุ่นที่ทำให้ประเทศไทยก้าวหน้ามาทุกวันนี้
กฤษฎางค์ นุตจรัส
หยก
ขอพูดเรื่องหยก เด็กหญิงอายุ 15 ปี ที่โรงเรียนไม่ให้เรียนต่อ (ไล่ออก)
ผมรู้จักหยก คุยกันหลายครั้งในรอบปีที่ผ่านมา
ผมขอบอกอย่างนี้ว่า
1. หยกเป็นเด็กที่ฉลาด
2. เธอเป็นเด็กสะอาดและเป็นตัวของตัวเอง
3. ไม่มีใครบงการเธอได้
ซึ่งผมมองอย่างนี้ใครจะเชื่อหรือไม่ ไม่เป็นปัญหา
เอาเข้าจริงๆแล้วไม่อยากพูดเรื่องนี้บ่อยนัก แต่เห็นว่าสมควรที่จะพูดบ้างเพราะมันเป็นเรื่องความรับผิดชอบของพวกเราทุกๆคน ผมเห็นว่าเรามีสิทธิที่จะคิดว่า
1. เราสงสัยและดูแคลนหยกได้ว่า ไม่เป็นตัวของตัวเอง และอยู่ภายใต้การบงการของขบวนการค้ามนุษย์
2. เราโกรธและเกลียดเธอได้ ที่เธอไม่เป็นไปอย่างที่พวกเราคิด พวกเราเชื่อ และพวกเราเห็นว่าถูกต้อง
3. ถึงที่สุดเราจะกำจัดเธอโดยวิธีใดๆก็ได้ เช่น ฆ่าเธอเสีย หรือช่วยกันให้รัฐมาเอาเธอออกไปจากสิ่งที่พวกเราเห็นว่าไม่เป็นไปตามขนบประเพณีของพวกเรา
ที่ผมพูดข้างต้น เป็นเพียงส่วนน้อยในหัวใจของคนที่เกลียดหยก
ในฐานะคนที่มีลูกสามคน ผมขอตั้งคำถามว่า
1. คุณรู้มั้ยว่า เมื่อหลายร้อยปีก่อน กรุงศรีอยุธยามีการแย่งชิงบัลลังก์กันไม่น้อยกว่า 20 ครั้ง และผู้มีอำนาจฆ่ากันตายตลอดมา
2. คุณรู้มั้ยว่า เมื่อร้อยปีก่อน คนที่เชื่อว่าโลกกลม และโลกไม่ได้เป็นศูนย์กลางของจักรวาลถูกเอาตัวไปเผาทั้งเป็น
3. คุณรู้มั้ยว่า ก่อนที่เราจะบินไปรอบโลก พี่น้องตระกูลไรท์ ถูกกล่าวหาว่าเป็นคนบ้าที่เชื่อว่าจะประดิษฐ์เครื่องบินได้
ฯลฯ
มีหลายเรื่องที่คุณไม่ได้คิด และไม่รับรู้อย่างแน่นอน
หยกเพียงแต่จะบอกพวกเราว่า ลูกหลานของเราไม่ควรซังกะตายอยู่ในระบบการศึกษาแบบนี้ อย่างน้อยคงไม่ต้องตัดผมและแต่งกายอยู่ในระบบที่เขาต้องการให้เป็น
ที่สำคัญ เธอบอกเราว่า โรงเรียนต้องให้เด็กคิดมากกว่าจำ ต้องสอนให้เด็กคิดมากกว่าทำตามคำสั่ง
ผมรู้ว่าเรื่องนี้เป็นเรื่องใหญ่ เพราะมันจะทำลายอำนาจของระบอบเก่า
แต่ผมเห็นว่าถ้าระบอบเก่ามันดีจริง เราคงไม่ต้องกังวลเรื่องการเลี้ยงลูกเราให้ปลอดภัย เราคงไม่ต้องวุ่นวายกับเรื่องการเมืองที่ล้าหลังเช่นนี้ อย่างน้อยที่สุดเราคงไม่ต้องมีเรื่องคดีกำนันนก การเรียกส่วยของนายพลตำรวจ เขียนมาเท่านั้น หรือเรื่องการติดยาเสพติดของเด็ก รวมทั้งการถูกหลอกลวงโดยนักการเมือง
เราไม่เคยตอบได้เลยว่าจะแก้ปัญหาเหล่านี้ได้อย่างไร นอกจากบอกให้เด็กๆ เงียบและหุบปาก
ผมคารวะหยก
ผมคารวะวีรชนเยาวชนทุกรุ่นที่ทำให้ประเทศไทยก้าวหน้ามาทุกวันนี้
กฤษฎางค์ นุตจรัส
