เมื่อ ๓๑ สิงหา หยกไปโรงเรียน (ตอ.พัฒนาการ) เพจ ‘ไข่แมวชีส’ รายงานว่าเพื่อ “ขึ้นรถบัสไปค่ายเรียนภาษาจีนที่นครปฐม แต่ทางครูไม่ให้หยกไป อ้างว่าไม่ได้จ่ายค่าเทอม (เพราะคืนค่าเทอมไปแล้ว) จึงพยายามให้หยกลงจากรถ”
เหตุการณ์ที่เกิดตามการเล่าของหยกเองทางเฟชบุ๊ค “ครูให้เพื่อนๆ ช่วยกันอุ้มหนูลงมาจากรถ ครูถามเพื่อนว่ามีใครยังอยากให้หยกเรียนต่อมั้ย เพื่อนๆ ร่วมกันตอบว่าไม่ มีคนปรบมือดีใจ ตอนที่เพื่อนอุ้มหนูลงจากรถ” เธอว่าตนเองตกใจแต่พยายามยิ้ม
เธอเปรียบเทียบเรื่องของตัวเองกับเหตุการณ์ ๖ ตุลา ๑๙ และว่า “หนูตกใจที่ครูให้เพื่อนเข้ามามีส่วนร่วมกับเรื่องนี้และให้เพื่อนเข้ามาเป็นคนออกหน้า...บทเรียนนี้หนูจะไม่ลืม” ซึ่ง Somsak Jeamteerasakul โพสต์ตอบ โดยติงว่า
“เหตุการณ์ทั้งสองยังห่างกันเกินกว่าจะเอามาเปรียบเทียบกันได้ การที่มีคนหัวเราะเยาะผู้ถูกทำร้ายและฆ่าตาย ด้วยการถูกแขนคอ, เผาทั้งเป็น ฯลฯ ในเช้าวันนั้น อาจจะเกินกว่าจะหาชมที่ใดได้อีก” ใช่ นั่นเป็นการที่ประชาชนฝ่ายหนึ่งฆ่าอีกฝ่ายอย่างเลือดเย็น
ในความเห็นของ สศจ. “การที่คุณหยกถูกเพื่อนหัวเราะเยาะในเมื่อวานเช้านั้น อาจเป็นเพียงปฏิกิริยาธรรมดาที่เราพบเห็นกันเป็นประจำ (เท่าที่เห็นบางคนลงจากรถมา ยกมือไหว้ขอโทษคุณหยกก่อนก็มี)” ทว่า ถึงอย่างนั้นก็ไม่น่าจะเป็นอาการรวมหมู่ขนาดนั้น
ดัง Kiattichai Tangpornphan ให้ความเห็น “แสดงว่าครูก็ใช้เพื่อนกดดันได้สำเร็จ...ถ้ายิ่งปล่อยไว้แบบนี้ นอกจากหยกจะเสียสุขภาพจิต เพราะโดนทำร้ายจิตใจขึ้นทุกวัน ทั้งจากเพื่อนและโรงเรียน...หนักเกินกว่าเด็กมัธยมคนนึงต้องพบเจอ”
แน่นอน ทางออกที่ควรเป็น ผู้มีส่วนเกี่ยวข้องฝ่ายต่างๆ “ทั้งพ่อแม่หยกตัวจริง บุ้ง หยก คุณครู ผอ. อาจจะรวมถึงคนกลางต่าง ๆ” มาหาทางออกร่วมกัน แบบที่ภาษาฝรั่งเรียก ‘engagement’ ไม่ใช่ผลักไสเช่นที่ ร.ร.เตรียมพัฒน์ทำอยู่
อีกอย่างที่จำเป็น “หยกควรได้ปรึกษาจิตแพทย์เพื่อฟื้นฟูสภาพจิตใจ” ด้วย อย่าเอาแต่คิดว่า น.ส.ธนลภย์ ผลัญชัย คนนี้ได้แต่ก่อกวนสร้างความรำคาญ คิดอย่างนั้นคือความอำมหิตย์ แบบเดียวกับฝูงชน ๖ ตุลาฯ สะใจได้เห็นนักศึกษาถูกฆ่า
(https://www.facebook.com/somsakjeam/posts/keNfAAjp, https://www.facebook.com/nashima.shinji/posts/whYj5Fgoux, https://www.facebook.com/eggcatcheese/posts/J29KmfgkK และ https://www.facebook.com/100088172342826/videos/pcb.255490040733406/607470724634726)
