ในปีที่ฉันยังเป็นเด็กประถมศึกษา ฉันเป็นเด็กเก็บจานและล้างจานให้แม่ที่ขายข้าวแกงในวันเสาร์ ส่วนวันธรรมดาต้องไปเรียนหนังสือ แม่จ้างเด็กเก็บจาน (เด็กรุ่นใกล้เคียงกับฉัน) และช่วยล้างจานบ้าง ด้วยค่าแรงวันละ 5 บาท (มีข้าวให้กิน 1 มื้อ) ค่าข้าวแกง ที่มีกับข้าว 2 อย่าง ที่แม่ขาย จานละ 1.50 บาท ...ในปีที่ฉันยังเป็นเด็กประถมศึกษา ฉันเห็นเด็กเล็กๆอดอยากหิวโหย— independence (@redbamboo16) December 10, 2019
.
วันนี้
.
ผ่านมากว่า 50 ปี บนแผ่นดินผืนนี้ ก็ยังมีเด็กเล็กๆ ที่ยังอดอยาก หิวโหย ทุกข์ยาก และยังเดินเก็บกินอาหารที่เหลือตามโต๊ะอาหารเหมือนเมื่อ 50 กว่าปีก่อนhttps://t.co/w5mpiG6QJi pic.twitter.com/Em2NQHlIw8
ทุกวันเสาร์ แม่จะขายเลิกครึ่งวัน ส่วนวันธรรมดา แม่จะขายเลิก (โดยมีฉันมาช่วยเก็บจานล้างจานตอนเย็นหลังกลับบ้าน เก็บร้าน ล้างจาน ล้างหม้อข้าว หม้อแกง โดยมีฉันขนหม้อข้าวหม้อแกงเอากลับบ้าน) ประมาณ 19.00น....
ทุกวันเสาร์ ฉันจะเห็นน้องๆ ของเด็กเก็บจาน (เด็กรุ่นหลังฉัน) มาวิ่งเล่น มาช่วยพี่ๆ เก็บถ้วยขนมส่งให้ร้านขายขนมไทย ที่ขายถ้วยละ 50 สตางค์ ...
สิ่งที่ฉันเห็นเป็นประจำในวันเสาร์ คือ เด็กเล็กๆ ที่ตามพี่ๆ มาเก็บจาน หยิบถ้วยขนมที่ผู้กินเหลือ ยกขึ้นซด หรือตักกิน ก่อนเก็บมาส่งแม่ค้าขายขนม ...
อื้อ ... ความหิว ความอดอยาก มันไม่เคยปราณีใคร สำหรับเด็กและลูกหลานคนจน แม้ฉันจะเป็นเด็ก ... ฉันก็รู้สึกได้ว่า เขาอดอยาก ไม่มีเท่าคนอื่นๆ เขา ...
ผ่านมากว่า 50 ปี บนแผ่นดินผืนนี้ ก็ยังมีเด็กเล็กๆ ที่ยังอดอยาก หิวโหย ทุกข์ยาก และยังเดินเก็บกินอาหารที่เหลือตามโต๊ะอาหารเหมือนเมื่อ 50 กว่าปีก่อน
