มันเริ่มมาจาก เพราะความทันสมัย
ไมโครโฟนราคาซื้อหาออนไลน์กันได้อันละแค่พันเก้าร้อยเหรียญ (ไม่เกิน ๖ หมื่นบาท) ไม่เป็นไร
ราคาเอเย่นต์ไทย บริษัทผู้ได้สัมปทานเขาให้เลขสวย ๙ หมื่น ๙ พันบาท
ราคาเก็บบิลล์ทำเนียบไม่จำเป็นต้องเลขสวยก็ได้ เอาไปแสนห้าหมื่นบาทแล้วกัน (แต่ราคาแก้ไขยังคงเลขสวยที่แสนเก้าหมื่นเก้าพันบาท)
เรื่องเลยฮิตใหญ่ เพิ่งพบใหม่ โคมไฟทันสมัยกว่า ราคาสี่แสน
จอทีวีแบบพล้าสม่า สุดยอดของความคม (ห้ามคาย) ต้องห้าแสน
(แม้นว่ารุ่นใหม่กว่าแบบเอชดี-ความถี่สูง เขาขายกันที่เจ็ดหมื่นบาท แต่มันไม่เข้าเสป็ค)
สายพ่วงต่อทีวี ของดีอย่างนี้เส้นละแสนเอาไปเลย
ขายึดขาหยั่งติดผนัง เข้าชุดกันกับจอ (แม้จะซ่อนอยู่ข้างหลัง) อันละหมื่นเก้า เหมือนได้เปล่าในแพ็กเกจ
ส่วนค่าเก้าอี้ตัวละสองหมื่นหก ไม่เกี่ยวกับชุดวิทยาการทันสมัยนี้นะ ฯพณฯ ท่าน
เบ็ดเสร็จรวบยอดออกมา โทเทิ่ลอยู่ที่ ๖๓ ล้านครึ่ง เบาะๆ
สมน้ำสมเนื้อรับกับสีสันเสื้อไหมของคณะรัฐมนตรีดีออก
....คิดถึงนะ
