มีคนบอกว่ารัฐธรรมนูญ ๖๐ หมายถึงเรามีระบอบกึ่งประชาธิปไตย คำว่ากึ่งหมายถึงครึ่งใบ ประชาชนเราแบ่งอำนาจกับชนชั้นนำผูกขาดเศรษฐกิจคนละครึ่งจริงหรือ? ลองไล่ดู

มีผู้บอกว่ารัฐธรรมนูญ ๖๐ หมายถึงเรามีระบอบกึ่งประชาธิปไตย ซึ่งผมไม่เห็นด้วย

คำว่ากึ่งหมายถึงครึ่งใบ ประชาชนเราแบ่งอำนาจกับชนชั้นนำผูกขาดเศรษฐกิจคนละครึ่งจริงหรือ?

จึงเอาเสาหลักของประชาธิปไตยของเด็กประถม ๖ ประเทศคานาดาเขาเรียนกันมาให้ดู

ลองไล่ทีละเสา

เสาแรก ระบบตุลาการ ความยุติธรรม เป็นของประชาชน โดยประชาชนและเพื่อประชาชนจริงๆ หรือเพื่อใคร?

เสาที่สองความเสมอภาค ความเสมอภาคระหว่างคนรวย คนจน คนมีอิทธิพล คนไร้ราก ต่อหน้ากฎหมายมีจริงหรือ? คนจนมีโอกาสเลื่อนชั้นทางสังคมได้ไม่แตกต่างจากคนรวยจริงหรือ? คนจนมีสวัสดิการเรื่องจำเป็นเช่นสุขภาพเพียงพอจะเป็นผู้ผลิตให้กับสังคมได้จริงหรือ? หรือแท้จริงเกิดมาเพื่อรับใช้ด้วยค่าแรงราคาถูก หนี้สินรุงรัง ตั้งแต่เกิดจนตายกันแน่?

เสาที่สามเสรีภาพ คนลำบาก ยากแค้นมีโอกาสได้เข้ามาในแหล่งอำนาจได้หรือไม่ จะโดนจับ โดนสุนัขไล่กัด โดนวางยา โดนหลอกลวงด้วยแกนนำกันแค่ไหน? สื่อและดาราต่างๆไม่ต้องฟังนายทุนที่ครอบงำค่ายของตนได้หรือไม่? คนเอาความลับการทำผิดมาเปิดเผยจะโดนไล่ล่าปิดปากด้วยกฎหมายต่อไปอีกแค่ไหน? เราจะทำสุราพื้นบ้าน เราจะส่งสินค้าไปขายต่างประเทศเองได้หรือยัง ทำไมวุ่นวายกับใบอนุญาตนัก คนเราจะเป็นเจ้าชีวิตตัวเองโดยรัฐอย่ามายุ่งจะได้เมื่อไหร่?

เสาที่สี่ การเป็นตัวแทน คือการเลือกตั้งก็แทบจะหมดความหมายเพราะ ถูกบีบให้ต้องฟัง สว.จากการแต่งตั้งโดยคนๆเดียวว่าใครต้องเป็นนายกรัฐมนตรี รัฐบาลจะทำงานให้ประชาชน แทนประชาชนก็ไม่ได้ต้องฟังคนวัยชราที่ไม่เคยคิดว่าตัวเองจะตายมาปิดกั้นไว้ด้วยคณะกรรมการฯที่มีอำนาจถอดถอนรัฐบาลที่ดื้อกับตัว

จะเห็นได้ว่า แม้แต่คำว่าประชาธิปไตยเสี้ยวใบคือ ๑ ใน ๔ ก็ไม่อาจเรียกได้

มีการเลือกตั้ง ส.ส.เพียงอย่างเดียวที่ประชาชนเจ้าของอำนาจประชาธิปไตย ได้มีอำนาจจริง

ถ้าจะเรียก ก็น่าจะเรียกว่าประชาธิปไตยผ่าแปด เสียมากกว่า

เพราะมีส่วนเดียวในเสาที่ ๔ โดยไม่เต็มด้วยนี่ล่ะครับ

#ประชาธิปไตยผ่าแปด




พงศกร รอดชมภู