มาถึงแล้วบรรยากาศก่อน ๖ ตุลา ร่ำๆ สองสามเดือนที่ผ่านมาตั้งเค้าว่ากำลังจะกลับ
ถึงก่อนเวลาเล็กน้อยนี่เพิ่งจะเข้ากรกฎา การรุมทำร้าย ‘จ่านิว’ รอบสอง ชวนให้รำลึกถึงเมื่อตอนคนงานไฟฟ้าโดนแขวนคอกับประตูรั้วที่นครปฐม
รำพังการรุมทำร้ายเยี่ยงนี้ ทั้งกรณี
เอกชัย หงส์กังวาน และจ่านิว โดยไม่มีการขยับเขยื้อนจากฝ่ายปกครอง เป็นที่กล่าวขานกันว่า
คสช.ก็รู้แกว จึงได้ไม่มีการจับคนร้ายยกเว้นครั้งเดียวที่กระทำโดยส่วนตัว นอกนั้นก็คือ
‘state encouraged/sponsored’
สมรู้
จากการให้สัมภาษณ์ของ ‘หมอเลี้ยบ’ นพ.สุรพงษ์ สืบวงศ์ลี (ที่ไปเยี่ยมยังโรงพยาบาลมิสชั่นพร้อมกับ
นิธินันท์ ยอแสงรัฐ ผู้สื่อข่าวอาวุโส) อาการบาดเจ็บของนายสิรวิชญ์ เสรีธิวัฒน์
ครั้งนี้หนักกว่าครั้งที่ผ่านมาเมื่อไม่นาน
แพทย์ตรวจสมองแล้วมีความหวังว่าจะกลับสู่ปกติได้
แต่แผลที่เบ้าตาขวายังต้องรอดูผลว่าจะร้ายแรงขนาดใช้การไม่ได้หรือไม่ เพราะการรุมตีด้วยไม้จากชายสี่คนนั้นกระทำอย่างตั้งใจให้ถึงชีวิต
หรือเบาะๆ ก็พิการได้ สะใจฝ่ายสนับสนุนคณะทหารที่แห่กันไปซ้ำเติมตามเว็บข่าวส้องสุม
อย่างไทยโพสต์ และเนชั่น
ทำให้เห็นบรรยากาศของการโหมประโคมเมื่อปี
๒๕๑๙ โดยหนังสือพิมพ์ ‘ดาวสยาม’ และวิทยุ ‘ยานเกราะ’
ครั้งนี้อาจมีมากกว่า นอกจากไทยโพสต์ เนชั่น (เครือเดียวกับ ที-นิวส์)
แล้วมีแนวหน้าและเดลินิวส์แจมเป็นระยะๆ และ ‘บลูสกาย’
ได้วิญญานของยานเกราะกลับมาสิง
ยังดีที่มีสื่ออย่าง สุทธิชัย หยุ่น (ซึ่งขายเนชั่นให้สปริงนิวส์ไปแล้ว)
กับโฆษกพรรคประชาธิปัตย์ อุตส่าห์แสดงออกต่อสาธารณะไม่เห็นด้วยกับการใช้ความรุนแรงต่อผู้ที่เห็นต่างทางการเมือง
โดยเฉพาะราเมศนั้นเน้นว่า
“คนที่ถูกทำร้ายสองครั้งในเวลาที่ใกล้เคียงกัน
ต้องจับคนที่ทำผิดมาให้ได้
คณะกรรมการสิทธิมนุษยชนต้องแสดงบทบาทกับเรื่องนี้เพื่อตรวจสอบ” นอกเหนือไปกว่านั้น
องค์กรเกี่ยวกับจริยธรรมและวัฒนธรรม ต้องเริ่มเข้าไปหาหนทางลดความขัดแย้งและขจัดจิตสำนึกเกลียดชังต่อกันได้แล้ว
สังคมไทยกำลังกลับเข้าสู่การนิยมความโหดเหี้ยม
และตั้งหน้าห้ำหั่นกันอีกครั้ง ดังที่เคยเป็นมาในยุค ‘ขวาพิฆาตซ้าย’ ที่ใช้วาทกรรมจงรักภักดีสถาบันกษัตริย์เป็นข้อกล่าวหา
มาบัดนี้ดูเหมือนจะเพี้ยนเปลี่ยนไปเป็นความภักดีต่อสถาบันทหาร และ/หรือ ตลก. ด้วย
“เพราะบมีปากเสียงเวียงรมย์ จึงเลยรันทม บอาจจะถ้อพาที
เพราะทวยราษฎร์ล้วนเสรี ขายค้าฆ่าตี ก็ตามอำเภอใจพาล เพราะทรงธรรมรัชย์ชัชวาลย์ แผ่นดินจึงดาล
ประดุจประดงกำเดา” บทประพันธ์ดั้งเดิมโดย ‘นายผี’ (ลายแทงจาก อานนท์ นำภา)
ลักษณะเช่นนี้สุ่มเสี่ยงต่อการเกิดมิคสัญญีในสังคม
ที่สมาชิกต่างแว้งกัดซึ่งกันและกัน ต้องดูตัวอย่างถึงจะรู้สึกขนลุกว่าเห็นท่ามันมาแน่
คัดจากที่ @sureyameecha รวบรวมไว้ เฉพาะแก่นๆ
ชนิดเหลือขอ เริ่มเบาะๆ ที่ Supakit Chongtaveetham ว่าถึงข่าว
“เจริญอาหารเที่ยง...ตายมั้ย”
แต่ว่าอาการขำขันของ อนุชาติ บุนนาค หนักกว่าหน่อย
“ไม่ต้องรีบรักษาก็ได้ครับคุณหมอ ปล่อยมันไว้แบบนี้สักสี่ห้าวัน พอขำๆ” อันมีผู้ที่รู้จักเขาระบุว่าคนนี้
‘สูงส่ง’ ขนาด “จบ
ม.เกษตร จบสวีเด็น ผอ.สถาบันศึกษายุทธศาสตร์ความมั่นคงแห่งชาติ” เสียด้วย
ข่าวที่เขาว่านั้นเอาโพสต์พร้อมภาพจ่านิวขณะหมดสติบนเตียงโรงพยาบาล
ของ ‘โบว์’ ณัฏฐา มหัทธนา มาเล่น
ซึ่งผู้ใช้นาม Jacky Tan สนองว่า “ใครหนอช่างทำร้ายได้ลง
จึงขอขอบคุณอย่างสุดซึ้ง” ขณะที่ Ratchapol Deejriya ขยับไปไกลกว่านั้นนิด
“แผ่นดินจะสูงขึ้นแล้ว”
ด้าน Tato Vivach Vivach ฉีกประเด็นเล็กน้อย “รอบนี้ลงทุนมากกว่าครั้งที่แล้ว ยอมให้เสื้อยับและเปื้อนเลือด...หวังว่ารอบนี้ยอดเงินจะเข้าบัญชีสูงกว่าครั้งก่อน”
สุธี ยรรยงชัยกิจ ต่อเติมให้ว่า “มันต้องมีการเสียสละกันบ้างครับ...ต้องให้ถึงแห่โลงระดับแกนนำ
มันถึงจะสะเทือนใจ”
อันการขอบริจาคเงินช่วยเหลือนักกิจกรรมที่ตกทุกข์ได้ยากนี่
เห็นทำกันมาทุกขั้วละนะ เมื่อก่อนนี้ พธม.ก็มีบ่อยๆ ไป พวก กปปส.ฉีกแนวหน่อยเพราะผู้บริจาคขาใหญ่เยอะ
ทว่ากรณีจ่านิวครานี้มีกลุ่ม อุเชนทร์ เชียงเสน
เปิดรณรงค์
โดยให้เชิญเพื่อน ๔ คนรวมบริจาคพร้อมๆ กัน
คนละ ๒๔๗.๕๐ บาท ไปที่แม่จ่านิว พัฒน์นรี
ชาญกิจ บัญชี ธ.กรุงไทย 488-031-7020 โดยอ้างเหตุผลบางข้อว่า
นอกจากจะช่วยผู้เสียหายในการพักฟื้นแล้ว ยังเป็นการรวบรวมผู้คน “ให้พร้อมสำหรับรับเหตุการณ์ที่จะหนักกว่านี้”
หนักแค่ไหนกลับไปดูคอมเม้นต์ของกระสือกระหายเลือดอีกก็ได้
ไพบูลย์ พรหมคง เขียนบนหน้าไทยโพสต์ “คนตีน่าจะได้รับรางวัล ที่เอาเลือดชั่วมันออก
อิอิ” โดย Paphawarin Phithacharonekul แถมว่า
“ตีวนไปๆๆ คิวต่อไปจะใครอีก เอกชัยมั้ย 55555”
เอกชัยน่ะโดนไปหลายรอบแล้ว หวยไปออกที่คำแนะของ
พงษ์ชัย ไชยบุญลือ “...อีโบ๋วน่าจะโดนด้วย ไม่รู้ใครเป็นใคร ศัตรูเยอะนี่พวกแก”
เช่นเดียวกับ Chakkarin Phudpong ฟันธง “โบว์ You
are next target.!!!”
คนเหล่านี้ตัวจริง เสียงจริงทั้งนั้น
ที่กระเหี้ยนกระหือต้องการเห็นความวิบัติ บาดเจ็บและถึงตายของฝ่ายที่ปากกล้าขาแข็งยืนหยัดต้านอำนาจเผด็จการกัน
จึงได้เห็นว่าบรรยากาศไม่ต่างกับเมื่อครั้งที่มีการก่อกระแสจนนำไปสู่การฆ่านักศึกษาเมื่อ
๖ ตุลาคม ๑๙
“หยุดมันก็ไม่ทันแล้ว มาถึงขนาดนี้”
แม่จ่านิวกล่าวกับนักข่าวที่หน้าโรงพยาบาลในตอนหนึ่ง “ก็ต้องสู้ต่อ
น้องนิวเองเขาก็ไม่เคยท้อถอดใจ เขาไม่เคยพูดว่าจะหยุดหรือเลิก
เขาเคยบอกว่าทุกวันนี้มันเล่นกันเกินไป รุมกันแบบหมาหมู่”
‘หมาหมู่’
สไตล์เผด็จการทหารไทยๆ งั้นหรือ มิหนำซ้ำระหว่างที่ส่งตัวจ่านิวไป
รพ.นวมินทร์หลังถูกรุมทำร้ายที่ปากซอยเข้าบ้าน ก่อนส่งต่อ รพ.มิชชั่น
มารดาของจ่านิวได้เดินทางไปแจ้งความยัง สน.มินบุรี “ปรากฏว่ามี จนท.ทหารในเครื่องแบบ
๓ นายอยู่บริเวณหน้า สน.ด้วย
