ขอแสดงความเสียใจกับเหยื่อ ของกำนันเป๊าะ สมชาย คุณปลื้ม ทุกราย รวมทั้งหน่วยงานราชการ ที่กระบวนการ ยุติธรรมของประเทศนี้ ไม่สามารถเอาผิดได้

ขอแสดงความเสียใจกับเหยื่อ ของกำนันเป๊าะ สมชาย คุณปลื้ม ทุกราย รวมทั้งหน่วยงานราชการ ที่กระบวนการ ยุติธรรมของประเทศนี้ ไม่สามารถเอาผิดได้
https://www.thairath.co.th/news/local/east/1593445



Thanapol Eawsakul
...

คนเอามาแชร์กันใหม่เพียบเลย ในวันที่กำนันเป๊าะตาย
ยอมรับว่าครั้งแรกไม่ได้อ่าน เพิ่งอ่านนี่แหละ อ่านแล้วก็ชอบมาก อ.เวียงรัฐให้แง่มุมครบถ้วนเกี่ยวกับที่มาของเจ้าพ่อและวิวัฒนาการในสังคมประชาธิปไตย
คือเจ้าพ่อนี่เกิดขึ้นในระบบอุปถัมภ์ เจ้าพ่อมีอำนาจมีอิทธิพลมืด ค้าของเถื่อน ทำธุรกิจผิดกฎหมาย ฯลฯ แต่เจ้าพ่อจะอยู่ได้ก็ต้องดูแลคนในพื้นที่ ในความคุ้มครอง ตั้งแต่ช่วยงานบุญงานวัดไปจนปัดเป่าความเดือดร้อนต่างๆ คือต้องมีน้ำใจ ใจใหญ่ใจนักเลง สั่งสมบารมีให้คนเคารพนับถือ มีทั้งพระเดชพระคุณ ถ้าเอาแต่ถ่อยเถื่อนเป็นเจ้าพ่อไม่ได้ เป็นได้แค่อันธพาลซึ่งอยุู่ไม่นานก็ตาย
อำนาจรัฐส่วนกลางที่เข้าไปปกครองก็ต้องพึ่งเจ้าพ่อ ในการดูแลปกครองคน ในการระดมคนรดมทุน มาช่วยงานราชการ แต่ในด้านกลับกัน ขณะที่คนมองว่าการกระจายอำนาจไปส่งเสริมอำนาจเจ้าพ่อ อ.เวียงรัฐกลับชี้ว่า การกระจายอำนาจต่างหากมันกัดกร่อนเจ้าพ่อ เพราะด้านหนึ่งเจ้าพ่อก็ต้องหันมาลงสนามการเมือง ต้องเอาใจประชาชน อีกด้านหนึ่งระบอบการปกครองที่มีนายก อบต.มีนายกเทศมนตรีเต็มไปหมด ที่ต่างก็ต้องเอาใจประชาชน แม้ตอนแรกอาจเป็นคนของเจ้าพ่อ แต่ก็จะค่อยๆ สถาปนาตัวเป็นเจ้าพ่อเสียเอง ซึ่งเมื่อเจ้าพ่อมีเยอะเกินไป ก็ไม่เข้มแข็ง ไม่ศักดิ์สิทธิ์ และถูกกัดกร่อนลงเหมือนอเมริกา
"กรณีกำนันเป๊าะ เขาไม่เคยบอกว่าตัวเองฆ่าใคร แต่เขาเป็นนักเลง อย่างตอนที่เขาจัดระเบียบพ่อค้าแม่ค้าริมหาดบางแสน ถ้าจำได้ในยุคหนึ่งที่หาดบางแสนเคยไฮโซเหมือนในนิยาย มาตอนหลังก็ค่อยๆ เสื่อมโทรมลง ประมาณปี 2520-2530 เละมาก ไม่มีใครเที่ยว จนกระทั่งปี 2530 กำนันเป๊าะเคลียร์หาดบางแสนได้สำเร็จ แกบอกแกไม่ได้ทำอะไรเลย ก็แค่ซื้อที่ให้เขา แล้วให้เขาย้ายไปขายของที่อื่น ซึ่งก็คือที่ของแกนั่นแหละ แล้วแกก็วิ่งจ๊อกกิ้งที่ชายหาดทุกเช้า แค่นั้นก็ไม่มีใครกล้าตั้งแผงค้าเกะกะแล้ว ถ้าเห็นเมื่อไหร่ รื้อเลย
อย่างตลาดหนองมน แกก็ไปเจรจากับกรมทางหลวงให้เขาขายของริมถนนได้ ซึ่งการขายของบนทางเท้ามันผิดกฎหมายอยู่แล้ว แต่แกเด็ดขาด คนในตลาดหนองมนก็รักแก ซึ่งคนไทยก็ชอบวัฒนธรรมแบบนั้น คือมีลักษณะเด็ดขาด และในที่สุดก็มีคนรักมากกว่าคนชัง โดยเฉพาะคนในพื้นที่"
"ถ้าคุณเป็นเจ้าพ่อภาคตะวันออก ถ้าไม่มีใครมายิงคุณเสียก่อน เขาไม่มีทางสถาปนาตัวเองเป็นเจ้าพ่อได้ ความกลัวของคุณก็คือทำอย่างไรไม่ให้คนมาทำร้ายคุณ คุณก็ต้องเลี้ยงลูกน้องเยอะๆ อุปถัมภ์เยอะๆ แต่ความกลัวของเจ้าพ่อในระบอบกระจายอำนาจก็คือ ทำอย่างไรให้ประชาชนเลือกอีก"