เจ้าข้าเอ๊ย ตีฆ้องร้องป่าวให้ "ไพร่อุปถัมภ์" วรรณกรรมโดยไพร่ เพื่อไพร่

ไพร่อุปถัมภ์: ท่านขอรับ ท่านเคยสำนึกในบุญคุณของไพร่อุปถัมภ์แบบพวกกระผมบ้างไหม

อำมาตย์: ไม่ ข้าไม่เคยสำนึกบุญคุณพวกเอ็ง ไพร่อุปถัมภ์มีหน้าที่ผลิตให้พวกข้ากิน เพราะพวกข้ามีบุญสะสมมาจากชาติที่แล้วและหลายๆชาติ

อ่านต่อได้ที่ https://t.co/JklDPWym9Z

— กานดา นาคน้อย (@kandainthai) July 14, 2020

“ไพร่อุปถัมภ์”เป็นบทสนทนาสมมุติของพลเมืองในสังคมที่มีความเหลื่อมล้ำทางการเมืองและเศรษฐกิจ สังคมเช่นนี้เต็มไปด้วยคำถามที่มีคำตอบบ้างไม่มีคำตอบบ้าง ผู้เขียนจึงตอบคำถามเหล่านั้นด้วยจินตนาการ

“ไพร่อุปถัมภ์”ฉบับปฐมฤกษ์วางตลาดออนไลน์ปีพศ. 2551

(https://patronprai.wordpress.com/about/)

ตอนที่ 1 – บุญนิยม

Posted ่่31 มกราคม 2010 by นาย hippie in เรื่องสั้น"ไพร่อุปถัมภ์". ปิดความเห็น

ไพร่อุปถัมภ์: ท่านขอรับ ท่านเคยสำนึกในบุญคุณของไพร่อุปถัมภ์แบบพวกกระผมบ้างไหม

อำมาตย์: ไม่ ข้าไม่เคยสำนึกบุญคุณพวกเอ็ง ไพร่อุปถัมภ์มีหน้าที่ผลิตให้พวกข้ากิน เพราะพวกข้ามีบุญสะสมมาจากชาติที่แล้วและหลายๆชาติ

ไพร่อุปถัมภ์: แล้วพวกกระผมทำยังไงถึงจะหลุดจากวังวนนี้ล่ะขอรับ กระผมอยากมีบุญบ้าง

อำมาตย์: ก็ผลิตให้พวกข้ากินต่อไป มีเงินก็เอามาให้พวกข้า พวกข้าจะต่อบุญให้พวกเอ็งได้ แล้วชาติหน้าพวกเอ็งก็จะมีบุญอย่างพวกข้า ทำบุญกะพวกข้านี่ได้บุญเยอะกว่าไปช่วยเหลือไพร่อุปถัมภ์ด้วยกันนา

ไพร่อุปถัมภ์: อืม งั้นกระผมก็ต้องรอชาติหน้าสิขอรับ

อำมาตย์: ใช่แล้ว แป๊บเดียว แค่ชาติเดียว

ไพร่อุปถัมภ์: อืม ชาตินึงก็คือชั่วคนนึงใช่ไหมขอรับ

อำมาตย์: ใช่ ก็ทำนองนั้น เดี๋ยวเอ็งตายเอ็งก็มาเกิดใหม่ ชาติหน้าเอ็งก็สบายแล้ว

ไพร่อุปถัมภ์: ท่านขอรับ แต่ว่าปู่ของกระผมพ่อของกระผมก็ทำบุญไปเยอะนะขอรับ สามชั่วคนแล้วก็ยังไม่หลุดจากวังวนนี่เสียที ชาติหน้ากระผมก็ไม่รู้ว่าจะหลุดหรือเปล่า กระผมว่ากระผมขอกินมันชาตินี้นี่แหละขอรับ บุญมันหน้าตายังไงกระผมก็ไม่ค่อยรู้ ที่แน่ๆชาตินี้กระผมต้องกินต้องใช้ขอรับ ลูกก็ต้องไปโรงเรียน ต้องส่งเสียขอรับ

อำมาตย์: เอ็ง ไอ้เนรคุณ
...

ตามไปอ่านตอนต่อๆไปได้เลย
https://patronprai.wordpress.com/about/