10 ปี เราไม่ลืม
.
.
แดดเมษาร้อนเหมือนทุกปี
เทศกาลสงกรานต์ควรเป็นช่วงเวลาพร้อมหน้าของครอบครัว ขณะที่สงกรานต์ปี 53 บางคนไม่ได้กลับบ้าน และนั่นหมายถึงการไม่มีเทศกาลสงกรานต์ตลอดไป
สามวันก่อนหน้าเทศกาลที่แยกคอกวัว 10 เมษายน 2553 เจ้าหน้าที่ทหารในนามของศอฉ. ประกาศ ‘ขอคืนพื้นที่’ จากผู้ชุมนุมกลุ่มนปช.ซึ่งชุมนุมเรียกร้องให้รัฐบาลอภิสิทธิ์ยุบสภาและจัดการเลือกตั้ง พวกเขาเชื่อว่าพรรคประชาธิปัตย์ได้เป็นผู้นำรัฐบาลจากการจัดตั้งในค่ายทหาร ซึ่งหมายถึงการผิดหลักการประชาธิปไตย
.
.
ปูนปั้นรูปประชาชนบริเวณรอบอนุสาวรีย์ประชาธิปไตยเต็มไปด้วยรอยกระสุน
วาทกรรม ‘ชายชุดดำ’ แพร่กระจายเป็นวงกว้าง พร้อมๆกับข้อกล่าวหาว่าคนเสื้อแดงเป็นผู้ก่อการร้าย ฆ่ากันเองแล้วโยนความผิดให้รัฐบาล...ซึ่งหลายคนพร้อมที่จะเชื่อ
ย่างเข้าพฤษภาคม ผู้ค้าย่านสยามสแควร์ส่งเสียงบ่น “เมื่อไหร่รัฐบาลจะจัดการเด็ดขาดกับกลุ่มผู้ชุมนุม” พวกเขาได้รับผลกระทบจากรายได้ที่หดหาย หลังการชุมนุมยืดเยื้อ
จากแยกราชประสงค์ยาวถึงแยกศาลาแดง ผู้ชุมนุมยังคงปักหลัก บางคนเช้าไปเย็นกลับ ขณะที่บางคนปักหลักหูงหาอาหารริมถนนใจกลางเมือง
ผู้ไม่เห็นด้วยกับการปิดพื้นที่ชุมนุมในนาม ‘กลุ่มเสื้อหลากสี’ ตะโกนด่าทอจากแยกศาลาแดงหวังส่งเสียงผ่านถนนพระราม 4 ไปยังกลุ่มคนเสื้อแดงอีกฝากถนน
.
.
ศอฉ. ที่นำโดยสุเทพ เทือกสุบรรณ ประกาศกระชับพื้นที่ ซึ่งตามมาด้วยการประกาศใช้ ‘กระสุนจริง’ ในเวลาต่อมาไม่นาน
บริเวณพื้นที่บ่อนไก่ ท่ามกลางกองยางรถยนต์และควันดำปกคลุม เท่าที่ตาเห็นผู้ชุมนุมพยายามต่อสู้กับทหารด้วยหนังสติ๊กและบั้งไฟประดิษฐ์
ผมหลบที่มุมตึก ท่ามกลางเสียงปืนและความชุลมุน ตื่นเต้น หวาดกลัว หลายความรู้สึกปะปนกับคำถามและภาพตรงหน้า ร่างไร้วิญญาณถูกอุ้มออกมา หมวกดับเพลงที่สวมใส่เต็มไปด้วยคราบเลือดสีแดง...
รัฐบาลพยายามอธิบายเรื่องกลุ่มผู้ก่อการร้ายและชายชุดดำที่มาพร้อมวาทะกรรม เผาบ้านเผาเมือง
117,923 คือจำนวนกระสุนที่ถูกใช้ระหว่างการสลายการชุมนุม
.
.
10 ปี ผ่านไป...
อภิสิทธิ์ เวชชาชีวะ นายกรัฐมนตรีในขณะนั้น กลับไปอยู่บ้านเลี้ยงแมวหลังแพ้การเลือกตั้ง
สุเทพ เทือกสุบรรณ ผู้อำนวยการ ศอฉ. เป็นแกนนำกปปส.ปูทางคณะรัฐประหาร
พลเอกอนุพงษ์ เผ่าจินดา ผบ.ทบ. เป็นรัฐมนตรีว่าการกระทรวงมหาดไทย
ประเทศไทยมีนายกรัฐมนตรีชื่อ พลเอกประยุทธ์ จันทร์โอชา
“กระสุนฟรีจากภาษีประชาชน” ใครบางคนตะโกนบอกความคับแค้นใจ
ผู้ชุมนุม ช่างภาพ กู้ภัย พยาบาลอาสา รวมถึงเด็กหนุ่มบางคนจากไปในเหตุการณ์ครั้งนั้น
ไม่มีความรับผิดชอบปรากฏให้เห็น เช่นเดียวกับความยุติธรรม
ไม่มีประชาชนอยู่ในบทเรียนประวัติศาสตร์ที่ถูกเลือกบันทึก
ในความเป็นมนุษย์
พวกเขามีชีวิต มีเลือด มีเนื้อ ไม่ต่างจากเรา
.
.
ooo
...
