การอุ้มฆ่าผู้ลี้ภัยในต่างแดน
การอุ้มฆ่าผู้ลี้ภัยในต่างแดน เลือกกลุ่มเป้าหมายที่น้ำหนักและมีผลสะเทือนทางความคิดเห็นต่อคนไทยในประเทศไทย จึงต้องจัดการให้สิ้นซากไป ต้องใช้งบประมาณสูงมากในการอุ้มฆ่า และยังต่้องมีการสนับสนุนจากทางการไทยด้วย
คนร้ายหากเป็นคนไทยระดับนักล่าที่ตั้งใจจะอุ้มฆ่าหรือทำร้ายร่างกายผู้ลี้ภัยในต่างแดน จะเข้าไปอยู่ในพื้นที่เป็นเวลานานมาก อาจถึง 1-2 ปี ในการติดตามและวางแผนจัดการกับเหยื่อได้ และอาจมีคนท้องถิ่นให้ความร่วมมือด้วย จัดการแล้วก็เผ่นออกนอกประเทศทันทัี หรือไม่ก็เข้าไปในสถานทูตไทยเลย ก็จะหลุดพ้นไปได้เช่นกัน
กรณีอ.ปวิน ถูกทำร้ายที่ญี่ปุ่น วิเคราะห์แล้ว น่าจะเป็นทหารมือพระกาฬ ที่เข้าไปอยู่ในญี่ปุ่นเฝ้าติดตามจนรู้ช่องทางการเข้าไปทำร้ายในสถานที่นั้นได้ บางทีก็เช่าอยู่ในอาร์ตเมนต์หรือบริเวณไกล้เคียง
ถ้าสิ้นชีวิตได้จริงก็จะมีปฏิบัติการข่าวสารเข้ามาร่วมแจมด้วย เช่น ยังไม่ตายกำลังอยู่ในเซฟเฮ้าส์ และ ถ้าตายก็จะมีหลักฐานหรือเรื่องราวว่า เป็นความหึงหวงของเพศที่สามด้วยกัน
ที่ีเหิมเกริมกันขนาดนี้ถึงกับมีการอุ้มฆ่าหายตัวไปแล้ว โดยมิยำเกรงต่อกฎหมายหรือศีลธรรมใดๆเลย สาเหตุส่วนหนึ่งก็คือไม่มีใครพูดถึงเรื่องนี้อย่างจริงจัง ผมเคยเสนอตั้งแต่ยังไม่มีสภาเลยว่าให้มีกรรมาธิการวิสามัญในเรื่องการอุ้มฆ่าโดยเฉพาะ จนมีสภาแล้ว ไปยื่นหนังสือต่อสภา ไม่มีสส.คนใดกล้าจะจับเรื่องนี้เลย
ผู้ลี้ภัยเองก็สับสน ตกอยู่ในสภาพสิ้นหวัง ไร้พลังการต่อสู้ ต้องดิ้นรนเอาตัวรอดจนหน้ามืด ตามัว แต่ก็ยังเย่อหยิ่ง แล้วก็แตกแยกกันอีก
เลยต้องโดนอุ้มฆ่า ทำร้ายร่างกายกันระเนระนาดและทุกข์ทรมาน เอวังด้วยประการฉะนี้
Somyot Pruksakasemsuk
