นักการเมืองไม่ดี -ดี ก็เหมือนคนในสังคมทั่วไป ก็คือ มีดีและไม่ดี ประชาชนจึงต้องมีสิทธิเลือกคนเข้าไปทำงาน เขาทำไม่ดี ไม่ถูกใจ เราก็ไม่เลือกเขาอีก ก็จบ เขาทำผิดกฎหมาย เราก็เอาเขาเข้าคุก ก็จบ ระบบแบบนี้เป็นไปนานๆ ก็จะผลักดันคนให้ตื่นตัวคัดคนเก่งๆ คุณภาพดี และคิดว่ามีนิสัยดีได้รับเลือกตั้ง ได้เข้าทำงานมากขึ้นๆๆๆๆๆ คนแบบรัฐบุรุษก็จะตามมา และถ้าเป็นรัฐบุรุษเก๊ เราก็ขับไล่คนแบบนั้นอีกจากตำแหน่งไป แต่คนที่มาจากการแต่งตั้ง ไม่ว่าตำแหน่งไหน เราไล่พวกน้ันออกไปจากตำแหน่งได้ไหมครับ ไม่ได้เลย มีแต่เราต้องเป้นขึ้ข้ามันไปชั่วชีวิต
ดูประธานาธิบดี โจโควี แห่งอินโดนีเซียซิครับ เขาได้เปนนายกเมืองโซโล ต่อมาพัฒนาขึ้นไปสมัครและได้รับเลือกตั้งได้เป็นผู้ว่าการเมืองจาร์กาต้า แล้วก็สมัครชิงชัยตำแหน่งประธานาธิบดี นี่คือความต่อเนื่องและการพัฒนาของระบบประชาธิปไตย คนเก่งก็ได้รับความนิยม ได้ทำงานใหญ่ขึ้นๆๆ มีประสบการณ์และบทเรียนมากขึ้นๆๆๆๆๆ
แล้วของเราเป็นอย่างไร สามวันดี สี่วันไข้ เดี่ยวก็ รปห. เดี่ยวก็ รปห. ให้คนส่วนหนึ่งได้อำนาจพิเศษ ได้งบพิเศษที่ไม่เคยมีการตรวจสอบ ไม่มีการเลือกตั้งหรือการรับรองใดๆจากประชาชนแม้แต่น้อย อย่างนี้ 1. คนเก่งๆที่ไหนที่อยากเข้าไปทำงานการเมือง มีแต่คนหน้าด้านอยากเข้าไปเลียแข็งเลียขาผู้มีอำนาจ และ 2. เราไม่มีทางจะได้รัฐบุรุษเลย เพราะไม่มีคนผ่านการหล่อหลอมต่อสู้ในวงการเมืองของประชาชน เรามีแต่ผู้นำที่ดีแต่พูด ดีแต่สร้างภาพ ดีแต่โกหกพกลมไปวันๆ เห็นแก่ตัวสารพัด ทำเรื่องมีปัญหามากมาย แต่กลับมีคนยกย่อง ทั้งยังชอบการยกย่อง ชอบให้คนอื่นๆเข้าไปเลียแผล็บๆด้วย นี่คือความมืดดำของรปห. และระบบที่ีไม่เป็นประชาธิปไตยในระยะยาว.
Tanet C.
