วันเสาร์, กุมภาพันธ์ 17, 2567

'อานนท์' ร่ายกวี จากแดน 4 "อยากเติมใจให้กันหากฝันจาง เธอมิได้ อ้างว้าง อยู่คนเดียว"


UDD news ยูดีดีนิวส์ @udd_red ·5h

'อานนท์' ร่ายกวี จากแดน 4
"อยากเติมใจให้กันหากฝันจาง เธอมิได้ อ้างว้าง อยู่คนเดียว"

#UDDnews #ยูดีดีนิวส์ #อานนท์นำภา #นิรโทษกรรมประชาชน
อ่านข่าว (https://udd-news.blogspot.com/2024/02/4_16.html?m=1)
.....
อานนท์ นำภา
9h ·

“เธอมิได้ อ้างว้าง อยู่คนเดียว”
ลมหายใจ เข้าออก บอกตัวเอง
ว่าอย่าเกรง อย่ากลัว ฟ้ามัวหม่น
แม้มีฝุ่น บังฟ้า บังตาคน
ฟ้าหลังฝน จะสดใส อีกไม่นาน
นาฬิกา ชีวิต ลิขิตว่า
นี่คือช่วง เวลา ต้องกล้าหาญ
ปากกา ประวัติศาสตร์ ประเทศจาร
จารึกการ เปลี่ยนแปลง แห่งยุคเรา
เมื่อขยับ เขยื้อน เหมือนมนุษย์
ย่อมรู้สุด เส้นโซ่ อันโง่เขลา
เมื่อจ้องตา สว่าง กระจ่างเงา
ช้างตายเน่า ใบบัว มิอาจบัง
เลือดสีแดง ทั้งนั้น เหมือนกันหมด
เกิดตายกัน ตามกฎ แค่ก่อน-หลัง
วันนี้อาจ ทนงตัว หัวเราะดัง
พรุ่งนี้หลั่ง น้ำตา ใครอาลัย
“ถนอมมิตร เมื่อมิตร นั้นผิดพลาด
ทิ่มแทงอัน อุกอาจ อาจไม่ใช่
วิจารณ์เพื่อ ก้าวผ่าน แตกก้านใบ
แยกมิตรให้ แน่ชัด จากศัตรู“
ไม่เสียใจ เลยมิตร ที่ติดคุก
ยิ่งแสนสุข สมใจ ได้ร่วมสู้
ถนนนี้ไม่มีกลีบกุหลาบปู
แต่ตีนรู้ ก้าวไป ไม่หลงทาง
”คิดถึงเพื่อน ทุกเมื่อ เมื่อได้ข่าว
ทุกเรื่องราว รับรู้ อยู่ห่างห่าง
อยากเติมใจให้กันหากฝันจาง
เธอมิได้ อางว้าง อยู่คนเดียว
เมล็ดพันธุ์อันกล้าหาญเริ่มหว่านแล้ว
และเห็นแววสุกไสวใกล้เก็บเกี่ยว
เตรียมไว้เถิด ให้สม ซึ่งคมเคียว
ร่วมขับเคี่ยว คว้าชัย ให้มวลชน
ลมหายใจ เข้าออก บอกกันเอง
ว่าอย่าเกรง อย่ากลัว ฟ้ามัวหม่น
แม้มีฝุ่น บังฟ้า บังตาคน
ฟ้าหลังฝน จะสดใส อีกไม่นาน
.
16 ก.พ. 2567 พิเศษกรุงเทพ