นักโทษเทพยดา ได้รับอิสรภาพ ตอนที่ ๕ ตอนที่ ๖

กวีเหลวไหลแท้
2d
·
นักโทษเทพยดา ภาค : ได้รับอิสรภาพ ตอนที่ ๕
บ้านจันทร์ส่องหน้า
ประตูรั้วกว้างขวางซึ่งไม่เคยเปิดจนสุดมาหลายปี วันนี้ได้ทำเช่นนั้นแล้ว เสียงล้อเลื่อนประตูโลหะบดรางสนิมเขรอะจากการห่างหายสัมผัสกับล้อเนิ่นนาน ดังหวีดหวิวประหนึ่งเสียงร้องของปีศาจไปทั่วบริเวณ
บนรั้วสีขาวปักไว้ด้วยธงชาติไทยสลับกับธงชาติกัมพูชา ละลานตาคึกคัก สื่อถึงความสัมพันธ์แน่นแฟ้นของผู้คนทั้งสองประเทศ และเฉพาะเจาะจงพี่น้องต่างเชื้อชาติสองคนนี้
พี่ใหญ่โทนี่ในฐานะเจ้าบ้านอ้าแขนสวมเฝือกอ่อนออกกว้างยิ่งกว่าประตูบ้านรอต้อนรับ อิงอิงลูกสาวกระแอมเตือนสติ เขาจำใจลดความกว้างของการอ้าแขนรอกอดลงมากว่าครึ่ง
จะอย่างไร “สมเด็จ” ผู้มีเอกลักษณ์ชนะใจผู้คนด้วยการสวมกอดแนบแน่นเนิ่นนาน ย่อมต้องกระทำเช่นเดิม บุรุษผู้แม้เคยติดเชื้อโควิดปางตายจากการสวมกอด ย่อมไม่ละทิ้งวิธีการสร้างเสน่ห์ให้แก่ตนโดยง่ายดายแน่นอน และเป็นจริงอย่างคาดคำนวณ สมเด็จซึ่งมีอายุน้อยกว่าเทียบเท่าน้องเฟรชชี่กับพี่ปีสี่ในมหาวิทยาลัย อาศัยอ้อมแขนกว้างกว่ากอดรอบลำตัวนักโทษสูงวัยผู้เป็นเจ้าบ้านด้วยความแรงมากกว่าความสัมพันธ์ธรรมดาปกติ
อิงอิงแม้อยากจะเตือนบิดาให้แสดงอาการปวดแขนออกมาบ้าง แต่ชะงักไว้ บางทีเพื่อแสดงว่า บิดาเธอรับความรักของผู้มาเยือน ด้วยการทนรับความเจ็บปวดไว้กับตัว คือไมตรีที่มากกว่าคำอธิบายหลายร้อยเท่า
วินาทีนั้น ลมหัวด้วน(ลมหมุนเล็ก ๆ) หมุนฝุ่นผงในสนามหญ้าหน้าบ้านลอยวนขึ้นบนอากาศ ธงชาติทั้งสองประเทศบนกำแพงขาวสะบัดเร่งเร้าตามแรงลม ส่งเสียงพึ่บพับน่าอัศจรรย์
“ฤกษ์ดีจริง ๆ ครับสมเด็จ ดูสิ แม้แต่ลมก็แสดงความยินดีกับเราด้วย เชิญ ๆ นั่งคุยกันในบ้านดีกว่า”
สมเด็จกระซิบข้างหูว่า
“วันนี้เปิดอกคุยกันเลยดีมั้ยเรื่องนั้น”
นักโทษเทพยดากระซิบกลับ
“วันนี้เราในฐานะผู้นำ รักษาท่าทีว่าเป็นการเยี่ยมเยียนปกติ ไม่มีอะไรแอบแฝงไว้ก่อนดีกว่า คนไทยกำลังจับตาดูผมอยู่อย่างใกล้ชิด เอาเป็นว่า ผมจะพูดเป็นรหัสนะครับ สมเด็จเข้าใจได้ไม่ยากหรอก เอ่อ ไม่กี่วันนับจากนี้ค่อยให้ลูกสาวไปคารวะท่านถึงพนมเปญอีกที เชิญครับ”
เพื่อหลีกเลี่ยงคำครหาว่า การพบปะครั้งนี้เป็นการเจรจาแบ่งปันผลประโยชน์ชาติ การจัดที่นั่งจึงไม่ได้จัดให้หันหน้าเข้าหากัน แต่เป็นการนั่งชิดกันชนไหล่ต่อไหล่แทน
คู่รักหนุ่มสาวซึ่งผ่านการเรียนรู้ร่างกายของกันและกันมาใหม่ ๆ มักจะใช้ตำแหน่งการนั่งในร้านอาหารแบบนี้ เพื่อการดื่มน้ำส้มด้วยสองหลอดในแก้วเดียวกัน ทำได้สะดวกและจะเป็นความทรงจำในรักไปเนิ่นนาน
แม้จะแปลกใจอยู่บ้างที่เจ้าภาพเสิร์ฟชานมในแก้วใสใบใหญ่ยังไม่ได้คนเพียงแก้วเดียว วางไว้ตรงกลางระหว่างทั้งสอง โดยมีหลอดดูดสองหลอดในแก้วเดียวกัน แต่สมเด็จก็ยินดีรอคอยการเฉลยความนัย
ด้วยการมีภาษามือที่ยอดเยี่ยม สมเด็จจึงบีบแขนใต้เฝือกอ่อนของเจ้าบ้านตลอดเวลา อิงอิงได้แต่มองด้วยความกังวลว่า การปลอมตัวเป็นผู้ป่วยของบิดาจะถูกจับไต๋ได้ เมื่อเห็นชายชรามิแสดงอาการเจ็บปวดออกมาแม้แต่น้อย
“อาการป่วยท่านนายกเป็นอย่างไรบ้างครับ ผมดูข่าวแล้วเป็นห่วงแทบแย่ บินมาทันทีที่ทำได้เลยครับ”
“เอ่อ ท่านสมเด็จไม่ต้องเรียกผมว่านายกหรอกครับ น้องเขยไม่เป็นทางการของผมจะน้อยใจเอาได้ เราเป็นพี่น้องกัน เรียกผมว่าเฮียก็ได้กระมังครับ”
สมเด็จตกตะลึงไม่น้อย หรือว่า การต้องอยู่บนชั้น ๑๔ ของโรงพยาบาลมา ๖ เดือน ทำให้ชายผู้นี้ปลงตกคิดได้ขึ้นมา จึงถ่อมตนถึงเพียงนี้
“อ้อ เฮีย ได้ครับ เอ่อ อย่างที่ถาม อาการไม่สบายของเฮียเป็นไปในทิศทางที่ดีใช่มั้ยครับ ?”
“แน่นอน เป็นไปในทิศทางที่ดีเยี่ยม ผมเมื่อกลับมาอย่างเท่ ๆ ได้สำเร็จ ก็สามารถควบคุมทุกอย่างไว้ในมือได้แล้ว”
นักโทษชรายักคิ้วหลิ่วตาประหลาดขณะตอบ ผู้ผ่านโลกมาค่อนชีวิตอย่างสมเด็จย่อมเข้าใจเป็นอย่างดี เขามองชานมในแก้วใสยังไม่ได้คน พลางกล่าว
“ชาร้อนแก้วนี้อร่อยมากนะเฮีย โดยเฉพาะนมข้นหวานตรงก้นแก้ว นี่ถ้ามีหลอดดูดขึ้นมาโดยไม่ต้องคน คงจะหวานน่าดู”
นักโทษชราหัวเราะสบใจกับไหวพริบอาคันตุกะ ซึ่งสื่อความนัยหมายถึงความหอมหวานของก้นอ่าวไทยในพื้นที่ทับซ้อน จากนั้นกล่าวตอบ
“ผมเห็นด้วยในเรื่องนั้น ดังนั้นเมื่อบัดนี้เรามีความพร้อมในทุกด้านก็ควรจะจัดการให้แล้วเสร็จเสียที เรานั่งเป็นประธานให้ลูก ๆ เราจัดการ สมเด็จว่าดีมั้ย ?”
“เยี่ยมมากเฮีย อายุเราจะอยู่ต่อได้สักกี่มากน้อย ปล่อยให้พวกเขาจัดการก็ดี เอ่อ เฮียคิดว่านมข้นหวานก้นแก้วนี้เราจะแบ่งกันอย่างไร ใครจะเป็นคนดูด”
แม้เป็นแค่นมข้นหวานก้นแก้ว แต่นักโทษชรากลับตอบด้วยท่าทางจริงจัง
“แน่นอนว่า ๕๐ : ๕๐ นั่นยุติธรรมที่สุด ส่วนคนดูดนมข้นนี่ หากสมเด็จเชื่อใจ ผมจะให้ไอ้เคย์มาจัดการ”
เจอเหลี่ยมคูขั้นปรมาจารย์เข้าให้ สมเด็จที่แน่ ๆ กลับตามไม่ทัน
“ไอ้เคย์ไหน ทำไมผมไม่รู้จัก ?”
“ก็ไอ้เคย์ที่อยู่เกาะแถวทะเลแคริบเบียนคนนั้นไงครับ”
“โอ ขออภัยเฮีย ผมยังตามไม่ทัน”
ชายชราเจ้าของบ้านสลัดแขนขวาใส่เฝือกอ่อนซึ่งถูกเกาะกุมอยู่ ใช้นิ้วชี้แขนนั้นเขียนลงบนแขนอาคันตุกะแทนปากกา สมเด็จเพ่งสมาธิแปลความหมาย ไม่นานนักก็ระเบิดเสียงหัวเราะ
“ฮาฮา เข้าใจแล้ว งั้นให้ไอ้เคย์ของเฮียแต่งงานกับอีเวอร์จินของผม ตั้งครอบครัวได้แล้วก็ให้มาดูดนมข้นหวานนี่แทนเรา ตกลงตามนั้น ฮาฮา”
มือขวาสมเด็จกับมือขวาใส่เฝือกของเจ้าบ้าน สัมผัสกันกระชับจริงจัง อิงอิงบุตรสาวดีใจเกินกว่าจะเตือนบิดาเรื่องอาการบาดเจ็บแล้ว
เรื่องใหญ่ที่สุดอันเป็นจุดประสงค์หลักของการพบปะวันนี้ลุล่วงแล้ว เหลือแต่รายละเอียดอื่นปลีกย่อยเล็กน้อย
“เอ่อ ผู้คนประเทศผมคงไม่มีปัญหาเรื่องการต่อต้าน โดยผมจะให้กรมศิลปากรสลักนมข้นหวานก้นแก้วนี้ไว้ที่กำแพงนครวัด แค่นี้ก็ผ่านฉลุยแล้ว แต่คนไทยของเฮียที่ไม่มีกำแพงแห่งความภูมิใจจะทำอย่างไรครับ”
“เงินดิจิตอลครับสมเด็จ เมื่อคนไทยได้รับเงินนี้ เรตติ้งผมจะสูงติดเพดาน ขณะเดียวกันเศรษฐกิจโดยรวมจะทรุดลง ดังนั้นสามารถใช้ข้ออ้างนี้ดูดนมข้นหวานก้นแก้วขึ้นมาได้ครับ ไม่ต้องกังวล”
เสียงระเบิดหัวเราะของทั้งสองดังขึ้นอีกครั้ง ทันใดนั้นฝนฟ้าฤดูร้อนระดับหมื่นปีพลันตกกระหน่ำรุนแรงอย่างไม่มีปี่มีขลุ่ย ชายชราเจ้าของบ้านสบตาผู้มาเยือน กล่าวยินดี
“ดูสิครับ แม้แต่เทวดาก็ร่วมยินดีไปกับเรา ผมว่าเราน่าจะออกไปแสดงตนขอบคุณเทวดาสักหน่อยนะครับ เอ่อ บ้านผมมีระเบียงชมฝนอยู่หน้าบ้าน เชิญครับ”
ผู้สูงวัยทั้งสองออกไปชมดูฝนด้วยกัน สูดกลิ่นความชุ่มชื้นเข้าไปเต็มปอด หลับตาคิดถึงความร่ำรวยติดระดับนิตยสารฟอร์บในอนาคต
กลิ่นเหม็นประหลาดฝ่าสายฝนเข้าจมูกชายชราทั้งสองจนสำลัก เจ้าบ้านส่ายสายตามองหาสาเหตุ ทันใดนั้น ปรากฏนายตำรวจชั้นผู้ใหญ่ในเครื่องแบบเต็มยศ เดินฝ่าสายฝนเข้ามาหา นักโทษชราเพ่งมองชั่วครู่ ก่อนจะอุทานขึ้น
“อ้าว โช๊ก มาด้วยเหรอ มีอะไร แล้วนี่กลิ่นอะไร ?”
นายตำรวจยศนายพล ทำความเคารพเสร็จก็เงยหน้ารายงาน
“เพื่อความปลอดภัยของท่านและท่านสมเด็จ ผมจึงมากำกับการอารักขาด้วยตัวเองครับนายนะครับนะ เมื่อสักครู่รถบรรทุกขี้หมูจากนครปฐมหลงจีพีเอสเข้ามาในซอย ลูกน้องผมซึ่งหลบฝนอยู่เลยกระโดดออกไปขวางรถโดยไม่กลัวตายนะครับนะ รถมันตกใจเบรคจนพลิกคว่ำ ขี้หมูไหลเจิ่งนองไปทั่วบริเวณแล้วนะครับนะ ต้องกราบขออภัยนายและท่านสมเด็จด้วยนะครับนะ เรื่องนี้เป็นความผิดของลูกน้อง ผมไม่เกี่ยวนะครับนะ”
กวีเหลวไหล
๒๔ กพ ๖๗
สนับสนุนเพจด้วยการสั่งซื้อหนังสือล้อการเมืองสนุกสนาน ในราคาโปรโมชั่น หนึ่งชุด 8 เล่ม 1,000 บาท ส่งฟรี ได้ที่ ช่องข้อความเพจกวีเหลวไหลแท้ หรือ ไอดีไลน์ 0816095540
หนังสือมีจำนวนจำกัดแล้วครับ…
.....

กวีเหลวไหลแท้
18h
·
นักโทษเทพยดา ภาค : ได้รับอิสรภาพ ตอนที่ ๖
ฝนฤดูร้อนตกกระหน่ำเพียงสิบนาทีเพื่อตักเตือนว่า ฟ้าเองก็รับรู้แผนการชั่วร้ายโสมมนี้เสร็จสิ้น ก็ยกทัพกลับไป ทิ้งไว้เพียงกลิ่นขี้หมูอบอวลไปทั่วบริเวณ
สมเด็จถือโอกาสร่ำลากลับ ฝากของที่ระลึกเอาไว้เป็นกำแพงนครวัดจำลองขนาดตั้งโต๊ะ ซึ่งมีตัวเลขเขียนสั้น ๆ ว่า ๕๐ : ๕๐ เพื่อตอกย้ำมิให้ลืมเลือนข้อตกลงผลประโยชน์ของทั้งสอง
นักโทษชราโทนี่สลัดเฝือกอ่อนและปลอกคอทิ้งด้วยความรำคาญ อิงอิงบุตรสาวเข้ามาถามว่า พร้อมจะรับแขกรายต่อไปหรือไม่ เมื่อได้รับการพยักหน้าพร้อมรอยยิ้ม เธอจึงยกโทรศัพท์
“เข้ามาได้เลยค่ะคุณอา ตอนนี้อยู่ที่ไหนคะ อ้อ จอดซุ่มรออยู่ในซอยข้าง ๆ นี่เอง งั้นเชิญค่ะ”
ห้านาทีต่อมา รถเล็กซัสทะเบียน สร.๓๐ อารักขาโดยรถมอเตอร์ไซค์ตำรวจเพียงคันเดียวก็แล่นเข้ามาในซอย ก่อนจะเลี้ยวเข้าประตูรั้วสีขาว ยามเฝ้าด้านหน้าปิดประตูตามหลังรวดเร็วยิ่งกว่าพนักงานโรงแรมม่านรูด
ชายวัยกลางคนสูงโย่ง ลืมตัวบอกคนรับใช้ซึ่งวิ่งมาเปิดประตูรถด้วยความเคยชินว่า “ชั่วคราวไอ้น้อง ผ้าห่มไม่ต้อง” อิงอิงเองก็ได้ยินประโยคนั้นเต็มหู เธอถามอย่างอ่อนต่อโลก
“ชั่วคราวอะไร ผ้าห่มอะไร คุณอา ?”
ชายร่างโย่งผู้มักใช้สถานที่เช่นนั้นเจรจาธุรกิจสะดุ้งโหยง แก้ตัวพัลวัน
“อ้อ ไม่มีอะไร อาจอดรถตรงนี้ค่อนข้างจะขวางทางเข้าออก แต่ก็จะจอดชั่วคราว แล้วก็หลังฝนตกแบบนี้แดดไม่มี ไม่ต้องใช้ผ้าคลุมรถก็ได้ แหะ แหะ”
การพบกันครั้งนี้ แม้ผู้มาเยือนจะมีตำแหน่งเป็นถึงผู้นำประเทศ แต่ด้วยสถานะเป็นเพียงบริวาร อีกทั้งได้ตำแหน่งมาโดยการเป็นหุ่นเชิด จึงไม่มีแถวต้อนรับที่สมเกียรติแต่อย่างใด
นักโทษชรานั่งรออยู่ที่โต๊ะอาหารแล้ว เขาเพียงลุกขึ้นต้อนรับ จากนั้นสำรวจชุดแต่งกายของชายร่างโย่งผู้มาเยือน
“อืม แกนี่เชื่อฟังเฮียใช้ได้เลยนะนิดเดียว ตอนเฮียอยู่โรงพยาบาล สั่งให้ใส่ถุงเท้าแดงเพื่อสื่อถึงเฮียตอนประชุมที่อเมริกา แกก็ทำ สั่งให้ใส่ถุงเท้าสลับสีแบบคนบ้า แกก็ไม่เอ่ยปากถาม ตอนนี้สั่งให้แต่งตัวเป็นผู้เป็นคน แกก็ทำได้ดี ใช้ได้ว่ะ”
บุรุษวัยกลางคนโค้งคำนับนอบน้อม
“ขอบคุณครับ ชีวิตผมมาถึงจุดนี้ในวันนี้ก็เพราะการสนับสนุนของเฮีย ชาตินี้ยินดีรับใช้เฮีย ครอบครัวเฮียไปจนตายครับ”
คำว่า “ครอบครัว” นักโทษโทนี่พลันคิดขึ้นมาได้ กล่าวว่า
“คำสั่งเฮียเรื่องการแต่งตัวของแก หมายถึงเมียแกด้วย คนเป็นนายกนั่นนะนิดเดียว ก็ต้องมีภรรยาเป็นคู่บารมีที่เหมาะสมอยู่ข้างกาย แล้วดูซิ เมียแกยังแต่งตัวป้ำ ๆ เป๋อ ๆ โลว์คลาส ไร้รสนิยมไม่เปลี่ยนแปลงอยู่แบบนั้น ไม่ไหวว่ะ บอกให้ปรับปรุงหน่อยนะ ถ้าคิดไม่ออกก็มาปรึกษาคุณหญิงได้ รายนั้นน่ะไม่ว่าจะใส่ชุดอะไร ทำผมทรงอะไร ก็ดูดีน่ารักไปเสียหมด”
ในเมื่อแผนการฟื้นฟูร่างกายยังไม่สำเร็จ การใช้ความสามารถด้านคำพูดเยินยอเอาใจ ก็เป็นการยืดระยะเวลาความสัมพันธ์ที่ดีได้อีกประการหนึ่ง
ผู้หญิงในโลกนี้ ใครบ้างไม่ชื่นใจกับคำพูดนี้ของสามี คุณหญิงกระบังลมยิ้มหวาน ดวงตาเป็นประกาย กล่าวทักทายแขก
“คุณนิดเดียวสบายดีนะ ฝากความคิดถึงไปยังคุณหมอด้วย คงหิวแล้วสินะ เอ้า เด็ก ๆ ยกอาหารมาเสิร์ฟได้เลย”
ขนมจีนน้ำเงี้ยวและข้าวซอยหอมกรุ่นถูกยกมาวางบนโต๊ะ ชายร่างโย่งเหม่อมองซึมเซา จนเจ้าบ้านต้องร้องทัก
“กินตอนร้อน ๆ เสียสิ เดี๋ยวไม่อร่อยนะ มีอะไรเหรอ หรือว่าไม่ชอบอาหารเหนือ ?”
“ปล่าวครับ เอ่อ ผมเห็นอาหารนี้ก็เลยคิดถึงคุณหมวยเล็ก นี่เป็นอาหารที่เธอชอบ ตอนนี้เธอเป็นอย่างไรบ้างครับ ?”
“ขอบคุณนะที่คิดถึง เธอก็คงกำลังฝึกซ้อมบรรจุเพชรลงกระเป๋า เตรียมขนเพชรกลับเข้ามาในไทยนั่นแหละ เธอกำลังรอคอยการขนเพชรครั้งใหญ่เป็นสถิติโลกอยู่”
ชายร่างโย่งถามด้วยดวงตาเป็นประกายประหลาด
“เฮียวางแผนไว้ว่า เธอควรจะกลับมาเมื่อไหร่ครับ”
“ก็รอเงินดิจิตอลออกก่อน แล้วก็เฮียได้รับตำแหน่งประธานที่ปรึกษารัฐบาลก่อน สบายใจได้ นายแพทย์ใหญ่ อธิบดีราชทัณฑ์ รัฐมนตรียุติธรรมทวีคูณ ยังอยู่ในตำแหน่งอีกนาน อ้อ แล้วก็ท่านพิษณุ เนติเสี่ยวเอ้อ ก็คงยังไม่ฟอกไตจนตายไปก่อนมั้ง คนพวกนี้รู้งานดีอยู่แล้ว รับรองว่าสะดวกโยธิน ง่ายดายกว่าของเฮียเสียอีก”
“เมื่อเฮียให้สัญญาแบบนี้ ผมก็วางใจ”
นักโทษผู้เป็นเจ้าของบ้านตักไก่ชิ้นใหญ่ในน้ำแกงข้าวซอยใส่จานให้
“เฮียก็รู้เรื่องความสัมพันธ์ของพวกแก โต ๆ กันแล้วก็ไม่อยากห้ามปรามอะไร เพียงแต่แกต้องสำนึกในสายสัมพันธ์ประหลาดนี้ของพวกเราเอาไว้ตลอดเวลา สั่งให้ทำอะไรก็ทำ ห้ามบิดพลิ้ว เข้าใจใช่มั้ย ?”
ชายร่างโย่งทะลึ่งตัวยืนขึ้น โค้งคำนับลนลานยิ่งกว่าลิ่วล้อยากูซ่า
“ผมขอถวายตัวและหัวใจรับใช้เฮียอย่างสุดความสามารถ ครับผม!”
มีข้ารับใช้ซื่อสัตย์ยิ่งกว่า “ไอ้แม็กซ์” สุนัขเลี้ยง ทั้งเป็นถึงนายกรัฐมนตรีประเทศซึ่งมีทรัพยากรธรรมชาติสมบูรณ์ ประชาชนจำนวนมากโง่งมแยกแยะดีชั่วไม่ออกเช่นนี้ ขณะที่ตัวเองเป็นเพียงนักโทษได้รับการพักโทษเท่านั้น ใครบ้างจะไม่ยิ้มแย้มสบายใจ
ชานมยังไม่ได้คนให้นมข้นหวานละลายกับน้ำชาด้านบน ถูกนำมาเสิร์ฟตามหลังอาหารคาว ชายร่างโย่งถามหาช้อนชา หวังจะคนให้เข้ากันตามความเคยชิน ชายสูงวัยเจ้าบ้านยกมือห้ามคนรับใช้ พูดยิ้มแย้ม
“นมข้นตรงก้นของชาแก้วนี้ คือความหอมหวานแสนอร่อย น้ำชาข้างบนคืออุปสรรคขัดขวางการกินนม หน้าที่ต่อไปของแกคือ ห้ามกวนชาให้ขุ่น ค่อย ๆ รินน้ำชาสีน้ำตาลนี่ออกไป หมดเมื่อไหร่ เมื่อนั้นเราก็จะได้กินนมข้นหวานนี้ได้อย่างเต็มที่ เข้าใจมั้ย ?”
ชายร่างโย่งชื่อเล่น “นิดเดียว” ทะลึ่งลุกขึ้นคำนับอีกครั้ง
“เข้าใจแล้ว เข้าใจแล้ว แสดงว่าข้อตกลงแหล่งพลังงานในพื้นที่ทับซ้อนกับสมเด็จบรรลุแล้ว ?”
“ใช่ บรรลุแล้ว การที่เฮียวางแผนให้แกออกไปเยือนประเทศต่าง ๆ ก่อนหน้านี้ ก็เพื่อให้ประชาชนไม่เอะใจเมื่อวันหนึ่งแกไปเยือนในเรื่องรายละเอียดกับกัมพูชา ตามหลังอิงอิงที่จะไปเดือนหน้า”
ชายร่างโย่งขนลุกกับแผนการอันร้ายกาจลุ่มลึกของนักโทษโทนี่ หลงลืมชะตากรรมของลิ่วล้อบริวารคนอื่นที่กำลังทนทุกข์ทรมาณอยู่ในคุกจนหมดสิ้น
โอกาสจะร่ำรวยแทบตายอยู่ตรงหน้า สตรีคนรักก็ใกล้จะได้เจอกันอีกครั้งแล้วเช่นนี้ ใครเล่าจะสร้างความหวาดกลัวให้ตัวเองด้วยการมองโลกในแง่ร้ายให้เสียอารมณ์
ชานมร้อน อุปกรณ์ประกอบฉากถูกยกออกไป เค้กก้อนใหญ่ทอปปิ้งด้วยภาพแผนที่ประเทศไทยถูกยกเข้ามาแทนที่ นักโทษชราใช้มีดตัดแบ่งด้วยความกระหยิ่มยิ้มย่อง
กลิ่นขี้หมูยังคงอบอวลอยู่ในห้องแอร์เช่นเดิม…
………..
กวีเหลวไหล
๒๖ กพ ๖๗
อนึ่ง การอ่านนิยายออนไลน์เรื่องนี้ จะเข้าใจได้ง่ายขึ้น หากผ่านการอ่านนิยาย “นักโทษเทพยดา” มาก่อน
สนใจสั่งซื้อเพียงเล่มละ 300 หรือทั้งชุด 8 เล่ม 1,000 บาท ส่งฟรี ติดต่อ ช่องข้อความเพจกวีเหลวไหลแท้ หรือ ไอดีไลน์ 0816095540 หนังสือมีจำนวนจำกัดแล้วครับ….

(https://www.facebook.com/profile.php?id=100060243073548)