Tawan Tantawan
14h
·
บันทึกเยี่ยมตะวันแฟร้ง
วันที่22 กุมภาพันธ์ 2567
ตะวันน้ำหนัก 40
“ไม่ไหวแล้ว ทรมานมาก” หายใจแล้วเจ็บหน้าอก เมื่อคืนทรมานมากๆ นอนไม่ได้เลย ขนาดนอนยังเหนื่อย อยู่เฉยๆก็ทรมาน จะอ้วกแต่ไม่มีอะไรออกมา พะอืดพะอมตลอดเวลา เมื่อคืนความดันสูงมาก ค่าออกซิเจน95
ร้อนไปหมด ร้อนมากๆ ระหว่างเยี่ยมอยู่ ตะวันคายน้ำลายใส่ทิชชู่ น้ำลายมีลักษณะเหนียวหนืดเป็นฟองขาวๆ ไม่มีแรงจะทำอะไรแล้ว เสียงตะวันดูเหนื่อยและอ่อนล้า
-ตอนนี้ตะวันไม่ถ่ายแล้ว
-ฉี่ออกมาเเค่นิดเดียว
-ผอมจนเห็นกระดูกไหปลาร้า
-ช่วงหน้าอกเห็นกระดูกเป็นซี่ๆ
-หน้าตอบจนเห็นสันกราม
-ใต้ตาคล้ำ ผิวหน้าดูโทรมจนคล้ำ
-ปากแห้งแตกจนลอก
ฝากบอกแฟรงค์และพี่บุ้ง เราจะไม่ทิ้งกัน
“ต่อให้ย้ายไปโรงพยาบาลธรรมศาสตร์ เจตจำนงค์ยังคงเหมือนเดิม”
ยืนยัน3ข้อเรียกร้อง1.กระบวนการการยุติธรรม
2.ต้องไม่มีคนติดคุกเพราะเห็นต่างอีก
3.ประเทศไทยไม่ควรได้เป็นคณะมนตรีสิทธิมนุษยชน
ยืนยันไม่รับการรักษา ยืนยันอดน้ำและอาหารเช่นเดิมแฟรงค์
“มันทรมานมาก ผมเหนื่อยมาก ผมเกือบยอมแพ้” อยากนอนมากแต่นอนไม่ได้ นอนอยู่เฉยๆยังทรมาน ทุกครั้งก่อนนอนผมต้องใช้เครื่องให้ออกซิเจนผ่านทางจมูก แต่ต่อให้ใช้เครื่องช่วยหายใจผมก็ยังนอนไม่ได้อยู่ดี เพราะมันเครียด และเป็นห่วงตะวันมาก
เมื่อเช้าแฟรงค์อ้วกออกมาเป็นน้ำย่อย พะอืดพะอมตลอดเวลา คอแห้งผาก แฟรงค์หายใจอย่างยากลำบาก
หมอบอกผลเลือดของแฟรงค์น่าเป็นห่วงมาก
มี2อย่างที่มีค่าต่ำ
-ค่าคีโตนอยู่ในระดับอันตราย
-ระดับน้ำตาลในเลือด 60
-ไม่ถ่าย
-ฉี่ได้250ml
-ความดักปรกติ
-หน้าตอบจนเห็นสันกราม
-ช่วงตาโบ๋จนเห็นเป็นโครงกระโหลก
-เห็นไหปลาร้าและซี่โครงชัดมาก
-ปากแห้งแตกจนลอก
-ตัดผมเกรียน
ฝากบอกตะวันว่า จะสู้ต่อไป ไม่เป็นไร จะอยู่เคียงข้างเสมอ
ขอให้จำวันที่เราสู้อยู่บนรถด้วยกัน ถึงมันจะเหนื่อยและท้อบ้าง ก็จะสู้ต่อไป
“สัญญาต้องเป็นสัญญา”
#ยกเลิก112
#อีดอกแค่บีบแตร
