จดหมายจาก อานนท์ นำภา ย่างเข้าเดือนที่ 6 สำหรับการจองจำคดี 112

อานนท์ นำภา
10h
·
ฟ้าครึ้ม อากาศอบอ้าว หลังเข้าแถวเคารพธงชาติของพวกเราชาวแดน 4 ถูกเรียกชื่อเพื่อเข้ารับการตรวจเอ็กซเรย์ปอด พ่อได้หมายเลข 257 คิดว่าประมาณ 1 สัปดาห์น่าจะรู้ผลตรวจ ความจริงหลังจากที่พ่อติดโควิดครั้งแรกที่เชื้อลงปอด พ่อก็รู้สึกเหนื่อยง่ายกว่าปกติ ได้รับการตรวจครั้งนี้ก็เป็นการดี จะได้รู้ว่าปอดพ่อยังปกติมั้ย
.
การสาธารณะสุขในเรือนจำก็ดีขึ้นกว่าเดิม แต่ก็คงไม่มีทางจะสะดวกเท่าข้างนอก พ่อเชื่อว่าทุกอย่างคงค่อยๆพัฒนาและปรับปรุงกันไปตามวิสัยทัศน์ของผู้บริหาร สำหรับพ่อ แดน 4 น่าจะดีที่สุดแล้วตอนนี้ในเรื่องความเป็นอยู่
.
พ่อและเพื่อนๆนักโทษการเมือง ได้รับกาแฟที่แม่เข้าฝากมาแล้ว ใช้จ่ายค่าใช้จ่ายประจำครบถ้วน อะไรที่พอแบ่งเบาความยากลำบากก็ค่อยค่อยคลี่คลาย เสื้อผ้าเราจะไหว้วานหรือจ้างเพื่อนผู้ต้องขังที่ไร้ญาติจัดการแทน โดยโดยแลกกับกาแฟและนมกระป๋อง การซักผ้าเองจะต้องนั่งเฝ้าเพราะมันจะชอบหายประจำ
.
แต่ถ้าเราจ้างก็จะมีคนนั่งเฝ้าและรับประกันการหาย นั่นอาจจะเรียกว่าความสบายเล็กๆน้อยๆของพวกเรา คือการไม่ต้องซักผ้าแล้วนั่งเฝ้าเอง ช่วงกลางวันถ้าไม่ได้ออกศาล เราจะใช้เวลาไปกับการอ่านและเขียนจดหมายจด ออกกำลังกาย เยี่ยมญาติและทนายความ
.
หลายคนสงสัยว่าแล้วข้างในพวกเราต้องแต่งกายนักโทษสีน้ำตาลและใส่ตรวนตลอดเวลามั้ย จริงข้างในพวกเราใช้ชีวิตเป็นปกติ ใส่เสื้อผ้าปกติคือเสื้อยืดสีขาวหรือสีกุยเฮงสีฟ้าซึ่งมีขายในเรือนจำ เวลาออกศาล จึงจะใส่เสื้อน้ำตาลและรามโซ่ตรวน ส่วนการหลับนอนก็อาจไม่เหมือนข้างนอกเพราะมันจะไม่มีความเป็นส่วนตัว
.
ห้องห้องหนึ่งก็จะมีจำนวนแตกต่างกันไป 30 ถึง 36 คน การอยู่ร่วมกันหลายหลายคนมันทำให้เราต้องแชร์กันในทุกๆเรื่อง แต่นั่นก็ไม่ได้ทำให้พวกเราสติแตกเพราะทุกคนรู้ดีว่ายังไงๆเสีย เราก็ต้องอยู่กับมันให้ได้ เพราะนี่คือคุก
.
22 กุมภาพันธ์ 2567 ย่างเข้าเดือนที่ 6 สำหรับการจองจำคดี 112 ของพ่อ
.
รักและคิดถึงทุกคน
อานนท์ นำภา
แดน 4 พิเศษกรุงเทพ

.....
อานนท์ นำภา
16h

·
ฝากบอกแม่ให้ช่วยซื้อจานกับถ้วยใหม่จากร้านสหกรณ์เรือนจำให้พ่อด้วย ตอนนี้จานชามที่พวกเราใช้เริ่มกรอบและสียืดมากแล้ว ที่แดน4 มีนักโทษการเมือง 7-8 คน ส่วนช้อนยังพอใช้การได้ พ่อเข้าใจว่าเพื่อนๆที่แดนอื่นก็น่าจะอยากได้จานกับถ้วยพลาสติกใหม่เหมือนกัน
.
21 กุมภาพันธ์ 2567 ถึงปราณและขาลลูกรัก
.
อากาศในคุกร้อนขึ้น พวกเราพยายามออกกำลังกายและดูแลสุขภาพเท่าที่ทำได้ หนังสือในห้องสมุดในแดนยังคงเป็นเพื่อนพวกเราก่อนนอน จดหมายทุกฉบับถูกอ่านซ้ำเมื่อคิดถึง พ่อนึกว่าเป็นแค่พ่อคนเดียวที่อ่านจดหมายซ้ำๆ แต่พอถาม เพื่อนๆคนอื่น ก็ปรากฏว่าพวกเขาก็อ่านจดหมายที่อย่าส่งมาซ้ำๆเช่นกัน
.
จริงๆพ่ออยากให้แม่ช่วยฝากแก้วกาแฟที่ไม่ใช่พลาสติกเข้ามาด้วย เพราะแก้วพลาสติกพอโดนความร้อนมันชอบแตกและนิ่มจนน่ากลัว ลองทำเรื่องฝากที่หน้าเรือนจำดู พ่อไม่แน่ใจว่าจะฝากได้เหมือนพวกแว่นตาและหนังสือมั้ย
.
เมื่อวานน้าเก็ทมีของฝากเป็นชาเขียวนม พ่อเลยขอชิม ชิมแล้วก็คิดถึงแม่ของพวกเธอ แม่ชอบกินชาเขียว แต่พ่อชอบกินกาแฟมากกว่า ที่ขอน้าเก็ทชิมก็แค่กินให้หายคิดถึงแม่แหละ
.
นมที่แม่ฝากเข้ามา พ่อบังคับพวกน้าๆ คดีการเมืองให้ดื่มทุกเช้า พวกน้าเก็ทและพวกน้าๆ ทะลุแก๊สไม่ชอบดื่มนม เพราะต้องบังคับพวกเขาเหมือนบังคับเด็ก ให้ดื่มให้หมดป๋องก่อนเริ่มคุยกัน 555+
.
ชีวิตของพวกเราดำเนินไปแบบนี้ทุกวัน ขอบคุณเพื่อนเพื่อนของพ่อที่ช่วยส่งข้าวส่งน้ำให้พวกเรา เราสัญญาจะรักษาสุขภาพกาย สุขภาพใจให้แข็งแรง รอวันได้รับอิสรภาพ
.
รักและคิดถึงทุกคน
อานนท์ นำภา
เรือนจำพิเศษกรุงเทพ แดน 4