‘iLaw’ ให้รายละเอียดเรื่องนี้ไว้ว่า กม.ฉบับนี้ผ่านสภาผู้แทนฯ ออกมาเมื่อ ๒๓ กุมภา ๖๕ แล้วโดนวุฒิสภา ตู่ตั้ง เตะถ่วงเอาไว้ ๘ เดือนจึงยอมปล่อยให้ประกาศในราชกิจจาได้ “โดยจะมีผลใช้บังคับ ๑๒๐ วันนับแต่วันประกาศ ซึ่งจะตรงกับวันที่ ๒๒ กุมภาพันธ์ ๒๕๖๖ นี้แล้ว”
เมื่อต้นเดือน สตช.มีหนังสือถึงกระทรวงยุติธรรมขอให้อย่าเพิ่งบังคับใช้ได้ไหม ไอลอว์ย้ำว่านี่เป็นเพียงข้อเสนอของ สตช.เท่านั้น การจะเป็นไปได้ตามที่ร้องขอ ต้องรัฐบาลเห็นชอบ แล้วให้ทำการตราพระราชกำหนดออกมาระงับเงื่อนเวลา
นั่นคือต้องออก พรก.มาแก้ไขมาตรา ๒ ของกฎหมายนี้เพื่อที่จะไประงับการบังคับใช้หมวด ๓ ที่ สตช.ต้องการ วิธีนี้เคยทำมาแล้วกับกฎหมายส่งเสริม-คุ้มครองสถาบันครอบครัว ซึ่งมีการออก พรก.มาแก้ไขวันบังคับใช้กฎหมายดังกล่าว
สตช.อ้างว่าต้องขอเลื่อนเพราะ “ไม่พร้อม” นี่ไงวิธีบริหารราชการแบบ ‘สืบทอดอำนาจ’ เผด็จการ ไม่อยากทำก็อ้างไม่พร้อม นี่ถ้าเป็นอำนาจเต็มแบบดุ้นๆ เหมือนครั้ง คสช. ก็จะบอกไม่เอา ยังไม่ทำ แต่นี่เกรงใจ ปชต.นิดนึง หัวหน้าใหญ่จะเล่นการเมืองต่อ
อุตส่าห์ตอหลด แหลว่าผมมาทางประชาธิปไตยแล้วนะ ประกาศเป็นสมาชิกพรรคที่ให้ลิ่วล้อไปตั้งรอไว้ พอถึงจุดพร้อมก็เอาเลย ไม่ต้องคำนึงระเบียบวิธีการที่ต้องทำตามครรลอง ให้สอดคล้องกฏบัตรกฎหมาย สิ่งที่ควรทำไม่สน ไม่แคร์
ทางที่ถูกจะต้องเตรียมการแต่ต้น เมื่อรู้ว่ากฎหมายจะต้องผ่าน เรื่องงบประมาณ เรื่องการบริหารจัดการ เป็นหน้าที่ต้องทำให้ทัน อย่างน้อยๆ เริ่มไปเป็นปล้องๆ ทำก่อน ทำได้ แจ้งให้ประชาชนทราบว่าอาจจะฉุกละหุก ขออภัยค่อยเป็นไปก็ได้
แต่นี่ขอเลื่อนในส่วนที่เป็นหัวใจของกฎหมายนี้ “กำหนดกลไกการป้องการการทรมานและการอุ้มหาย เจ้าหน้าที่รัฐที่รับผิดชอบควบคุมตัว ต้องบันทึกภาพและเสียงขณะจับและควบคุมตัว ต้องบันทึกข้อมูลเกี่ยวกับผู้ถูกควบคุมตัว”
จะขัดสนอย่างไรก็ต้องทำแล้ว เพราะกฎหมายนี้เริ่มเอาจริงเอาจังกันมาตั้งแต่ปี ๖๔ ความตั้งใจของรัฐบาล จะไม่รับนั่นแหละ แต่ลงเอยไม่อาจทำตามใจได้ เพราะโดน ‘ยูเอ็น’ และองค์กรสิทธิมนุษยชนนานาชาติ โดยเฉพาะ ‘อียู’ จี้หนัก
อยากให้เขายอมรับ เพื่อจะได้ไปต่ออย่างสะดวก ก็เลยกะเตงกันมา รอว่าเมื่อไรได้จังหวะค่อยสบัดทิ้ง ระหว่างนี้ถึงได้พยายามลากถูลู่ถูกังไปก่อน ฉะนั้นถ้าประชาปิดทางไอตู้ไว้ได้ กฎหมายคงพอเป็นกฎหมายต่อไปได้ ไม่ใช่กฎหะมา
