ตอนนี้ก็รู้ๆ กันหมดแล้วละว่า สิ่งที่ #ตะวันแบม ทำนั้นเพื่อให้ฝ่ายการเมืองกล้าๆ กันหน่อย ดูเหมือนว่าทั้งสองหมายใจ ‘ยอมตาย’ ถ้าไม่ว่า แอ็คติวิสต์หรือนักการเมืองยังแหยๆ ทั้งคู่รู้ว่าจะไปวิงวอนเทพยดาฟ้าดินไม่มีทางได้
การกดดันคนที่นั่งบัลลังก์อยู่นั่นทำได้ แต่ต้องอาศัยพลังการเมือง บอกพวกนั้นว่าจะนบนอบแต่กับคนคนเดียว แล้วมีเด็กต้องตายในความไม่รับผิดของตน เอาแต่รับชอบจากพ่องละก็ พวกคุณมะรึงทำให้ทั้งข้องที่เรียกกันว่าผู้ทรงความยุติธรรมเน่าหมด
อย่างนี้ ปิยบุตร แสงกนกกุล จึงไล่เฉ่งพรรคก้าวไกล เพราะถึงอย่างไรรู้กึ๋นรู้จินตนาการกันดี เขาว่า “แถลงการณ์พรรคฝ่ายค้าน ไม่มีพูดถึง ๑๑๒ แม้แต่น้อย (จะแก้ เลิก ชี้ปัญหา เอาเข้าสภา ไม่มีพูดเลย)” เขาบอกเพื่อนพ้องเหล่านั้น อย่าเป็น ‘เข่ง’
คือตัวเองเคย “กลืนเลือด” เมื่อครั้ง “ยอมหยุดเรื่องแก้/เลิก ๑๑๒...ช่วงจดทะเบียนตั้งพรรคอนาคตใหม่...ในท้ายที่สุดก็ไม่ได้ช่วยอะไร” ประสบการณ์อันขื่นขมเป็นบทเรียน “สถานการณ์วันนี้เปลี่ยนไปมากแล้ว คิดทบทวนเป็นแบบที่ตนเองเป็น เดินหน้าให้เต็มที่” ดีกว่า
ถึงอย่างไร อจ.ธงชัย วินิจจะกูล พูดไว้เยอะแล้ว ว่าเด็กทั้งสองมีหรือจะไม่รู้ว่า “ไม่ก่อผล แล้วยังทำ” เขาเลยยกตัวอย่าง ลุงนวมทอง ไพรวัลย์ กับ สืบ นาคะเสถียร เพื่อให้เห็นว่าแม่คุณเนสเปรสโซ่ใจขี้ปะติ๋ว ทั้งที่สิ่งที่สองสาวเรียกร้อง มีข้อ ๒
“ขอให้ไปคุยในสภา แค่นี้ให้ไม่ได้เหรอ? ถ้าสภาไม่ใช่ที่ถกเถียง แล้วคุณจะให้ที่ไหนอีกล่ะ? ที่จะเป็นที่ที่เปิดโอกาสให้คนคุยกัน” ในเมื่อพยายามจะคุยแล้วยังต้องเลี่ยงไม่แตะปุ่มกระสัน อย่างที่ปิยบุตรว่าก็เท่านั้น เอาแบบ จาตุรนต์ ฉายแสง ก็ได้
“เพียงแต่ขอให้ผู้ใช้กฎหมายทั้งหลายปฏิบัติตามกฎหมายและรัฐธรรมนูญอย่างเคร่งครัดและเที่ยงธรรมเท่านั้นเอง การแก้ปัญหาเฉพาะหน้าที่ผู้คนจำนวนมากขึ้นๆ กำลังห่วงใยอยู่ก็จะสามารถเกิดขึ้นได้”
(https://www.facebook.com/Chaturon.FanPage/posts/025ThVwG, https://twitter.com/Piyabutr_FWP/status/1618688530804506624, https://www.facebook.com/sanguan.khumrungroj/posts/TjKyqSoiXQ และ https://www.facebook.com/permalink.php?story=100078800982259)
