วันอาทิตย์, กุมภาพันธ์ 23, 2563

กอดลูกแน่นๆ บอกรักลูก แล้วลงถนน - I owe it to ผู้หญิงคนนั้นในชั้นใต้ดิน เทอร์มินอล21 คนที่เอาตัวเองบังกระสุนให้ลูกจิ๋วและตายทั้งที่ตาเบิกโพลง





กอดลูกแน่นๆ บอกรักลูก แล้วลงถนน

ใครจะคิดยังไงก็ตามใจ แต่สำหรับฉัน I owe it to ผู้หญิงคนนั้นในชั้นใต้ดิน เทอร์มินอล21 คนที่เอาตัวเองบังกระสุนให้ลูกจิ๋วและตายทั้งที่ตาเบิกโพลง 

เราเป็นแม่ของเด็กสามขวบ แม่ทุกคนรู้ว่านั่นคือสิ่งที่เราจะทำ แม่ทุกคนรู้ว่าต่อให้ฟื้นมาอีกกี่ครั้งก็ต้องทำเหมือนเดิม แต่มันใช่เหรอ ที่ผู้หญิงคนหนึ่งจะทำแบบนั้น สูญเสียทุกอย่างพร้อมกับคนอีกมากมายในโศกนาฏกรรมเดียวกันแล้วก็ถูกลืมไปง่ายๆ โดนปัดทิ้งไปราวกับว่าสิ่งที่เกิดขึ้นนั้นมันก็เป็นแค่ความโชคร้าย เป็นเรื่องของคนบ้าคนหนึ่ง เป็นเรื่องของการอยู่ผิดที่ ผิดเวลา 

จริงอยู่ ทุกอย่างอธิบายได้ด้วยคำว่า ซวย แต่มันเป็นการดูถูกราคาชีวิตของคนเหล่านั้นอย่างน่ารังเกียจถ้าจะพอใจกับคำตอบและสิ่งที่ผู้มีอำนาจพยายามหยิบยื่นให้แทนการยอมเผชิญปัญหาที่แท้จริง ยอมรับความผิดพลาด และแสดงความรับผิดชอบอย่างจริงใจ ไม่ใช่บีบน้ำตาโง่ๆดูถูกสติปัญญาประชาชน หรือทำเหมือนไม่มีอะไรอุบาทว์เกิดขึ้นเลย 

เมื่อวานสภาผู้แทนยกมือคัดค้านการตั้งกรรมาธิการศึกษาผลกระทบของการรัฐประหาร สส.ประเทศนี้แสดงสันดานอันแท้ทรูของตัวเองออกมาด้วยการยกมือบอกว่า พวกเค้าจะสนับสนุนการทำรัฐประหารต่อไป ซึ่งทันทีที่สส.ยกมือค้านการตั้งกรรมาธิการศึกษาผลกระทบของรัฐประหาร นาทีนั้นมันไม่ใช่สส.อีกต่อไป เป็นเพียงสุนัขรับใช้เผด็จการสกปรกๆตัวหนึ่ง 

หลังจากเกิดเหตุกราดยิงที่เทอร์มินอล21 สิ่งที่กองทัพทำก็คือ ไม่ทำอะไรเลย ไม่มีใครถูกสอบสวน ไม่มีใครถูกลงโทษ ไม่มีใครผิดที่คลังอาวุธมีความปลอดภัยเท่าตู้กับข้าว ไม่มีใครผิดที่เมื่อเกิดเหตุปล้นแล้ว ค่ายทหารไม่มีการล็อคดาวน์ ไม่มีการแจ้งเหตุ ไม่มีการกระดิกอะไรทั้งสิ้น จนคนบ้าขับรถออกไปไล่ยิงคนตายตามถนนหนทางจนเข้าไปในห้าง แล้วผู้หญิงคนนั้นต้องเอาตัวกันลูกจากกระสุน และตายพร้อมลูกขณะที่ตายังเบิกโพลง 

ไม่มีใครผิดที่ทหารชั้นผู้น้อยถูกรังแกจนกลายเป็นคนบ้า ไม่มีใครได้ยินความระยำทั้งที่รู้เรื่องความระยำเหล่านี้เต็มอก (ที่ติดเข็มห่าเหวอะไรอยู่เต็มไปหมดน่ะ) และที่หนักกว่านั้นคือเอาเข้าจริงทั้งกองทัพก็แทบจะหาทหารที่ไม่ได้ประโยชน์จากระบบที่ไม่มีการตรวจสอบอะไรเลยนี้ไม่ได้

พรรคอนาคตใหม่คือพรรคเดียวที่ชูธงการปฏิรูปกองทัพ และอยากจะบอกว่าคำว่าปฏิรูปเป็นคำที่ดูอ่อนหวานที่สุดแล้ว เพราะถ้าวัดจากพฤติกรรมของกองทัพตลอดมาตั้งแต่จำความได้ มีแต่ทำเรื่องเลวร้าย ฆ่าประชาชนในนามความสงบเรียบร้อย ทำรัฐประหารเพื่อรักษาอำนาจในการรังแกประชาชนต่อมาอีกนับครั้งไม่ถ้วน โกงเงินซื้ออาวุธ โกงเงินเดือนทหารเกณฑ์ ทำธุรกิจสีเทา ถลุงงบประมาณ และล่าสุด ปล่อยทหารยศจ่าออกมาสังหารหมู่ประชาชนในห้าง และในวัด ทั้งหมดนี้ กองทัพจะลอยนวลต่อไป กองทัพจะใหญ่ที่สุดในประเทศนี้ต่อไป จะถลุงงบประมาณและรังแกประชาชนต่อไป ถ้าฉันเป็นนายกฯ ฉันจะยุบกองทัพ และยึดทรัพย์ไอ้พวกนายพลทั้งหมดมาหารเฉลี่ยให้ประชาชนทุกคนในประเทศ มันต้องได้เกินคนละ 100 บาทแน่ๆ ฉันมั่นใจ 

ประเทศนี้ไม่ได้ยากจนหรอก แค่มีปลิงสูบเลือดเยอะเกินกว่าที่จะรับไหวเท่านั้นเอง

อย่างไรก็ตาม I owe it to แม่คนนั้นที่ชั้นใต้ดินห้างเทอร์มินอล 21 ผู้หญิงคนที่ต้องมารับกรรมจากความชั่วร้ายต่ำตมสะสมของกองทัพไทย การยุบพรรคอนาคตใหม่คือการที่ผู้มีอำนาจ aka ปลิงของบ้านเมืองนี้ กำลังบอกเราว่า พวกเรามันไร้ค่า ไม่มีความสำคัญมากพอที่จะได้รับความยุติธรรม หรือแม้แต่คำขอโทษที่จริงใจ และการแสดงความจริงใจนั้นด้วยการทำอะไรที่ใกล้เคียงกับการปรับปรุงตัว การเซ็นย้ายนายทหารต่อหน้าศาลพระเจ้าตากคือการปาหี่ที่อุบาทว์ยิ่งกว่าช้อตบีบน้ำตาอีก ทุเรศจนหมดคำจะด่า

ถ้าเราไม่จับปิศาจตัวนี้และจัดการมันให้อยู่หมัด คนทุกคนที่ถูกจ่าฆาตกรรมอย่างเลือดเย็นจะตายฟรี และจะมีคนตายอีก จะมีเด็กหนึ่งขวบโดนยิงตายด้วยอาวุธสงครามอีก จะมีพ่อแม่ลูกตายยกครัว เด็กวัยรุ่นตายเพราะนั่งขวางประตูให้คนอื่น มีผัวที่เอาตัวกันกระสุนให้เมีย มีรปภ.พ่อลูกอ่อนต้องตายเพราะทำเกินหน้าที่และเงินเดือนอีก 

ถ้าเราไม่จัดการกับกองทัพที่มีบทบาทเป็นเพียงกลุ่มก้อนมาเฟียไถเงินประชาชน เราจะไม่เหลือเงิน ไม่เหลืออนาคต และไม่เหลือศักดิ์ศรีความเป็นมนุษย์ 

นี่คือการเมือง นี่คือเรื่องของอำนาจ นี่คือเรื่องของการกู้คืนอำนาจอันชอบธรรมของประชาชนคืนจากมาเฟียในเครื่องแบบ เพราะฉันไม่ต้องการให้สิ่งที่เกิดกับแม่คนนั้น เกิดขึ้นกับฉันและลูก หรือ แม่คนไหนอีกแล้ว กองทัพไทยจะไม่อยู่เหนือประชาชนและรัฐบาลพลเรือนอีกต่อไป 

กอดลูก บอกรักเค้า แล้วลงถนน

Dofie Eusebio