...
#มิตรสหายท่านหนึ่ง
พอพูดเรื่องเศรษฐกิจ แล้วเจอพวกพูดว่า เศรษฐกิจตอนนี้ ถ้าเราพอเพียง เดินทางสายกลาง แล้วจะอยู่ได้ แล้วตลก คือ เมิง เจ้าของธุรกิจหลายคนไม่ได้โลภ อยากมีกำไรเยอะๆ คือ ต้นทุนเขามากกว่ากำไร เขาขาดทุน เก็ทมะ บางคนถ้าอยู่ได้ก็อยู่ แต่ไอ้ที่ไล่พนักงานออก ปิดกิจการนี่ คือ รายจ่ายมันมากกว่ารายรับ ส่วนรายรับมันน้อยนั้น ก็มาจากหลายปัจจัย ไม่ใช่ว่าเค้าไม่ปรับตัว แต่หลายคนโดนต้นทุนขึ้น เช่น น้ำมันแพง ค่าแรงแพง โดนข้อกฎหมายเล่นงาน ทำนองนี้
อย่างธุรกิจร้านหนังสือนี่ วันก่อนไปเดิน หมวดนิตยสารที่เคยมีเป็นแผงใหญ่ๆ กลายเป็นขนาดเท่ากระเช้าปีใหม่ เพราะนิตยสารปิดตัว ร้านไม่มีนิตยสารขาย ขายก็ไม่ดี เลยเอาของเล่นมาลง นี่ก็ปรับตัว แต่ถ้าต้นทุนสูงไป เช่นค่าเช่า ค่าแรง และยอดขายไม่มี ก็จะปิดตัว ยกตัวอย่าง ไม่ใช่ว่าเค้าไม่รู้จักพอ แต่กำไรมันไม่พอ จะปรับองค์กรก็มีค่าใช้จ่ายอีก จะเปลี่ยนจากขายหนังสือเป็นขายรองเท้า มันก็ไม่ง่ายนะ
เบื่อพวกเอะอะก็ให้เดินทางสายกลาง ไปเดินกลางทะเลทรายโน่น แล้วเมิงจะพอเพียงเอง เพราะไม่มีอะไรให้แดกเลย มีแต่กิ้งก่ากับฝุ่น
ที่มา FB
Theerapat Charoensuk
Nutty Nattsumi อยากกรี๊ดใส่คำว่าพอเพียง ถ้าข้าวของขึ้นแบบนี้ เท่าไหร่ก็ไม่พอ
Chalee Asawamongkonsiri ขนาดของผมแบบลีนสัสๆเลย ไม่มีลูกจ้าง ทำเองคนเดียวหมดตั้งแต่ผจก.ยันแมสเซนเจอร์ยังจะตายห่า โดนแจ็คหม่าเข้ามาแย่งส่วนแบ่งตลาด ยอดขายลดไปซะเยอะ นี่ขนาดปรับตัวเพิ่มช่องทางการขาย จัดโปรโมชั่น ดึกเท่าไหร่ก็ส่ง จะเที่ยงคืนตีสองก็ขาย ทุนเราสู้เขาไม่มีทางได้ ก็ต้องใช้แรงใช้ใจสู้ ทุนแม่งต่างกันระดับช้างกับมด
ถามเฮียท่านหนึ่งที่เปิดร้านอาหารอยู่แกบอก ลูกค้าลดลงเยอะ ทำกินเองเพิ่มมากขึ้น ไม่กล้ากินข้าวนอกบ้านกัน รากหญ้าไม่มีตัง ไม่กล้าใช้ตังกัน
Chanchai Prathedrat ต่างจังหวัดแผงหนังสือในห้างไม่มีแล้ว เหลือแต่ร้านใหญ่ซึ่งดูหงอยๆ คนเข้าน้อย
Osinz Triirat นั่นจิคะ บอกให้ปรับตัว จะปรับยังงัย เราเลี้ยงผึ้ง น้ำผึ้งขายไม่ออก ส่งออกก่ลำบาก คนซื้อก่กดราคา ต้องแบกรับต้นทุนเอง ยังงง ต้องปรับยังงัยอี้กกกกก
