คิดแล้วใจหาย อีกสองสามวันจะไม่ได้เห็นท่านผู้นำในเครื่องแบบสีขี้ม้า
และอาจไม่ได้ยินถ้อยคำแกร่งกล้าแข็งปั๋งกันอีก
เพราะท่านต้องเปลี่ยนไปใส่สูทผูกเน็คทาย ในมาดบิสสิเนสสไตล์ Chief Executive ให้เหมาะกับการฟัดเหวี่ยงกับปัญหาเศรษฐกิจติดปลัก Recession แห่งชาติ
ยกตัวอย่างแค่สองเรื่องที่หดหายไวกว่าพวกแอ็คทิวิสต์ก็คือ รายได้การบินไทย กับราคายาง
การบินไทยนั้นท่านรองฯ จั่นตองกำลังเอาอยู่ แว่วว่าเตรียมกู้มาแก้สภาพคล่อง ๒ หมื่น ๗ พันล้านเท่านั้น
(ออมสินไม่ให้กู้ไม่เป็นไร เดี๋ยวรัฐบาลใหม่จัดการรวมสองแบ๊งค์รัฐบาลได้แล้วก็เลิกหือไปเอง)
ประเดี๋ยวปีหน้าก็ได้กำไร ๓ หมื่นล้านตามประมาณการ
แต่ปีนี้ขอปรับลดจำนวนพนักงานก่อน สักพันห้าร้อยคนเป็นไง ปีต่อๆ ไปครั้งละพันสองจนครบ ๖,๐๐๐ คน
(ทำเอาพวกสลิ่มทีมนกหวีดมิตรรักลุงกำนันพากันวี้ดว้าย ด้วยความสะใจว่าการปฏิรูปที่เรียกร้องเป็นจริงแล้วใกล้ตัว)
ส่วนเรื่องราคายางก็เป็นอย่างที่ท่านผู้นำว่าไว้ ปลูกมากไปราคาก็ตกสิ ยังจะมาโอดครวญน่ารำคาญ
ไม่รู้หรือไรท่านผู้นำเขามองกาลไกล ไม่เชื่อไปถามหมอตุลย์ดูได้
แต่ไอ้ที่เขาโต้-ตอก-ศอกกลับอย่าไปให้ราคา พวกนี้หัวหมอชอบคิดมากมายไกลตัว
แต่ถ้ายังอัดอั้นกลั้นไม่อยู่ก็ออกมาเลยพี่น้อง ใส่ชุดดำพบกันจันทร์นี้ที่หน้าอำเภอ
