นสพ. ม.ฮาร์วาร์ด ถอดบทความแฉชนชั้นสูงไทย เผยผู้เขียนถูกคุกคาม

ที่มา FB สื่อไร้เซนเซอร์ : Reporters Without Censors

ก่อนหน้านี้หนังสือพิมพ์เดอะ ฮาร์วาร์ด คริมสัน (The Harvard Crimson) ซึ่งบริหารโดยนักศึกษามหาวิทยาลัยฮาร์วาร์ด ได้ตีพิมพ์บทความเปิดโปงว่า มีชนชั้นสูงไทยที่สนับสนุนรัฐประหารได้พยายามผลักดันให้มีการตั้งหลักสูตรไทยคดีศึกษา (Thai Studies Program) ขึ้นในมหาวิทยาลัย โดยมีจุดมุ่งหมายเพื่อใช้ชื่อมหาวิทยาลัยฮาร์วาร์ดมาสร้างความชอบธรรมให้การรัฐประหารและสถาบันกษัตริย์ของไทย ในวงการวิชาการ

อย่างไรก็ตาม เว็บไซต์ของหนังสือพิมพ์ได้ถอดบทความลงชั่วคราว โดยเขียนชี้แจงว่า "บทความชิ้นนี้ถูกถอดลงชั่วคราว เนื่องจากเรามีความกังวลต่อความปลอดภัยของผู้เขียน เดอะ คริมสัน เสียใจที่ต้องทำเช่นนี้ ซึ่งในกรณีปกติย่อมขัดกับนโยบายของหนังสือพิมพ์ แต่ในกรณีนี้เราพบว่ามีเหตุจำเป็นอย่างยิ่งยวด เราหวังว่าเราจะสามารถตีพิมพ์บทความนี้ขึ้นใหม่ได้เร็วๆ นี้"

บทความที่ถูกถอดดังกล่าวเอ่ยชื่อ นายสุรินทร์ พิศสุวรรณ และ นายสุรเกียรติ เสถียรไทย อดีตรัฐมนตรีว่าการกระทรวงการต่างประเทศ โดยกล่าวว่าทั้งคู่ได้เสนอจะหาเงินบริจาคให้มหาวิทยาลัย 6 ล้านดอลล่าร์ (ประมาณ 180 ล้านบาท) เพื่อให้ตั้งหลักสูตรดังกล่าว

ผู้เขียนกล่าวว่า ตนได้เข้าร่วมงานเลี้ยงที่นายสุรินทร์จัดขึ้นในกรุงเทพฯ เพื่อเปิดรับเงินบริจาค ในงานนั้นนายสุรินทร์ประกาศว่าตนได้รับเงินบริจาคจากมหาเศรษฐีหลายรายแล้ว และกำลังประสานกับสำนักงานทรัพย์สินส่วนพระมหากษัตริย์ เพื่อขอรับเงินบริจาคอยู่ด้วย

ผู้เขียนปิดท้ายโดยกล่าวว่า มหาวิทยาลัยฮาร์วาร์ด ต้องเปิดเผยที่มาของเงินบริจาคให้โปร่งใส และต้องไม่ยอมให้กลุ่มที่สนับสนุนรัฐประหารในประเทศไทย ใช้หลักสูตรนี้เป็นเครื่องมือสร้างความชอบธรรมให้สถาบันกษัตริย์

ทั้งนี้ แม้ว่าบทความดังกล่าวจะถูกถอดลง แต่ท่านยังสามารถอ่านบทความผ่านWayback Machine ได้ที่นี่ https://web.archive.org/web/20140819182117/http://www.thecrimson.com/article/2014/8/18/harvard-thai-troubles/

ooo

เรื่องเกี่ยวข้อง...

Dorkiest Death Threat Ever? Harvard CrimsonPulls Story After Threat from UCLA Fellow
Source: LA Weekly

Excerpt:
The storied Harvard Crimson newspaper pulled an article off its website after the author allegedly received an death threat from a UCLA fellow over the piece.

The man identified as Peera Hemarajata, a UCLA Medical and Public Health Laboratory microbiology fellow, reportedly tweeted that "I swear that if I saw this MF on the street I'd elbow his middle meningeal artery and leave him for dead from epidural hematoma." This has got to be the most technical gauntlet throw-down ever.

Reuters reporter Andrew MacGregor Marshall preserved the tweet on his own feed, saying that Hemarajata subsequently deleted his account:

We contacted UCLA officials several times today *but have yet to get the school's reaction to the situation.

The Harvard Crimson this week took the unusual step of taking its story on its Thai Studies program down after the apparent threat. An editor's note states the piece's removal was a result of "concerns about the personal safety of its author." (They're worried enough about this nerd to pull an article?!)

....

"It's time for everyone to step over the line" — Christine Gray on lèse majesté

Source: FB

Andrew MacGregor Marshall

Christine Gray is a legendary figure in the world of Thai studies thanks to her wonderful 1986 PhD thesis Thailand: The Soteriological State in the 1970s, a brilliant and groundbreaking analysis of the modern Thai monarchy. My own work owes a huge debt to Christine's insights, as does Paul Handley's superb The King Never Smiles. Serhat Ünaldi is among the many younger scholars of Thailand influenced by her work. Christine prefers to keep a low profile, but she has taken the decision to stop allowing the lèse majesté law to silence her, and has written the following statement urging more international journalists and academics to stop self-censoring and start telling the truth about Thailand. Fairytales and lies have been allowed to persist for far too long. As Christine says: "It's time for everyone to step over the line.

Andrew MacGregor Marshall

....

Her full statement can be found at:
https://www.facebook.com/notes/andrew-macgregor-marshall/its-time-for-everyone-to-step-over-the-line-christine-gray-on-l%C3%A8se-majest%C3%A9/804537222898952
....
Excerpt:

A New Anthem ...

What bothers me about Thailand's lese majeste (insult to the Crown) laws is that they are in the dominant idiom of sight. People, including Western scholars, are literally forbidden to say what they observe or "see" (du) with their own eyes...

The pressure and observance of these taboos has gotten so extreme we've now ventured into the realm of the ridiculously blind, and the ridiculously dangerous. Speaking as a parent, who would ever want to raise his or her child in this state of "not seeing" and therefore not knowing or trusting their own thoughts and observations? How can anyone run a university on these terms?

The essential nature of the LM laws is signified by prostration -- the literal "not seeing" or glancing on the face of the monarch while the monarch sees and knows all -- and the custom of Siamese kings' archers shooting out the eyes of those who would dare watch the royal procession. This latter custom was discontinued by King Mongkut (Rama IV) in the face of Western cries of barbarism as a means of justifying treaty demands designed to wreck the economy and the society. ..

The other sickening aspect of these laws is U.S. complicity...

...U.S. military presence during the Vietnam War. Democracy was turned upside down by us, by the British, then by Thai royalist politicians as a means of disguising the transfer of what is now apparent as being extreme wealth.

With over 100 years of Thailand's best and brightest scholars receiving degrees from Western universities, it becomes more unlikely than ever that leading Thai scholars, teachers and citizens are willing to "not see" the evidence in front of their own eyes...

I probably know the Thai monarchy of the mid-20th century as well as any farang. I deeply respect and remember members of the Palace staff, monks at royal temples, etc. and have some degree of sympathy for royalty as persons, certainly in view of the ugly (U.S. and CIA-supported) dynamics of the late 1940s and 1950s. (Believe me, as a parent and a teacher I admire deeply ingrained Asian customs of respect for teachers and elders.) But I, like every other U.S. scholar of Thailand, have been taught by a generation of teachers who carefully observed the LM rules of academic writing. I have been careful to "watch my words" and silence myself in the interests of promoting my work -- for almost an entire lifetime -- just as people close to the monarchy have waited decades if not lifetimes to make public the most obvious circumstances of their own lives or the lives of their ancestors. This is particularly true of women.

Now we, U.S. and Western scholars and journalists, are huddled and in hiding -- self censoring -- as much as the Thai scholars and citizens we should be protecting, our fear being "we can never go back" and do our research. It's clear that our scholar and teacher friends, their idealistic students, journalists, etc. are in line to get detained, disappeared or killed in the awful present and possible future. Perhaps it's time for everyone to quit hiding.

So there. I guess I can "never go back," but that's trivial in light of what's happening now in the streets and private homes and yes, I have to believe, in many of the Buddhist temples of Thailand. It's time for everyone to step over the line. It's neither honorable nor justifiable for us to remain selectively silent, leaving a few intrepid and terrified journalists or Thai activists to perform the task of simple observation.