เกิดเป็นคนไทย
เขาเคยบอกว่า เกิดเป็นคนไทยนี่มีบุญนักหนา ประเทศเรามีคนใหญ่คนโตที่ใจดี เขารักเราเหมือนลูกเหมือนหลาน บ้านเมืองเราไม่มีสงคราม มีแต่ความสงบสุข เกิดปัญหาอะไรเดี๋ยวก็แก้ไขได้หมด เพราะมีสิ่งศักดิ์สิทธิ์คอยคุ้มครองป้องกัน แต่ (กู) กำลังสงสัยว่า ไอ้ที่ว่าดีๆ ทั้งหมดนี้ กูมโนมาเองตลอดเลยใช่ไหม หรือชีวิตกูนี่มัน ขี้ (bullshit) ทั้งเพ
ก็ดูไปรอบตัวแล้ว ไม่มีใครรักและห่วงกูสักคน โรคระบาดคราวนี้ถึงกับตายยกอำเภอ แม่งยังขับไสไล่ส่งกูหยั่งกับหมูกับหมา ไล่กูออกจากงานยังไม่พอ บังคับให้กูอยู่บ้าน รัฐมนตรีกับนายกแม่งไปตีกอล์ฟสนุก พูดจาก็สับสนไม่ตรงกัน กิริยาวาจาราวกับไอ้ตัวอะไรที่มันคอยเห่าหอน จนกูช้ำใจไปหมด ข้าวของก็ขึ้นราคา เพราะบริษัทใหญ่ยักษ์ของพวกมันคุมตลาดหมด คนอื่นปิด กูไม่ต้องปิด ทั้งที่แพร่เชื้อได้เหมือนกัน สวัสดิการส้นตีนอะไรก็ไม่มีให้เหมือนยุคก่อนๆ ตอนที่กูเลือกคนของกูเองมาเป็นรัฐบาล นี่ยังไม่ต้องพูดถึงอนาคตด้วยซ้ำ แค่ปากซอยนี่ยังมืดมองไม่เห็น แล้วจะไปมองอะไรอนาคต กูว่าพวกมันกะให้ประชาชนตายห่าหมดเลย เพื่อให้เหลือแต่พวกขี้ข้าม้าครอกของมันมากกว่า
ขอบอกเลยว่า เกิดมาเป็นคนไทยเป็นเรื่องของวิบากกรรมแท้ๆ ประเทศก็ดีอยู่หรอก แต่ไอ้ชนชั้นปกครองมันตะกวดกลับชาติมาเกิดชัดๆ ขนาดเป็นคนไทยออกไปทำงานหาเงินในต่างประเทศ พอต้องรีบกลับบ้านมาดูแลครอบครัว ไอ้สถานทูตของพวกมันบังคับให้ต้องไปรายงานตัวรับใบระยำหมาอะไรจากมันก่อน ก็กูเป็นคนไทยจะกลับเมืองไทย มันเสือกอะไรที่เข้ามาห้าม ใบรับรองอะไรของมัน ตรวจเชื้อมันก็ไม่มีปัญญาตรวจ เอกสารความเป็นคนไทยก็มีอยู่แล้วทั้งหมด ไม่งั้นจะทำงานกันมาได้ยังไง มันทั้งกร่าง ทั้งเบ่ง ทั้งเหี้ย และปัญญาอ่อนจริงๆ กูว่าต้องเปลี่ยนชื่อจากสถานทูต เป็นสถานบำบัดโรคจิต ถึงจะสมกัน
เกิดเป็นคนไทยโชคดีจริงโว๊ย!
จักรภพ เพ็ญแข - Jakrapob Penkair
