คนพิการเดินไม่ได้ และไม่ได้รับโอนเงินอนุเคราะห์เบี้ยคนพิการมาแล้ว ๔ ปี จะมีปัญญาถ่อสังขารไปทำเรื่องร้องเรียนถึงกรุงเทพฯ ด้วยตนเองได้อย่างไร เป็นหน้าที่ของเจ้าหน้าที่ท้องถิ่นติดต่อกับส่วนกลาง ช่วยจัดการเรื่องอย่างนี้แก่ผู้พิการ
๓ สัปดาห์ผ่านไปพร้อมเส้นทาง ๔๐๐ กิโลเมตร ตลอดการเดินทางที่ชาวบ้านร่วมแสดงความเห็นอกเห็นใจ เป็นข่าวออกไปทั่วประเทศ พอถึงอ่างทองก็มีตำรวจระดับสารวัตรกับลูกน้องสองสามคนไปให้ความช่วยเหลือ พาไปนอนค้างที่สถานีฯ
ครั้นเขาเดินทางถึงอยุธยา คราวนี้มีเจ้าหน้าที่หลายหน่วย ทั้งตำรวจภูธร และฝ่ายปกครองไปเกลี้ยกล่อมให้เขาหยุดเดินทาง เจ้าหน้าที่จะช่วยจัดทำบัตรประชาชน และทำเรื่องขอเบี้ยคนพิการให้ ที่อำเภอบางปะหันนั่นเลย อ๊ะ คราวนี้ไหงทำได้
แต่มันสายไปเสียแล้ว เขามาไกลและเนิ่นนานเกินกว่าจะหยุดจุดประสงค์แรกเริ่ม “ผมต้องการเป็นตัวแทนในการไปพูดคุยกับผู้ใหญ่ เพื่อทวงสิทธิ์ให้กับกลุ่มผู้เปราะบาง และผมมีเอกสารที่จะส่งให้ดูด้วย” นายมณฑล เพ็ชรสังข์ บอกกับผู้สื่อข่าว
“เดี๋ยวจะไปแฉ และบอกว่าจะให้กระทรวง พม.ปลดป้ายลง เพราะชื่อที่ติดอยู่สวยหรู แต่กลับไม่ได้ช่วยเหลืออะไรเลย” นั่นหลังจากที่มีนายตำรวจระดับผู้บัญชาการภูธร ไปไกล่เกลี่ยและว่ากล่าวสั่งสอน “ไม่เป็นผล” เขาบอกนักข่าวด้วยว่า
“การออกมาของตนไม่ได้มาสร้างความเดือดร้อนให้กับใคร และไม่ได้ต้องการรับเงินบริจาคหรืออะไรใดๆ ทั้งสิ้น พร้อมยืนยันว่าที่พูดให้สัมภาษณ์กับสื่อ ตนมีสติสัมปชัญญะดี” ชายพิการวัย ๔๘ ปีผู้นี้เดิมทีเคยทำงานเป็นช่างแกะลายกระจกในกรุงเทพฯ
“แต่เกิดพลัดตกตึก ๖ ชั้น ตั้งแต่ปี ๒๕๕๗ เลยพิการขาทั้งสองข้างเดินไม่ได้ จึงกลับบ้านเกิดไปทำสินค้าแฮนด์เมดจากกะลามะพร้าว แต่ก็รายได้ไม่ดี” จึงนึกถึงเบี้ยคนพิการเดือนละ ๘๐๐ บาทที่ไม่เคยได้รับมานานแล้ว
เหตุที่เขาถูกตัดสิทธิเพราะไม่ได้ไปทำเรื่องยืนยันสิทธิ เลยถูกย้ายสำเนาเข้าไปอยู่ทะเบียนกลาง นี่เป็นข้ออ้างที่รัฐมนตรีว่าการพัฒนาสังคมฯ ออกมาชี้แจงเมื่อเรื่องแดงโฉ่ ปู้โธ่ ปัญหามันไม่ได้อยู่ตรงนั้น มันอยู่ที่ราชการบริการประชาชนอย่างไรต่างหาก
(https://www.khaosod.co.th/breaking-news/news_8083556, https://www.khaosod.co.th/breaking-news/news_8082116 และ https://twitter.com/armupdate/status/1754438139656196519)
