จากคลิป "บทกวี แดงสอยดาว ไม้หนึ่ง ก กุณที"
...
คิดถึงไม้หนึ่ง
2552 ฟังไม้หนึ่งร่ายกวีปลุกวิญญาณเสรีชนอยูู่หลายครั้ง เสียงเขายังก้องกังวาลในโสตประสาท 2553 เจอไม้หนึ่งบนนถนนราชดำเนิน เดินไปด้วยกันที่ราชประสงค์กับเพื่อนมิตรชาวกำแพงแสน วิ่งหลบกระสุนแถวประตูน้ำ นอนบนฟุตบาทซอยรางน้ำ เผลอหลับด้วยอ่อนเพลีย หลับสนิทด้วยเสียงยุงหวีดร้องก้องหู ตื่นมาตอนเช้าไม่เจอเขาอีกแล้ว เขาหลบภัยไปก่อน
2554 เขากับอ.สุดา รังกุพันธ์ มาเยือนที่เรือนจำเมื่อผมถูกพันธนาการด้วยโซ่ตรวน เขาสวมกอดจับมือผมอย่างแรงบอกว่า อีกไม่นาน เขาจะต่อสู้ให้มีการนิรโทษกรรมนักโทษการเมืองให้ได้ กฎหมายมาตรา 112 ต้องยกเลิกไป ประชาธิปไตยต้องกลับคืนมา
วันหนึ่งเพื่อนมิตรมาบอกเล่าพร้อมน้ำตาพรั่งพรู ไม้หนึ่ีงถูกยิงสิ้นชีวิตย่านลาดปลาเค้า สองขาผมอ่อนแรง ทรุดตัวลง ใจเต้นแรง ร่างสั่นสะท้าน ผมกัดริมฝีปากตัวเองอย่างแรง เจ็บใจ โกรธแค้น เสียดายและเสียใจกับการจากไปของ กวีราษฎร์ที่ต่อสู้เด็ดเดี่ยว มุ่งมั่นในประชาธิปไตยของประชาชน
6 ปีแล้วหรือนี่
Somyot Pruksakasemsuk
