คำสารภาพบาปและบทเรียนของผู้ที่เคยถูกสนธิลิ้มกล่อม

ภาพจาก OK Nation

เห็นผมวิจารณ์ไฟแลบนี่ ไม่ใช่ผมบริสุทธิ์ผุดผ่องนะครับ ผมเคยเขียนเมื่อนานมาแล้ว และคิดว่าต้องเขียนอีก เพื่อบอกคนอื่น เตือนตัวเอง ว่าอย่าพลาดอีก

ต้นปี 2549 ตอนนั้นผมเองก็โดนทีวีของสนธิลิ้มกล่อมเหมือนกัน จนออกไปขยับมือตบกับเขาบนถนนราชดำเนินด้วย

สำหรับตัวเอง (คนอื่นผมไม่ทราบ) รู้สึกผิดปรกติกับม้อบสนธิ ตอนที่ออกนอก Track ไปจุดเทียนขอ "นายกฯ มาตรา 7" ซึ่งเท่ากับออกนอกระบบการเมืองปรกติ

หลังจากวันที่เห็นแบบนั้น ผมเลิกไปม้อบ และตระหนักว่าตัวเองพลาดแล้ว

ผมจำได้ว่า คืนวันที่ 19 กันยายน 2549 ผมอยู่ที่เชียงใหม่ คืนนั้นเห็นทักกี้ออกอากาศผ่านช่อง 9 ประกาศ​ พรก.ฉุกเฉิน ก่อนจะโดนตัดกลางอากาศ ในขณะที่ทีวีช่องอื่น ปรากฎภาพ บังสนธิ กับคณะ คมช. มาแทนในเวลาไม่นาน

ผมจึงต้อง "สารภาพบาป" ต้อง "สำนึกพลาด" ต้อง "ขอโทษ" คนรุ่นหลัง (ไม่รู้จะชดใช้ จะจ่ายความหนักหนานี้ยังไง)

เพราะผมเป็น "ส่วนหนึ่งของปัญหา" ที่เกิดในปี 49 ด้วย แก้ตัวไม่ขึ้นด้วยประการทั้งปวง เพราะหลงคารมสนธิลิ้ม จนกลายเป็นส่วนหนึ่งของม้อบที่เรียกหา รปห. ครั้งแรกในรอบ 15 ปี หลังพฤษภาเลือดปี 35

คืนวันที่ 19 กันยายน 2549 ผมอึ้งที่เห็นรัฐธรรมนูญปี 40 ถูกฉีก แต่เพื่อนหลายคนยังไม่อึ้ง บางคนไปฉลอง คิดว่าทักกี้ไปแล้วจะจบ แต่พวกเขาไม่รู้ว่านี่คือ "จุดเริ่มต้นของวิฤติอันยาวนาน"

เพราะคุณไล่เขาด้วยวิธีที่ไม่ถูกต้อง แทนที่จะเลือกตั้ง คุณเอาต้นทุนของสังคมทั้งหมดไปแลก จนทุกอย่างพังทลาย

มันสายไปแล้ว

ที่ผมงงคือเหตุการณ์หลังจากนั้น คนรุ่นผมหลายคนทำไมยังไม่เข้าใจว่าเรากำลังเผชิญกับอะไร

ในปี 53 เมื่อม้อบเสื้อแดงเข้ากรุง เกิดการล้อมปราบกลางเมือง ผมเข้าใจมากขึ้นไปอีกว่าสังคมไทยกำลังเข้าสู่จุดวิกฤติ

ที่น่าตะลึงคือ หลายคนเห็นด้วยกับการล้อมปราบนั้น คนในวงการสื่อหลายคนยินดีปรีดากับงาน Big cleaning หลังยิงคนเสื้อแดง พวกเขาไว้อาลัยตึกรามบ้านช่องมากกว่าชีวิตคน

ตกใจยิ่งกว่าคือปี 57 คนรู้จักจำนวนมากของผม (สื่อทั้งนั้น) มองไม่ออกว่าสุเทพหวังอะไร ยังออกไปกับ กปปส.

คนหลายคนที่คิดคล้ายผมคือ เราไม่เอานิรโทษสุดซอย แต่เราจะไม่ยอมไปเป็นเครื่องมือสุเทพ เหมือนกับที่เป็นเครื่องมือสนธิลิ้ม

ที่มันแปลกคือ หลายคนที่ไปเป็นคอลัมนิสต์ สถาปนาตัวเองเป็นผู้รู้ แต่กลับมองเกมไม่ออกทั้งที่ผ่านปี 49 มา พอยิ่งลักษณ์ยุบสภา บางคนก็เล่นไม่เลิก ไปกันใหญ่

ไทม์ไลน์หลังปี 57 มาจนตอนนี้ผมคงไม่ต้องบอกอีกแล้ว

เรากำลังเผชิญมันด้วยกัน

ผมเชื่อว่ามนุษย์ต้องเรียนรู้จากอดีต ยอมรับความผิดพลาด ยอมรับการโดนด่า แล้วแก้ไข

แต่ผมไม่เข้าใจว่า ทำไมตอนนี้หลายคนทำเนียน ทำราวกับไม่รู้ตัวเลยว่าทำอะไรเอาไว้

ดังนั้นผมพูดอะไรในนี้ อย่าฟังผมมาก เก็บไปเป็นข้อมูล เอาไปตรวจสอบหลายๆ รอบ ผมเป็นมนุษย์ ผมพลาดได้ตลอด

สิ่งที่เราต้องทำในอนาคตคือสร้าง "ประชาธิปไตย" และ "ระบบคานอำนาจ" เลิกเชื่อ "ตัวบุคคล" เลิกฝากความหวังไว้ที่ใครคนเดียว หรือเชื่อใครคนเดียว

"ระบบคานอำนาจ" จะทำให้อย่างน้อยครึ่งหนึ่ง ไม่ว่าคนดีหรือไม่ดีเข้ามาสู่อำนาจ เขาจะถูกควบคุม ไม่ว่าจะ ทักกี้ ธนาธร อนุทิน หรือ ฯลฯ

ผมเชื่อว่านั่นคือทางเดียวที่จะออกจากลูปนี้ไปได้ครับ


Sujane Kanparit

https://www.facebook.com/sujane.kan/posts/10218472995830132