https://www.facebook.com/WatJedsadaram/videos/355568204312888
Intarachai Panichakul
15 hours ago
·
มีรุ่นน้องที่รักคนหนึ่ง บ้านทำประมงพื้นบ้านอยู่ที่ยี่สาร สมุทรสงคราม ราวสิบปีก่อน มันชวนผมไปนอนค้างแรมริมแม่น้ำ ดูหิ่งห้อย สูดอากาศบริสุทธิ์ของป่าชายเลนอันอุดมสมบูรณ์
.
“เดี๋ยวผมเผากุ้งให้กิน กินไม่มีหมดอะ ไอ้ที่ขายกันในร้านซีฟู้ดสู้กุ้งบ้านผมไม่ได้หรอก” เป็นคำเชิญชวนที่ยั่วยวนและเต็มไปด้วยความมั่นใจ
.
แต่จนแล้วจนรอด ด้วยภาระหน้าที่ทำให้ไม่มีโอกาสได้ไปเลยสักครั้ง
.
กระทั่งเวลาผ่านมา พ.ศ.นี้ เห็นข่าวปลาหมอคางดำอาละวาดไปทั่วทุกน่านน้ำ เห็นคำว่ายี่สารคุ้นๆ ว่าเป็นหนึ่งในพื้นที่ต้นตอของปัญหาระดับชาติ เลยทักแชทไปถามมันว่า
.
’เฮ้ย เป็นไงมั่งวะ ไอ้คางดำเนี่ย‘
“สุด อยากรู้อะไร ผมบอกได้หมด”
“กูไม่ได้ทำข่าวแล้ว เสียดาย”
“พี่มาช้า บ่อหลังบ้านผมท่อพัง ปลาหมอสีคางดำ จับได้ 300-400 โลอะ ขนาดบ่อแค่ไร่กว่าๆ“
.
ผมนึกภาพตามอย่างสยดสยอง ฝูงปลาหมอสีดำมฤตยูนับล้านๆ ตัว แหวกว่ายกินทุกอย่างที่ขวางหน้า และกำลังมุ่งต่อไปตามลำคลอง หนอง บึง และแหล่งน้ำอีกไม่รู้กี่สาย
นึกถึงอาชีพประมงพื้นบ้านที่พังฉิบหาย กี่ครัวเรือนที่ต้องพินาศ นึกถึงหน้านายทุนใส่สูทที่ยังไม่รู้สึกรู้สา และกำลังหาทุกวิถีทางเพื่อหลบเลี่ยง เอาตัวรอดต่อไป
.
เมื่อย้อนนึกถึงคำชวนของน้องเมื่อหลายปีก่อน ก็อดถามไม่ได้
.
”ถ้าไปวันนี้ คงไม่มีกุ้งให้แดกแล้วมั้ง“ ผมแชทไปถามขำๆ
.
ชั่วอึดใจ ข้อความเด้งกลับมา
”ไม่มีแล้ว ปลาหมอแดกหมดพี่“
.
แล้วเราก็เงียบกันทั้งคู่
.
นี่คือหนึ่งความเดือดร้อน ผ่านบทสนทนาสั้นๆ จากคนที่ได้รับผลกระทบจริง ในพื้นที่ปัญหา และยังไม่รู้เลยว่า วิถีชีวิต วิถีหาอยู่หากินของพวกเขาจะดำเนินต่อไปอย่างไร ไม่ว่าจะพรุ่งนี้ เดือนหน้า ปีถัดไป หรือรุ่นลูกรุ่นหลาน ไม่มีใครนึกออกในตอนนี้ว่า ธรรมชาติจะกลับมาฟื้นฟูดังเดิมได้หรือไม่
.
ป.ล.ใครต้องการแหล่งข่าว น้องยินดีให้สัมภาษณ์นะครับ
(https://www.facebook.com/intarachai.panichakul/posts/10160781715643439?ref=embed_post)
.....
15 hours ago
·
มีรุ่นน้องที่รักคนหนึ่ง บ้านทำประมงพื้นบ้านอยู่ที่ยี่สาร สมุทรสงคราม ราวสิบปีก่อน มันชวนผมไปนอนค้างแรมริมแม่น้ำ ดูหิ่งห้อย สูดอากาศบริสุทธิ์ของป่าชายเลนอันอุดมสมบูรณ์
.
“เดี๋ยวผมเผากุ้งให้กิน กินไม่มีหมดอะ ไอ้ที่ขายกันในร้านซีฟู้ดสู้กุ้งบ้านผมไม่ได้หรอก” เป็นคำเชิญชวนที่ยั่วยวนและเต็มไปด้วยความมั่นใจ
.
แต่จนแล้วจนรอด ด้วยภาระหน้าที่ทำให้ไม่มีโอกาสได้ไปเลยสักครั้ง
.
กระทั่งเวลาผ่านมา พ.ศ.นี้ เห็นข่าวปลาหมอคางดำอาละวาดไปทั่วทุกน่านน้ำ เห็นคำว่ายี่สารคุ้นๆ ว่าเป็นหนึ่งในพื้นที่ต้นตอของปัญหาระดับชาติ เลยทักแชทไปถามมันว่า
.
’เฮ้ย เป็นไงมั่งวะ ไอ้คางดำเนี่ย‘
“สุด อยากรู้อะไร ผมบอกได้หมด”
“กูไม่ได้ทำข่าวแล้ว เสียดาย”
“พี่มาช้า บ่อหลังบ้านผมท่อพัง ปลาหมอสีคางดำ จับได้ 300-400 โลอะ ขนาดบ่อแค่ไร่กว่าๆ“
.
ผมนึกภาพตามอย่างสยดสยอง ฝูงปลาหมอสีดำมฤตยูนับล้านๆ ตัว แหวกว่ายกินทุกอย่างที่ขวางหน้า และกำลังมุ่งต่อไปตามลำคลอง หนอง บึง และแหล่งน้ำอีกไม่รู้กี่สาย
นึกถึงอาชีพประมงพื้นบ้านที่พังฉิบหาย กี่ครัวเรือนที่ต้องพินาศ นึกถึงหน้านายทุนใส่สูทที่ยังไม่รู้สึกรู้สา และกำลังหาทุกวิถีทางเพื่อหลบเลี่ยง เอาตัวรอดต่อไป
.
เมื่อย้อนนึกถึงคำชวนของน้องเมื่อหลายปีก่อน ก็อดถามไม่ได้
.
”ถ้าไปวันนี้ คงไม่มีกุ้งให้แดกแล้วมั้ง“ ผมแชทไปถามขำๆ
.
ชั่วอึดใจ ข้อความเด้งกลับมา
”ไม่มีแล้ว ปลาหมอแดกหมดพี่“
.
แล้วเราก็เงียบกันทั้งคู่
.
นี่คือหนึ่งความเดือดร้อน ผ่านบทสนทนาสั้นๆ จากคนที่ได้รับผลกระทบจริง ในพื้นที่ปัญหา และยังไม่รู้เลยว่า วิถีชีวิต วิถีหาอยู่หากินของพวกเขาจะดำเนินต่อไปอย่างไร ไม่ว่าจะพรุ่งนี้ เดือนหน้า ปีถัดไป หรือรุ่นลูกรุ่นหลาน ไม่มีใครนึกออกในตอนนี้ว่า ธรรมชาติจะกลับมาฟื้นฟูดังเดิมได้หรือไม่
.
ป.ล.ใครต้องการแหล่งข่าว น้องยินดีให้สัมภาษณ์นะครับ
(https://www.facebook.com/intarachai.panichakul/posts/10160781715643439?ref=embed_post)
