วันพฤหัสบดี, กรกฎาคม 18, 2567

จดหมายจากอานนท์ 17 กรกฎาคม 2567



อานนท์ นำภา
13 hours ago
.
พ่อรู้สึกดีใจทุกครั้งที่มีชื่อประกาศออกศาล เพราะนั่นหมายถึงการจะได้เจอลูกและแม่ของลูก รวมทั้งได้เติมกำลังใจจากบรรดาลุงป้าน้าอาที่คอยมาให้กำลังใจพวกเรา แต่ในทุกๆวันที่ออกศาลแล้วย่างก้าวเข้าสู่เรือนจำ การต้องถอดเสื้อผ้าแล้วลุก-นั่ง 5 ครั้ง ถูกมือ ลูบๆ คลำๆ หว่างขา มันเป็นสัญญาณคอยเตือนพ่อว่า เราเป็นนักโทษคนหนึ่ง และที่นี่คือเรือนจำ
.
17 กรกฎาคม 2567 ถึงปราณและขาล ลูกรักทั้งสอง
.
ถ้ามีรางวัลนักโทษผู้ออกศาลบ่อยยอดเยี่ยม พ่อก็คงได้รับรางวัลนั้นเพราะตลอดการติดคุกของพ่อ ต้องออกศาลแทบทุกวัน ทั้งในฐานะจำเลยคดี 112 จำนวนกว่า 13 คดี คดีชุมนุมอื่นๆอีกและทั้งที่ต้องออกไปทำหน้าที่ทนายความอีกหลายคดี ในแทบทุกเช้าจึงไม่แปลกที่ชื่อของพ่อจะถูกประกาศให้เตรียมตัวออกศาล
.
ในบรรดาคดีการเมืองของพ่อกว่า 20 คดีนั้น ศาลเพิ่งมีคำพิพากษาแค่ 4-5 คดี เท่านั้น นั่นหมายความว่า พ่อต้องออกศาลเช่นนี้ตลอดทั้งปี และอาจตลอดไปถึงปีหน้า แต่นั่นก็เป็นข้อดีที่พ่อจะได้เห็นพัฒนาการของเจ้าขาลซึ่งกำลังเติบโต จากที่ยังเดินและยืนไม่ได้ เดี๋ยวนี้เจ้าขาลก็ได้บริเวณห้องพิจารณาของศาลเป็นที่ฝึกตั้งไข่และหัดเดินจนคล่องแล้ว เป็นความสุขใจอีกอย่างและเป็นแรงใจให้พ่อสุขใจทุกครั้งที่ได้ออกศาลในทุกๆวัน ได้เห็นลูกเติบโตไปพร้อมๆกับการต่อสู้ของพ่อและขบวนการประชาธิปไตย
.
วันนี้พ่อก็ต้องออกศาลอีก เป็นการสืบพยานนัดสุดท้ายของคดีชุมนุม 13 ตุลา 63 แต่พ่อออกไปทำหน้าที่ทนายความให้กลุ่มดาวดิน หวังว่าวันนี้จะได้เจอทุกคนที่ศาล เขียนมาจนจะจบเวลาล่วงเข้าตี 5 พ่อต้องขอตัวไปเข้าบล็อกทำภารกิจส่วนตัวก่อนออกศาลแล้ว
.
รักและคิดถึงทุกคน
อานนท์ นำภา
แเดน 4 พิเศษกรุงเทพ