Get Surariddhidhamrong
8h·
จดหมายลงวันที่ 1 กุมภาพันธ์ 2567
“เธอไม่ได้เดียวดาย”
ในวันที่ เธอเหนื่อยล้า แล้วฟ้าหม่น
ในวันเมฆ ฝนบดบัง ไร้จุดหมาย
ในวัน พายุพัด เปล่าเปลี่ยว ไม่เหลือใคร
โปรดรู้ไว้ เธอไม่ได้ อยู่เดียวดาย
เธอต่อสู้ สร้างส่งเสริม ความเท่าเทียม
เธอนั้นเอา ใจใส่ร่าง สังคมใหม่
เธอต่อสู้ ยืนหยัดยง บ่มประชาธิปไตย
สิ่งที่เธอ ฝันใฝ่ ใคร่ธรรม คือสิ่งดี
วันฟ้ามืด คนหลับ เธอกับตื่น
เธอกับรื่น เร่งรัด ปลุกศักดิ์ศรี
วันหมอกหม่น กมขมใจ เศร้าทวี
เธอนั้นที่ อยู่ข้างข้าง คอยใส่ใจ
เพื่อตน และคนรัก เธอจึงสู้
เพื่อผู้ถูก กดขี่ เธอยอมให้
เพื่อฟ้าสาง สว่างทอง เธอด้นไป
จะมีใคร ไหนเล่า กล้าทิ้งเธอ
เราเขียนกลอนนี้เพื่อส่งกำลังใจให้คุณและเพื่อนร่วมการเดินทาง แม้จะอยู่ในสถานการณ์ที่ยากลำบากแค่ไหน พวกเราต่างก็ไม่ได้อยู่เพียงลำพัง อย่างน้อยเราก็ยังมีกันและกัน ใจเรายังเชื่อมถึงกันเสมอ ในช่วงที่ต้องใช้ความคิด แรงกาย และแรงใจมากโขขนาดนี้ ก็ขอให้หมั่นดูแลตนเอง และคนรอบข้างกันดีๆ เมื่อหิวก็ต้องกินข้าว ง่วงก็ต้องนอน เหนื่อยก็ต้องพัก ถ้าป่วยไข้ก็ขอให้รักษาสุขภาพ
นับเป็นข่าวดีที่มิลค์กลับมาเดินได้ จอห์น โทมัส ยูกิ ก็คงคิดถึงพ่อมัน เหมือนที่พ่อมันก็คิดถึง(มั้ง) ส่วนคุณย่าก็กำลังจะเข้าผ่าตัดลิ้นหัวใจในวันพรุ่งนี้ คนข้างนอกมักห่วงคนข้างใน แต่รู้ไว้เลยว่าคนข้างในก็ห่วงคนข้างนอกมากๆ ระหว่างที่ถูกกักกันอิสรภาพแบบนี้ ข้างนอกต้องเจออะไรบ้างก็ไม่รู้
หนึ่งในความฝันที่เราตั้งใจทำมากคือ การสร้างสังคมที่เสมอภาค ทุกคนมีโอกาสเข้าถึงความเจริญ เรารู้ว่าถึงที่สุดคนไม่มีทางเท่ากันอย่างสมบูรณ์ แต่ขอโครงสร้างสังคมเติมเติมเต็มสิทธิขั้นพื้นฐานได้ ความเหลื่อมล้ำก็จะลดลงได้มาก จนสังคมเท่ากัน(เกือบ)สมบูรณ์
หวังว่าฝันนั้นจะสำเร็จในสักวัน
—————————————
2 กุมภาพันธ์ 2567
เก็ทอยู่ในเรือนจำมา 163 วัน #LetsGetRights #Freeget
