The letter George H.W. Bush left for Clinton is a lesson in grace
Dear Bill,
When I walked into this office just now I felt the same sense of wonder and respect that I felt four years ago. I know you will feel that, too.
I wish you great happiness here. I never felt the loneliness some Presidents have described.
There will be very tough times, made even more difficult by criticism you may not think is fair. I’m not a very good one to give advice; but just don’t let the critics discourage you or push you off course.
You will be our President when you read this note. I wish you well. I wish your family well.
Your success now is our country’s success. I am rooting hard for you.
Good luck—
George
...
“ท่านกำลังจะได้เป็นประธานาธิบดีของประเทศเรา เมื่อท่านกำลังอ่านสารนี้ ผมขอส่งความปรารถนาดีต่อท่านและครอบครัว, ความสำเร็จของท่านคือความสำเร็จของประเทศชาติ ผมขอสนับสนุนต่อท่านอย่างแข็งขัน”บุชส่งสารถึงบิล คลินตัน ผู้ที่โค่นเขาลงจากตำแหน่ง ในการเลือกตั้งปี 1993
บุชประสบความสำเร็จในด้านต่างประเทศ รวมทั้งหยุดอหังการของซัดดัม ฮุสเซน ในสงครามอ่าว แต่แพ้เลือกตั้งสมัยสองให้กับคลินตัน ผู้ซึ่งตอบโจทย์ปัญหาเศรษฐกิจได้ดีและโดนใจคนอเมริกันมากกว่า
“แม้เราจะแข่งขันดุเดือดในสนามเลือกตั้ง แต่การเมืองไม่จำเป็นต้องเถื่อนถ่อยต่ำทรามเสมอไป”เขากล่าวถึงผู้ชนะ และก็ทำตามคำที่ว่าจริงๆ ในภายหลังจากทั้งคู่ถอดหัวโขน ได้ร่วมกันทำสาธารณกุศลอย่างแข็งขัน จากพิบัติภัยสึนามิ ถึงวาตภัยคัทราริน่า
บุชยังบอกว่าเลือกตั้งประธานาธิบหนล่าสุดเขาโหวตให้กับฮิลลารี คลินตัน แทนที่จะเป็นทรัมพ์ ซึ่งสังกัดพรรคเดียวกับเขา
เรื่องนี้ทำให้ผมนึกถึงหนังตลกเรื่อง My Americans Fellow เรื่องราวที่ผูกเรื่องให้2อดีตประธานาธิบดีคู่แข่งคู่แค้นมาเผชิญชะตากรรมร่วมกัน จึงชิงดีชิงเด่นตัดแข้งขาสารพัด แต่เมื่อต้องเลือกระหว่างผลประโยชน์ส่วนตัว กับผลประโยชน์แห่งชาติ ทั้งคู่ไม่ลังเลเลยที่จะร่วมกันเลือกอย่างหลัง
https://youtu.be/eOG4-02ktyg
แต่เมื่อมาคิดถึงเรื่องราวที่เป็นจริงในการเมืองไทย ว่าด้วยสปิริต ความมีน้ำใจนักกีฬารู้แพ้รู้ชนะรู้อภัย และผลประโยชน์แห่งชาติ ก็ทำเอาผมตลกไม่ออกเหมือน
ณัฐวุฒิ รุ่งวงษ์
