ความไม่พอดีอยู่ที่การร้องเรียนไม่ใช่จำเพาะต่องานวันเมย์เดย์ เพราะการประกาศยกเลิกกระทำในวันที่ ๓๐ เมษายน ก่อนวันงาน และการร้องเรียนว่าถึงเหตุการณ์ที่ผ่านมา “หลายครั้ง” ดังที่ เชตวัน เตือประโคน ส.ส.ก้าวไกลปทุมธานีชี้แจง
“สนามธูปะเตมีย์มีตลาดและคอนเสิร์ตต่างๆ” อยู่เนืองๆ “ที่ผ่านมา มีประชาชนร้องเรียน...มีคนทนไม่ไหว เพราะเสียงดังตอนเที่ยงคืน เอาลูกเข้านอนไม่ได้” เขาบอกว่า “จึงส่งคลิปมาเป็นหลักฐาน...ทั้งๆ ที่บ้านห่างไปราว ๒ โล”
ทั้งที่ “ติดกระจกแบบเก็บเสียง แต่เสียงก็ดังเข้ามาในบ้าน ลูกนอนไม่ได้ และที่สำคัญ คือเวลา ‘เที่ยงคืน’ แล้ว มีประชาชนที่เดือดร้อน ไม่ใช่แค่ครอบครัวเดียวครับ แต่เยอะแยะมากมายในละแวกนี้ และไม่ใช่แค่ปีละครั้ง หรือ ๑๐ ปีครั้ง”
ตลาดนัดของกองทัพอากาศแห่งนี้มีคอนเสิร์ททุกๆ เดือน เมื่อก่อนชาวบ้านบ่นเองก็เป็นเสียงนกเสียงกา “การติดกระจกกันเสียง เป็นสิ่งยืนยันได้ว่าเขาสู้กับเรื่องนี้อยู่ เป็นค่าใช้จ่ายที่เพิ่มขึ้น ที่ต้องดิ้นรนหากันเอง” ใช่สิ เพื่อแบกรับความสุขสนุกสนานของท่านอื่นๆ
“ผมหาเงินค่าเวที ค่าอาหารเครื่องดื่มเอาไว้ดูแลทุกๆ คนที่มาร่วมกัน โดยอาศัยขอจากผู้ใหญ่ใจดีหลายคน...เมื่อการเมืองมาลุกไล่ ผมก็จำใจกลืนน้ำตา” ด้วยความ “เห็นใจและสงสารเพื่อนพี่น้องศิลปินเพื่อชีวิตของเรา” ผู้จัดบ่นว่าปัจจุบันหาเวทีเล่นยากลำบาก
ส.ส.เชตวันบอก “แจ้งในฐานะ ‘ผู้แทนประชาชน’ ให้กองทัพไปตรวจสอบเรื่องเสียง” แต่ ทอ.ก็ใช้วิธีปิดงานเสียตั้งแต่วันแรงงานนี้เลยเป็นไง ออกจะเป็นวิธีแก้ปัญหาในลักษณะ ‘elegance’ เชิดหน้าชูคอไม่ต้องรอเจรจา ไปนิดไหมนี่
