Fah Borkan
19h
·
จดหมายจากพ่อ
สิ่งที่โหดร้ายที่สุดในทางการเมือง วันนี้
น่าจะเป็น “จดหมายจากพ่อ” ของอานนท์ นำภา
อานนท์ เขียนเล่าบอกลูกน้อย 2 คนว่า …
“หลังปีใหม่ พ่อต้องถูกย้ายเรือนจำไป
ขังที่ จ.เชียงใหม่ อากาศช่วงนั้นคงหนาวน่าดู
เสียดายที่ไปเชียงใหม่คราวนี้
ไม่ได้พักที่โรงแรม … แต่เป็นเรือนจำ”
ประเทศนี้
ล้วนเป็นพยานรับรู้ความวิปริต
ที่เกิดขึ้นกับ “พ่อ 2 คน”มาตลอด 2 เดือนที่ผ่านมา
พ่อคนหนึ่ง นั่งเครื่องบินเจ็ทส่วนตัวมามอบตัวต่อศาล
ได้ลดโทษจาก 8 ปีลงเหลือ 1 ปี และพักอยู่ที่ชั้น 14.
ในโรงพยาบาลตำรวจ ที่อยู่ตรงข้ามม็อบเสื้อแดง
ป่านนี้ พ่อคนนี้ก็ยังไม่เคยลิ้มรสเรือนจำแม้ วันเดียว
พ่ออีกคน เวียนเข้าออกคุกเป็นว่าเล่น
เพียงเพราะ เขาต้องการการเปลี่ยนแปลงให้ดีขึ้น
ต่อสู้ประเด็นทางการเมือง เพื่อคนรุ่นลูกรุ่นหลานเขา
เขาเป็นทนายของคนเสื้อแดง ที่ทนดูความอำมหิต
จนวันหนึ่ง เขาไม่คิดจะทนดูอีกต่อไป… เท่านั้น
เขาวางเดิมพันชีวิต เพื่อปลุกเร้าวิญญาณนักสู้คน
ผมเขียนโพสนี้ เพราะคำพูดขี้ข้าของพ่อคนชั้น 14.
“สิ่งที่เราทำวันนี้ อีกร้อยปีคนก็ลืม
อย่าคาดหวังว่า การเปลี่ยนแปลงนี้ ใครจะจดจำ”
ก็จริงนะ คาดหวังก็ย่อมผิดหวัง !
เราจะไปคาดหวังกับคนอย่าง ทักษิณ ชินวัตร หรือ
คนในพรรคเพื่อไทย ได้อย่างไร
เราจะไปคาดหวัง คนอย่างภูมิธรรม พรหมินทร์ หรือ
สุรพงษ์ สืบวงศ์ลี ได้อย่างไรกัน
เราจะไปคาดหวังสิ่งดีงาม จากใจที่โสมม โสโครก
ได้อย่างไรกัน
สิ่งที่ อานนท์ นำภา กลัว
ไม่ใช่คุก
แต่ อานนท์ นำภา กลัวผู้คนจะลืมเขา
ลืมสิ่งที่เขาต่อสู้ ต่างหาก
ตั้งใจว่า จะตามไปส่งเขาถึงเชียงใหม่
ฟ้า บ่กั้น
