วันจันทร์, พฤศจิกายน 27, 2566

ว่าแต่ความยุติธรรมจะมามั้ย จะมากี่โมง? จดหมายจากเพื่อนเราในคุก


อานนท์ นำภา
11h
·
อานนท์มักได้รับจดหมายจากผู้ต้องขังหลายๆคนเสมอขณะถูกขังอยู่ เพราะผู้เขียนมาขอความช่วยเหลือ ก็ไม่ทราบว่าอานนท์ถูกขังเช่นกัน ตอนแรกคิดว่าคงไม่มีโอกาสได้ตอบจดหมายของเขาอย่างแน่นอน แต่สิ่งที่เขาขอให้ช่วยนั้นไม่ใช่เรื่องเกินกำลังแต่อย่างใด
.
จดหมายฉบับนี้เขาตามหาคนคนหนึ่งที่เคยรู้จักกัน ไม่แน่ใจว่าเพื่ออยากให้คนคนนั้นทราบว่าเขากำลังอยู่ในเรือนจำหรือเพราะต้องการความช่วยเหลืออื่นๆ
.
ถ้าใครได้อ่านแล้วทราบว่าคนที่เขาอยากติดต่อเป็นใคร ช่วยหลังไมค์มาหน่อยนะ
.....
อานนท์ นำภา
13h
·
ลูกรักพ่อ พ่อรักลูก คิดถึงกัน มันเป็นเรื่องธรรมดา ไม่ได้วิเศษอะไร แค่พ่อไปทำงานลูกยังคิดถึงเลย นี่พ่อไม่ได้อยู่ด้วยก็ไม่แปลกที่จะพูดเรื่องความคิดถึง ทำไมเรื่องนี้มันกลายเป็นเรื่องที่ถูกเอามาแซะได้ ทั้งที่ตั้งแต่ลูกเกิดมา พ่อของเขาไม่เคยหยุดโพสต์ถึงลูกซักวัน โพสต์มาตั้งแต่เกิด ตั้งแต่ท้อง ทำไมถึงมีคำพูดประเภท “มารักมาคิดถึงกันทำไมตอนนี้” “เอาลูกมาอ้าง” คำพูดประเภทนี้แปลว่า ไม่ได้ติดตามอะไรมาตั้งแต่แรก แล้วพอเห็นโพสต์ถึงลูกก็พุ่งเป้าเข้ามาด่าเลยเหรอ ทำไมต้องมาร่วมโลกกับคนไม่รู้สี่รู้แปดแบบนี้ด้วยอะ แล้วยิ่งถ้าเป็นพวกรู้อยู่แล้วว่าเขาโพสต์ถึงลูกมาตลอดแต่ยังเลือกที่จะแซะ ประเภทแบบนี้นี่ต้องเป็นคนยังไง?
.....

อานนท์ นำภา
1d·

ครบรอบ 2 เดือนที่ ‘พ่อ’ถูกคุมขัง
.
60 วันที่พ่ออยู่ในเรือนจำ เป็น 60 วันที่ทุลักทุเลพอสมควรสำหรับแม่ เวลาข้างนอกนั้นผ่านไปอย่างรวดเร็วสวนทางกับข้างใน แม่ต้องเลี้ยงเจ้าตัวเล็กทั้งสองคน และทำทุกอย่างที่คนสองคนเคยทำด้วยตัวคนเดียว ผลกระทบอันใหญ่โตที่เกิดขึ้นไม่แพ้เรื่องรายรับที่ขาดหายไปคือการที่ลูกไม่มีทั้งพ่อทั้งแม่ พ่อนั้นไม่ได้อยู่กับลูกแน่นอนที่สุด แต่แม่ซึ่งควรจะได้อยู่กับลูกก็แทบไม่ได้อยู่ด้วยเช่นกัน เพราะมัวสาละวนกับการทำหลายสิ่งหลายอย่างพร้อมๆกันไปในแต่ละวัน ทั้งใช้เวลาทำงานมากขึ้นเป็นเท่าตัว
.
แม่พยามพาเด็กๆไปศาลบ่อยเท่าที่เป็นไปได้แม้บางครั้งต้องตื่นเช้ามากเพื่อพาเจ้าลูกคนโตไปโรงเรียน ก่อนจะพาคนเล็กไปศาล เรามีชีวิตอยู่ในวงจรนี้มาสองเดือนแล้ว แต่ก็ไม่ใช่ครั้งแรก ปี 63-64 เราก็อยู่ในวงจรเช่นนั้นเกือบปีเลยทีเดียว ตอนนี้ลำบากขึ้น(ไม่)หน่อย ตรงที่มีทารกอ้อแอ้เพิ่มมาอีกคน แม่ไม่สามารถอยู่ในห้องพิจารณาได้นานนักเพราะตัวเล็กจะส่งเสียงประท้วงตลอดเวลา จึงเดินเข้าออกห้องเป็นว่าเล่น พักหลังนั่งหน้าห้องเสียเป็นส่วนใหญ่ ร้อนเหงื่อท่วมกันไปทั้งแม่ทั้งลูก
.
เวลาเห็นข้อความเช่นว่า “ทำอะไรไม่คิด สร้างความเดือดร้อนให้ลูกเมีย” แม่จะโมโหเสมอ เพราะคิดว่าประโยคเช่นนี้ตื้นเขินเกินจะใช้อธิบายตัวตนหรือสิ่งที่พ่อทำ คนที่สร้างความเดือดร้อนให้แม่กับลูก ไม่ใช่ ”พ่อ“ อย่างแน่นอนที่สุด แต่เป็นใครสักคนที่ขี้ขลาดเกินกว่าจะกล้าให้พ่อออกมามีปากเสียงในสังคมนี้
.
พ่อคงต้องรอให้มีคนกล้าทำตามมโนสำนึก พ่อคงต้องรอไปอีกสักพักใหญ่ พ่อรู้เรื่องนั้นดีที่สุด แม่และลูกๆก็จะรอเป็นเพื่อนพ่อด้วยและจะพยายามช่วยเหลือสนับสนุนเท่าที่ทำได้ ตอนนี้ไม่ใช่แค่พ่อที่รอเสียเมื่อไหร่ นักโทษการเมืองกว่า 33 คนและครอบครัวของพวกเขาก็คงรอเหมือนกัน
.
ว่าแต่ความยุติธรรมจะมามั้ย จะมากี่โมง?
....

อานนท์ นำภา
2d

จดหมายฉบับลงวันที่ 24 พ.ย. 2566
.
”อยากให้ปราณ, ขาลและบรรดาลุงป้าน้าอาที่กำลังอ่านจดหมายฉบับนี้ลองเดาดูว่าพล็อตนิยายเรื่องนี้ของพ่อ มันจะจบลงยังไง“
.
เรื่องมีอยู่ว่า…ทุกเช้าในเรือนจำแดน 4 จะมีญาติผู้ต้องขังรายหนึ่ง สั่งซื้อนม ”ชมพู“ จากร้านค้าสวัสดิการส่งมาให้นช.โสภณ (ชื่อสมมติ) พร้อมทั้งเขียน e-mail มาให้ทุกวันในตอนเช้า พ่อจะเห็น น.ช.โสภณ จิบนมเย็นชมพูและอ่าน e-mail ที่พวกเราเรียกว่า domimail ด้วยรอยิ้มและดูมีความสุข นช.โสภณเล่าให้พวกเราฟังว่ามันคือของเยี่ยมจากคนรักของเขาที่ให้สัญญาว่าจะส่งนมชมพูมาให้ทุกเช้าแทนความคิดถึงและให้เสมือนว่าไม่อาจมีกำแพงใดๆ มากั้นความรักและความคิดถึงของเธอได้
.
โสภณติดคุกมาด้วยคดีทางการเมืองหลังศาลตัดสินจำคุก 5 ปี ช่วง 2 ปีแรก คนรักของโสภณนอกจากจะส่งนมเย็นชมพูและส่ง Domimail มาให้กำลังใจแล้ว เธอยังมาเยี่ยมโสภณที่เรือนจำทุกวัน ในวันที่ครบรอบ 2 ปีที่ติดคุก คนรักของโสภณเข้ามาเยี่ยมและบอกกับโสภณว่าเธอต้องไปเรียนต่อต่างประเทศ จะไม่ได้มาเยี่ยมที่เรือนจำเหมือนเดิมแต่จะส่งนมชมพูและเขียนจดหมาย domimail มาอยู่เหมือนเดิม
.
เมื่อถึงปีที่ 4 โสภณได้รับการพักโทษได้ออกจากเรือนจำก่อนกำหนดเขารักของเขาให้มารับที่หน้าเรือนจำโดยหวังจะขอคนรักเขาแต่งงานแต่พอถึงวันพ้นโทษจริงกลับร้ายเงาของคนรักของเขามีเพียงน้องสาวของคนรักของเขามารอรับน้องสาวของคนรักของโสภณบอกความจริงกับโสภณว่าความจริงแล้วพี่สาวได้เสียชีวิตด้วยโรคมะเร็งไปแล้วปีครึ่งและได้สั่งเสียไว้ไม่ให้บอกข่าวกับโสภณโดยขอให้น้องเป็นคนเขียนจดหมาย Domimail มาให้กำลังใจแทน ส่วนนมเย็นสีชมพูคนรักของโสภณได้สั่งซื้อล่วงหน้าให้ร้านค้าส่งให้ โสภณตลอด 5 ปี
.
คนรักของโสภณไม่อยากให้เขาเสียใจหรือทำร้ายตัวเองในคุก อยากให้โสภณรักษาชีวิตจนพ้นโทษออกมาใช้ชีวิตข้างนอกและเริ่มต้นชีวิตใหม่ รวมทั้งออกมาต่อสู้ตามอุดมการณ์ให้สำเร็จ
.
ปราณ ขาลและลุงป้าน้าอาคิดว่าพล็อตนิยายเรื่องนี้จะจบอย่างไร ลองเขียนเล่ามาให้พ่อฟังบ้างนะ ไว้จดหมายฉบับหน้าพ่อจะมาเฉลยให้ฟัง
.
รักและคิดถึงทุกคน
.....

Get Surariddhidhamrong
1d
·
จดหมายลงวันที่ 23 พฤศจิกายน 2566
92 คืนแล้วที่ผมไม่เห็นดวงจันทร์ ไม่เห็นดวงดาว ผมเขียนจดหมายฉบับนี้เวลา 21:30 น. ในห้องขังมีหลังคาพาดออกนอกอาคาร ทำให้เวลามองออกไป จะเห็นท้องฟ้าได้ไม่มาก เรื่องนี้เพิ่งนึกสังเกตได้ไม่นานจริงๆ ตอนอยู่ข้างนอกข้างนอก ถึงจะมองเห็นดวงจันทร์ แต่แสงไฟในเมืองก็สว่างแสงดาวจนแทบหมด
ถึงตอนอยู่ข้างนอกผมไม่ค่อยได้เห็นดาว ข้างในก็ไม่เห็นทั้งดวงดาวและดวงจันทร์ แต่ถ้าผมบอกว่าเพราะเราไม่เห็น จึงอนุมานว่าดวงจันทร์และดวงดาวไม่มีอยู่ ถ้าพูดแบบนี้ ถ้าไม่โดนด่าว่าบ้า ก็คงโดนหาว่าเพี้ยน สิ่งที่เราเพียงเพียงชั่วขณะ แม้ว่าชั่วขณะนั้นจะยาวนาน ก็ไม่ได้แปลว่าสิ่งนั้นจะหายไป หรือไม่มี สิ่งที่ถูกที่สุดแล้วว่ามีจริง แม้ไม่เห็น มันก็มีอยู่ อยู่ในเรือนจำ ผมเจอเจอคนที่ผมรักน้อยลง แต่ก็รู้ว่าเค้ามีอยู่ สื่อกระแสหลักพูดถึงการต่อสู้เพื่อสิทธิเสรีภาพของประชาชนน้อยลง แต่การต่อสู้ก็ยังมีอยู่แม้ตอนนี้จะยังไม่มีการชุมนุมใหญ่ แต่ผู้คนที่ตื่นรู้ก็ยังมีอยู่
ในทางกลับกัน สิ่งที่มันไม่มี ถ้าใครพยายามฝืนความจริง แล้วบอกว่ามันมี ก็คงเป็นเรื่องที่ผู้คนพากันหัวเราะเยาะและเย้ยหยัน บอกว่ามีคนธรรมดาธรรมดาสามัญเป็นเทวดาอยู่สูงกว่าชาวบ้าน แต่คนเหล่านั้นยังเกิด แก่ เจ็บ ตาย มีกิเลสตัณหาเหมือนมนุษย์ทุกประการ บอกว่าสังคมมีสิทธิ์เสรีภาพสมบูรณ์แล้ว แต่ยังมีนักโทษทางความคิดถูกคุมขัง ถูกปิดปาก บอกว่า“ สยามเมืองยิ้ม” แต่ประชาชนไม่น้อยต้องแอบร้องไห้ ทนทุกข์กับความเหลื่อมล้ำ ไร้ความเท่าเทียม
บนโลกนี้มีสิ่งที่ไม่เห็น แต่มีอยู่ และสิ่งที่ไม่มีแต่ถูกอุปโหลกหลอกลวงว่ามี อย่างไรก็ตาม ความจริงเป็นสัจธรรม จะเห็นหรือไม่เห็นมันก็เป็นอยู่อย่างนั้น ใครจะฝืนบิดเบือนความจริงได้ตลอด ผู้ที่ทำแบบนั้น วิญญูชนที่มีสามัญสำนึกก็มีแต่หัวเราะ เยาะเย้ย ถมถุย
—————————————————————
ได้มีหมายศาลลงวันที่ 17 พฤศจิกายน 2556 มาที่บ้านของเก็ท โสภณ ในข้อหาร่วมกันจัดการชุมนุมสาธารณะ โดยไม่แจ้งการชุมนุม และ ข้อหา การใช้เครื่องขยายเสียงโดยไม่ขออนุญาต
ในการจัดชุมนุมประท้วงต่อผู้นำ APEC 2022 โดยหมายมาถึง เก็ท โสภณ และ ใบปอ ณัฐนิช
————————————————————
วันที่ 25 พฤศจิกายน 2566
เก็ทอยู่ในเรือนจำมา 94 วัน #LetsGetRights #Freeget
.....

โมกหลวงริมน้ำ
3d
·
They are still free!
ซี่กรงขังดวงดาวได้ แต่มิอาจขังแสงดาว
อิสรภาพยังคงอยู่ แม้กายถูกขังแต่ความคิดยังเป็นอิสระ
เมื่อชีวิตต้องดำเนินต่อ ไม่ว่าเราจะอยู่ข้างนอก หรือเพื่อนที่อยู่ข้างในเรือนจำ ย่อมปฏิเสธไม่ได้ว่าเราทุกคนมีต้นทุนที่ต้องแลกเสียไปกับความอยุติธรรมให้กับศักดินา กลุ่มคน 1% กับอีก 99% มันช่างมีระยะห่างมากเหลือเกิน
ทางกลุ่มโมกหลวงริมน้ำ เปิดรับ Pre-Order เสื้อในราคา 690 บาท เพื่อสนับสนุนกลุ่มโมกหลวงริมน้ำ และการต่อสู้เพื่อนของเราในเรือนจำ เป็นความหวัง เป็นกำลังใจ ไม่ปล่อยให้ต้องรู้สึกโดดเดี่ยว เราจะสู้ไปด้วยกันนะ
‘When injustice becomes law, resistance becomes dutyมา
เมื่อความอยุติธรรมคือกฎหมาย การต่อต้านจึงเป็นหน้าที่
จองเสื้อได้ Comment ใต้โพสต์ - ทาง Inbox เพจโมกหลวงริมน้ำ
IG : https://instagram.com/mokeluang.ig
.....