Thida Plitpholkarnpim
17h ·
เมื่อวานหน้าสน. น้องๆ โคตรแกร่งมาก แต่ภาพที่จับใจเราที่สุดจนตอนนี้คือภาพคุณแม่เพนกวินที่เดินตรงเข้ากอดลูกแน่นๆ จากนั้นพูดคุย ช่วยลูกถอดเสื้อ หาแป้งเย็นมาทาตัว คอยลูบหลังลูบไหล่ เช็ดเหงื่อเช็ดเลือด พอพยาบาลมา คุณแม่หลบให้ไม่เจ้ากี้เจ้าการ พอเพนกวินคว้าไมค์พูด คุณแม่ไปอยู่ข้างๆ ไกลๆ คอยมอง พอลูกพักก็เข้ามาดูแลลูกใหม่
อยากเป็นแม่แบบนี้ให้ได้บ้าง แม่ที่มีความรักให้หมดจดไม่มีเงื่อนไข รอกอดลูกเสมอในเวลายากลำบาก และเปิดประตูให้ลูกออกไปไขว่คว้าอนาคตด้วยตัวเขาเอง เห็นคุณแม่แล้วไม่แปลกใจเลยว่าทำไมลูกคนนี้ถึงมีพลังได้มากขนาดนี้
เขียนบันทึกนี้ตอนที่ครูใหญ่ ขอนแก่นไม่ทนยังปราศรัย สถานการณ์ชุมนุมยังต่อเนื่องหน้า สน.ประชาชื่น
.
นึกย้อนกลับไป จุกอกที่สุดตอนเห็นแม่เพนกวินเข้าไปกอดลูก น้ำตาผมเอ่อเลยนะ กอดกันนานมาก แม่หอมต้นคอลูก -16 วันที่ลูกถูกพรากเสรีภาพไปมันนานเหลือเกินสำหรับพ่อแม่ทุกคน
.
แม่เห็นลูกเหงื่อท่วมหายใจไม่ออก บอกให้ถอดเสื้อโรยแป้งเย็นให้ตัวขาวโบ๊ะ ช็อตนั้นทั้งน่ารักน่าเอ็นดู แต่ใครก็ตามที่เห็นภาพคงคิดเช่นกันว่า ความกล้าหาญส่วนบุคคลนั้นเราหาจากสามัญชนผู้ถูกอธรรมไม่ยาก แต่การได้แรงสนับสนุนจากครอบครัวอย่างที่เพนกวินได้รับมีไม่เยอะหรอก
.
ยิ่งรอยต่อทางความคิดระหว่างวัยแตกระแหงไปทุกหย่อมหญ้าและในบ้าน แต่โชคดีหน่อยที่ครอบครัวของนักสู้ประชาธิปไตยหลายๆ คนยุคนี้ได้รับการซัพพอร์ตเจตจำนงเสรีจากครอบครัว ผมคุยมาแล้วหลายคน ถึงพ่อแม่ไม่ดันหลังให้ออกไปสู้ตรงๆ เพราะความห่วงใยเรื่องคดีความและการคุมขังเพราะไม่มีพ่อแม่คนไหนทนเห็นลูกกลายเป็นนักโทษได้หรอก แต่พวกเขาเชื่อมั่นในสิ่งที่ลูกทำ และให้ลูกมีอิสระทางความคิด
.
ผมคิดว่าสิ่งที่ทุกคนอยากได้รับจากครอบครัวตัวเองเหมือนกันหมดทั้งโลก ล้มลงเมื่อไหร่มีแม่พ่อคอยกอดประคอง ร้องไห้ก็ปลอบ ร้อนก็โรยแป้งเย็น น่าสนใจเหมือนกันว่าเพนกวินในฐานะนักกิจกรรมการเมืองตั้งแต่ยังนุ่งขาสั้น จนถึงน้องรุ้ง ที่กล้าหาญขึ้นไปยืนบนเวทีประกาศข้อเรียกร้องปฏิรูปสถาบันกษัตริย์ซึ่งเป็นประเด็นหนักของสังคม เขาคุยกับครอบครัวตัวเองยังไง ยิ่งกับเพนกวิน ความอ่อนโยนของแม่ เห็นน้องมายืนพัดวี ครอบครัวนี้เลี้ยงดูมาแบบไหน และสื่อสารกันอย่างไร
.
ครอบครัวของนักสู้เพื่อประชาธิปไตยรุ่นใหม่ หลายๆ ครอบครัวเปลี่ยนวิธีคิดทีหลัง อย่างน้องมายด์ที่บอกว่า ครอบครัวได้รับผลกระทบจากรัฐประหารก็จริง แต่ที่เธอก้าวออกมาคือเห็นนักกิจกรรมรุ่นพี่ถูกจับกุมที่หน้าหอศิลป์ปี 58 เธออดทนอธิบายจนพ่อแม่เข้าใจและให้อิสระ แลกกับความรับผิดชอบต่อหน้าที่ของตนเอง เธอบอกว่าคุยกันถึงขั้นให้พ่อแม่ไปปราศรัยแทนยังได้ ด้วยเหตุผลที่ว่า อยากให้ประเทศนี้มีประชาธิปไตยที่แท้จริง เปลี่ยนแปลงอนาคตพ้นจากวงจรเดิมๆ ของโครงสร้างการเมืองไทย
.
แต่อีกมุมหนึ่ง หลายครอบครัวไม่ได้เป็นอย่างนั้น แค่ลูกออกมาชุมนุมก็โกรธจนไม่มองหน้า ทะเลาะกัน ไล่ออกจากบ้าน กลายเป็นปัญหาเรื้อรังที่ต้องขบคิดกันว่า เราจะสมานรอยร้าวนั้นไปพร้อมกับการต่อสู้เพื่อประชาธิปไตยได้อย่างไร
.
หากเราต้องถอดบทเรียนไปพร้อมกับการต่อสู้ ไม่ทิ้งใครไว้ข้างหลัง ก็คงเป็นพ่อแม่ของนักสู้และมวลชนเหล่านี้ เด็กๆ Gen Z ออกมาร่วมในห้วงที่ยังใช้เงินพ่อแม่ร่ำเรียนและใช้ชีวิต แน่นอนว่าหากเกินแรงปะทะในครอบครัวจะส่งผลต่อสังคมไปด้วย และพวกเราเองก็ปฏิเสธความรับผิดชอบไม่ได้ สิ่งที่ดีที่สุดคือการขยายมวลชนไปยังพ่อแม่และครอบครัวที่เกี่ยวข้องกับนักสู้และมวลชนของเราเอง
.
โจทย์ของผมในฐานะนักสื่อสารมวลชนคืออยากคุยกับพ่อแม่ของนักสู้ที่ครอบครัวสนับสนุน เพื่อถอดเป็นบทเรียนออกมาแล้วสื่อสารออกไป อย่างน้อยคนเป็นพ่อแม่ที่ทุกข์ระทมเพราะลูกสนใจการเมืองจะได้มีมุมคิดอีกมุม รวมทั้งตัวลูกเองจะรับบางอย่างไปปรับเป็นวิธีสื่อสารกับพ่อแม่อย่างเหมาะสม แม้ว่าครอบครัวแต่ละครอบครัวมีรายละเอียดและการดูแลต่างกัน แต่ผมเชื่อว่ามันมีบางมุมที่เราส่งต่อกันได้
.
สิ่งที่หวังผลอย่างมากที่สุดนอกจากช่วยสร้าง Know How ด้านนี้แล้ว ยังเป็นแบบอย่างให้อีกหลายครอบครัวช่วยกันเพาะเมล็ดพันธุ์นักสู้เพื่อส่งต่อสู่รุ่นถัดไป
ภาพของนักสู้แป้งเย็นอย่างเพนกวิน ก็จะเป็นภาพประวัติศาสตร์ที่ยืนยันว่า เรารักแม่พร้อมกับความยุติธรรมได้
Vorapoj Osathapiratana
15h ·
มองเข้าไปในแววตานั้นสิ
เธอเห็นดวงดาวนั้นไหม
...
ขณะที่เพนกวินยังนั่งอยู่ในรถคุมขัง
ท่ามกลางวงล้อมผู้คน
สถานการณ์สับสนวุ่นวาย
ตึงเครียด โกรธขึ้ง
...
มีมือหนึ่งยื่นเข้ามาทางหน้าต่างที่ถูกทุบแตก
เพนกวินหันไปบอก
"อย่าจับตัว..."
"เศษแก้วเต็มตัวไปหมด..."
"มิ ไปข้างนอกก่อน"
...
สิ้นเสียงเราก็เห็นเบื้องหลังของผู้หญิงเดินฝ่าฝูงชนกลับออกไป
เพนกวินพูดกับแม่เขานั่นเอง
...
มันต้องใช้หัวใจชนิดไหนในเวลาอย่างนั้น
ทั้งแม่และลูกชาย
...
"ซี่กรงอาจขังดวงดาวได้
แต่ไม่มีทางกักขังแสงดาว.."
...
ในวินาทีที่เท่าไรของจักรวาล
นายเป็นแสงดาวหลายล้านปีแสง
ที่ผ่านทางมาส่องสว่างกลางราตรีที่มืดมิดให้ผู้คน
....
#ปล่อยเพื่อนเรา
#ก้าวต่อไปไล่เผด็จการ
#คนยังคงยืนเด่นโดยท้าทาย
