ก้าวข้าม ความหวาดกลัว แล้วทำตัว ให้กล้าหาญ ยิ่งกล้า จะยิ่งแกร่ง #ม็อบ8พฤศจิกา

Atukkit Sawangsuk
4h ·
ตอนที่บอกกันว่า ตำรวจฉีดน้ำแล้วๆ ไม่มีใครถอยเลยนะ มีแต่ฮือไปข้างหน้า แล้วก็"ขอร่มหน่อยๆ ขอหมวกหน่อยๆ ขอแว่นหน่อยๆ"
จนรถนำขบวนต้องประกาศให้ขยายพื้นที่เป็นระยะๆ เพราะคนแน่นเกิน ผมเดินไปทางฟุตบาทหน้าศาลฎีกา คนแน่นมาก ไปไม่ถึงข้างหน้า ต้องอ้อมมาทางสนามหลวง ค่อยเห็นแถวที่นั่งประจันหน้าตำรวจ (ซึ่งข้างหลังก็มีชายฉกรรจ์เสื้อเหลืองยืนอยู่อีกแล้ว)
:
คนมากแค่ไหน เห็นเพื่อนบอกว่าตอนอยู่อนุสาวรีย์ประชาธิปไตยดูไม่เยอะ แต่พอเริ่มเดินก็มากขึ้นๆ (ผมก็มาทีหลัง มาถึงผ่านฟ้าเกือบหกโมงเย็น เดินไล่ตามจากท้ายขบวน) คำนวณคร่าวๆ น่าจะพอๆกับ 19 กันยา (29 ตุลาไม่ได้ไป เลยเทียบไม่ได้) แต่คนแก่น้อย เหลือสัก 10% ส่วนใหญ่เป็นหนุ่มสาว เด็กมหาลัย ทีแรกคิดว่าเด็กมัธยมน้อย เจอน้องช่างภาพ บอกว่าเด็กมัธยมอยู่แถวหน้าโน่น ยืนถัดจากการ์ด นับถือหัวจิตหัวใจ
:
ม็อบไม่มีแกนนำ คือไม่ปรากฏแกนหลัก อานนท์ เพนกวิน ไปเชียงใหม่ ไมค์ รุ้ง พักฟื้น ในม็อบเห็นมายด์เดินถือโทรโข่งพูดตามหลัง แต่คนที่พูดชี้แจงบนรถนำเป็นลูกตาล แล้วก็มีอาสาสมัครถือโทรโข่งบอกมวลชนอยู่บ้าง รถอีกคันก็เป็นของเสื้อแดงปราศรัยอิสระอยู่ท้ายขบวน
:
คือมันไม่จำเป็นต้องมีแกนนำ ไม่จำเป็นต้องมีคนปราศรัยอะไรแล้ว เมื่อเป้าหมายของการเดินขบวนชัดเจนว่า "ส่งจดหมายถึงกษัตริย์" ทุกคนก็มาด้วยความมุ่งมั่น แม้ไม่ได้เขียนทุกคน แม้ส่งถึงหรือเปล่าไม่รู้ แต่ก็เป็นสัญลักษณ์ให้รู้ แกนนำเพียงแต่นัด บอกจุดประสงค์ของการชุมนุม บอกจุดหมายจะเดินไปไหน มีรถประสานงานคันเดียว กับมีคนเจรจาตำรวจ ที่เหลือก็เป็นไปเอง การ์ดก็รู้หน้าที่ ช่วยกันดูแลรอบด้าน ม็อบเลิกก็มีเด็กหนุ่มสาวหลายคนช่วยกันเอาถุงมาเก็บขยะ
:
ม็อบอย่างนี้พร้อมจะจัดทุกอาทิตย์ ขอเพียงมีประเด็นให้ท้าทาย

https://www.facebook.com/photo/?fbid=3553397378075399&set=a.1744875672260921
...
Chaiyos Taweechanwatchai
ก้าวข้าม ความหวาดกลัว
แล้วทำตัว ให้กล้าหาญ
ทำใจ ให้เบิกบาน
ยิ้มหวานหวาน ให้กับมัน
ยิ่งกล้า จะยิ่งแกร่ง
รอยยิ้มแฝง ความมุ่งมั่น
ก้าวไกล ไปด้วยกัน
ร่วมสร้างฝัน อันงดงาม