ระหว่างลุ้นมาดูความเห็นของทนาย กิตติศักดิ์ คงทอง ผู้ทำคดีจำเลย ก่อนเขายื่นประกันว่าทำไมเขาบอกว่า “ถ้าผมเป็นอธิบดีผู้พิพากษาศาลอาญา ผมจะให้ประกันตัวอานนท์ นำภา” ด้วยความจริงใจต่อหลักวิชา ที่ครูบาอาจารย์ทางกฎหมายอบรมสั่งสอนมา
ข้อแรกด้วยข้อบังคับของประธานศาลฎีกา ว่าด้วยการปล่อยตัวชั่วคราว พ.ศ.๒๕๖๕ ข้อ ๒๔ เพราะคดีนี้ “อานนท์ ไม่เคยมีพฤติการณ์หลบหนี มาศาลตามกำหนดนัดตลอด และได้ประกันตั้งแต่ชั้นสอบสวนจนถึงชั้นพิจารณา”
อธิบดีผู้พิพากษาศาลอาญามีอำนาจเต็มที่สั่งให้ประกันได้ แต่กลับผลักไปให้ศาลอุทธรณ์พิจารณา คิดอย่างบ้านๆ ก็คงเป็นว่า เป็นคดีเผือกร้อนหรืออย่างไร ฤๅ มีใครคนสำคัญต่อศาลจับจ้องอยู่ว่าจะพิจารณากันอย่างไร หรือหนักไปกว่าเป็นเรื่องรู้กันว่า ‘ห้ามประกัน’
อีกข้อที่ทนาย Kittisak Kongthong อ้างว่าควรให้ประกัน เพราะอานนท์ เป็นทนายที่มีลูกความในคดี ๑๑๒ เช่นที่เขาโดน ไม่น้อยกว่า ๓๙ คดีที่เขายังดูแลอยู่ ดังนั้นกล่าวง่ายๆ ถ้าอานนท์ไม่ได้ประกัน ผู้ต้องหาคดี ๑๑๒ อีก ๓๙ รายได้รับผลกระทบไปด้วย
ตัวเขาเองได้เคยแสดงให้เห็นต่อศาลแล้วว่าไม่เคยคิดจะหนีไปไหน ยืนหยัดสู้คดีมาตลอด ดังเมื่อครั้งเขาได้รับอนุญาตจากศาลอาญา ให้เดินทางไปประเทศเกาหลี เพื่อรับรางวัลควังจู เพื่อสิทธิมนุษยชน เมื่อ ๑๒-๒๐ พฤษภา ๖๖ เสร็จสรรพเขาก็กลับมาทำหน้าที่และสู้คดีต่อ
“รัฐมนตรีที่หนีคดียังได้ประกัน แล้วทำไมคนที่ยืนยันต่อสู้คดีไม่เคยหนียังไม่ได้ประกัน” เป็นข้อสงสัยชวนให้ตั้งกังขาต่อกระบวนการยุติธรรมไทยๆ ยิ่งนัก
(https://twitter.com/Kittisa.../status/1712114201051967653 และ https://twitter.com/TLHR2014/status/1712363086165033452)
